Tíminn - 11.06.1978, Blaðsíða 23

Sunnudagur 11. júní 1978
23
Árnað heilla
Nýlega hafa veriö gefin saman i
hjónaband i Bústaðarkirkju af
séra Ólafi Skúlasyni Jakobina
Eygló Benediktsdóttir og Svan-
berg Guðmundsson. Heimili
þeirra er að Gautlandi 1. (Studio
Guðmundar).
— En hvernig datztu niður á
þetta nám?
— Ég veit það varla sjálf. Ég
held helzt að það hafi verið
hvatning að utan. Mágkona min
þekkti konu sem byrjað hafði
nám i öldungadeildinni og orðið
stórhrifin. Ég ákvað að slá til.
En þegar ég kom fyrst var ég
orðin of sein i innritunina. Slikt
hefði átt að hryggja mig, en
þvert á móti varð ég afar glöð
og stundi feginsamlega.
Hugsaði með mér að þar með
væri þetta úr sögunni og þyrfti
ég ekki að hugsa um það meir.
Það er ekkert grin að byrja i
skóla eftir margra ára hlé og
það með heimili. Ég hafði hætt
eftir annan bekk i gagnfræða-
skóla, þvi að pabbi var heilsulit-
ill og urðum við krakkarnir að
fara fljótt út að vinna. Þá vann
ég um tima á afgreiðslu
Mórgunblaðsins.
— En innritun i Hamrahlið
fékk ég um siðir og byrjaði auð-
vitað i allt of mörgum fögum
fyrst og þegar að jóláhléi kom
var ég staðráðin i að hætta.
Samt vildi ég fara i prófin eftir
jól að gamni minu. En viðhorfin
breyttust eftir mánaðarhvild og
ég fann að ekki yrði til baka
snúið. Reyndar hugsaðiég alltaf
bara um hverja önn fyrir sig ög
skipulagði námið ekki beint með
endalokin i huga. Það reyndist
mér langbezt. Aðalatriðið er
nefnilega að keyra námsefnið
ekki of stift i gegn og gleyma
timanum. Annars verður þetta
of mikið álag fyrir fjölskylduna
oggefur manni ekki eins mikið i
aðra hönd.
— Ertu einhverju nær?
— Já, ég held að ég hafi fyllzt
almennri velliðan auk þess sem
ég hef miklu betri skilning á þvi
sem er að gerast i heiminum i
dag. Mig vantaði,eins og svo
margar húsmæður með litil
börn, samneyti við fúllorðið
fólk.Börneruyndislegen þaðer
erfitt að umgangast þau ein-
göngu allan daginn. Þær, sem
vilja prófa þetta, ættu samt að
fara hægt i 'sakirnar i fyrstu og
sjá hve mikla spennu heimilið
þolir. Þá verður andleg upplyft-
ing alveg sjálfkrafa.
— Hafðirðu mikið gagn af
dóttur þinni, sem varð stúdent
núna, hvað námið snerti?
— Ég hafði auðvitað vonað að
ég fengi stuðning hjá henni en
þær vonir urðu fljótt að engu.
Hún var i máladeild i Kópavogi
og t.d. i stærðfræðinni, þar sem
ég stóð verst, hafði hún enga
þekkingu til að miðla mér. Ann-
ars held ég að ég hafi ekki eytt
eins miklum tima i neitt eins og
frönskuna enda ekkert lát'á
verkefnum i þvifagi. Ritgerðar-
álag var lika mjög mikið og held
égaðég eiginú einar þrjátiu rit-
gerðir um hin ymsuefni, marg-
ar hverjar viðamiklar’
heimildaritgerðir.
— Ætlarðuað láta viö svo búið
standa eða tekurðu skólabæk-
urnar upp i haust?
— Ég er ekki farin að spá i að
lærameira, og égveitekki hvað
myndi henta mér bezt. t
háskólanum kæmi til timasókn
á morgnana og þá er að vita
hvenær börnin eru i skólanum
og samræma það. Dætur minar
eru reyndar farnar að taka
strætó en það má ekkert vera að
veðri og oftast keyrum við þær i'
skólann. Margar greinar i há-
skólanum freista min,eneins og
fyrr þá horfi ég aðeins fram á
annarlok — og sé svo til.
