Fréttablaðið - 29.10.2007, Blaðsíða 35

„Það eru ekki allir sem fá að lifa svona
lengi svo ég get bara verið þakklátur,“
segir Jón M. Baldvinsson listmálari
léttur í bragði.
Hann fagnar áttræðisafmæli í dag
og opnaði málverkasýningu í Listhúsi
Ófeigs fyrir helgi.
Jón kveðst hafa byrjað að mála fyrir
alvöru árið 1957. „Ég fór ekki í mynd-
listarskóla fyrr en um fertugt, fyrst
hér og svo í Danmörku.
Seinna fór ég í San Francisco Art
Institute og tók mastersgráðu þar,“ út-
skýrir hann. „Ég byrjaði í landslags-
myndum og fantasíum. Núna er ég
með litaorgíur og fljúgandi diska. Ég
er áhugamaður um fljúgandi furðu-
hluti og þeir hafa orðið mér yrkis-
efni,“ segir Jón sem á margar sýning-
ar að baki, bæði hér á landi og í Dan-
mörku.
Besta sölutímabilið var frá 1975
til 1989. „Núna selst bara ein og ein
mynd. Það eru svo margir um hituna,“
segir hann.
Jón er fæddur í Reykjavík, á
Baldursgötu 10 og var hjá móður sinni
fram undir átta ára aldur en var þá
sendur í sveit upp í Hreppa.
„Ég var hjá góðu fólki að Hlíð í
Gnúpverjahreppi. Þetta var hrepp-
stjórasetur og þar bjó fólk sem var vel
að sér. Ég gekk í Ásaskóla og finnst
þegar ég horfi til baka að ég njóti góðs
af því að hafa kynnst íslenskri bænda-
menningu þó ég væri ekkert hrifinn af
henni þá.“
Á sextánda ári kveðst Jón hafa
farið að vinna í Krýsuvíkurveginum
en eftir skólavist á Laugarvatni hafi
hann endurnýjað kynnin við móður
sína sem þá var flutt til Kaupmanna-
hafnar. „Mamma vildi að ég færi í
gullsmíðanám en ég valdi að læra söng
hjá gömlum óperusöngvara. Hafði svo
ekki peninga til að halda áfram og kom
heim á síld en það var ekki nokkur leið
að fá gjaldeyri því hömlurnar voru
svo miklar og yfirvöld héldu í gjald-
eyrinn eins og glóandi gull,“ segir Jón
sem um tíma var trúbador og söng og
spilaði á gítar við ýmis tækifæri.
En áhugi á litum vaknaði snemma.
„Móðir mín sagði að litirnir hefðu
verið það eina sem ég hefði fest
hugann við þegar ég var lítill og allt-
af hefði ég verið að reyna að fanga
sólarlagið.
Í Hreppunum byrjaði ég að mála
landslag með vatnslitum,“ segir Jón
og lýsir draumi sem hann dreymdi
ungan. „Ég sá fullt af landslagsmynd-
um koma á færibandi og hef aldrei séð
slíkar myndir, hvorki fyrr né síðar.“
Jón hefur lagt hönd að ýmsu um
ævina auk listsköpunarinnar. „Mér
telst til að ég sé búinn að vera í 17
störfum. Í Danmörku vann ég við
garðyrkju og í vélsmiðju og hér heima
í vegavinnu, á síld, var með fasteigna-
sölu í nokkur ár, innanbúðar um tíma,
á skrifstofu, sem sölumaður hjá Olíu-
félaginu, svo fór ég að keyra leigu-
bíl og síðast var ég konunni minni til
aðstoðar við rekstur gistiheimilis við
Skólavörðustíg,“ telur hann upp.
Nú háir honum ekkert nema smá
gigt í bakinu en hann kveðst reyna
allt til að laga það.
„Ég hef alltaf verið hraustur og
það er langlífi í ættinni,“ segir hann.
„Ég er líka endurholdgunarsinni og
aðhyllist dulspeki. Lifi í eilífðinni
og reyni að láta tímann ekki hafa
stressandi áhrif heldur lít björtum
augum fram á veginn.“
Alþýðublaðið hefur göngu sína á ný
Dvalar- og hjúkrunarheim-
ilið Grund við Hringbraut
fagnar 85 ára afmæli í dag,
mánudaginn 29. október. Í
dag eru jafnframt liðin eitt
hundrað ár frá fæðingu
Gísla Sigurbjörnssonar sem
var forstjóri Grundar í sex-
tíu ár.
Grund er elsta starfandi
dvalar- og hjúkrunarheim-
ili landsins og er það jafn-
framt eitt hið framsæknasta
því nú standa yfir umfangs-
miklar breytingar á heimil-
inu hvað snertir aðbúnað og
þjónustu við aldraða.
Mikið var um að vera á
Grund í tilefni afmælis-
ins um helgina