—FI
Nýlega vorugefin saman i hjóna-
band i Bústaðarkirkju af séra
Ólafi Skúlasyni Ólöf Brynja
Garðarsdóttir og Guðbjörn
Asgeirsson. Heimili þeirra er að
Hliðarvegi 48. (Studio
Guðmundar simi 20900)
Nýlega voru gefin saman i hjóna-
band i Langholtskirkju af séra
Sigurði Hauki Guðjónssyni, ung-
frú Elín Sigfúsdóttir og Hinrik
Morteins. (Studio Guðmundar)
dyrunum yngsti sonurinn 10 ára
og dagmömmubarnið, sem er
fimm ára. Þeirhöfðu verið úti á
leikvelli og hafði brúðuleikhús
komið þar i heimsókn^ekki að
spyrja að hrifningunni hjá litla
snáðanum. Edda hlustaði þolin-
móð á sögurnar um apana og
hin dýrin. Sagði svo: „Éger dag
mamma fyrir þennan og hef
haft hann frá þvi að hann var 6
mánaða. Við höfum mikið yndi
af honum. Það þarf alltaf eitt
ungt barn á heimili. Það finnst
mér a.m.k.”
— Hefurðu orku umfram
aðra?
— Nei, mér finnst það ekki, en
ég stunda hvorki bió né
skemmtanir og hvað varðar
skólann,þá varhann aðallega á
kvöldin svona eftir fimm ogum
kvöldmatarleytið. Og i fristund-
um minum las ég. Það er
auðvitað ýmsu „stolið” frá
heimilinu, sérstaklega um próf-
timann og maður reynir að
fresta hlutum, þar til skólatima
lýkur en ég held ég geti sagt, að
i námið fari mest og kannski al-
gjörlega tómstundir.
— Þú talaðir um áðan að
stærðfræðin væri ekkert sérlega
aðlaðandi fag. Upp á hvað
hélztu sérstaklega?
— Ætli ég hafi ekki verið mest
hrifin af islenzkunni. Mér fannst
t.d. mjög gaman að skrifa um
kjörbækur. Það vakti mann til
LEÐUR-HÚSGÖGN
frá Brazilíu
Vorum að fá nokkrar gerðir af leður- Höf um lit-myndalista yf ir f leiri teg-
sófasettum og-stólum frá LAFER í undir frá LAFER, sem hægt er að
Brazilíu. panta eftir númerum.
Sérstaklega falleg og vönduð vara. Stuttur afgreiðslufrestur.
Komið og skoðið okkar fjölbreytta
húsgagnaúrval.
Verið ávallt velkomin!
-Skeðán
m' SMIDJUVEGI6 SÍMI44544
umhugsunar úm lifið og tilver-
una og frá þessum ritgerðar-
smiðum á ég góðar minningar.
— Turninn á heimsenda eftir
Heinesen, Heimsljós Laxness,
Ofvitinn eftir Þórberg, allar
hafa þessar bækur veitt mér
ómældar ánægjustundir. Eftir
okkur i öldungadeildinni liggur
stór bunki af ritgerðum i flest-
um fögum og öllum áföngum i
islenzku, — sem eru margir,
lýkur með ritgerð. Ég er ekki
frá þvi að eftir námið i Hamra-
hlið lesi maður bækur með öðru
hugarfari.
Hvað tekur svo við? Ætlarðu
að halda áfram að stúdera?
Mig langar til þess en ég er
varla sjálfráð með svo margt i
kringum mig. Færi ég i háskóla
yrðiþettaekkikvöldnám heldur
beint frá heimilinu stolið. Mér
hefur nú helzt dottið i hug að
fara i málanám i öldungadeild-
inni. Stúdentspróf er ekki annað
en einn áfangi á langri leið en
það er gott að hafa lokið þvi. Ég
er eiginlega alltaf jafn hissa á
kjarkinum, sem greip mig (og
nú hlær Edda dátt).
Blaðamaður rak augun i
blómaskrúð mikið á heimilinu,
— greinilega vendi frá stúdents-
deginum. Edda sagði að sér
hefði orðið orðfall við hvern
vönd. „Ég hélt, að ég ætti orðið
enga vini — eins og ég hafði
vanrækt þá”.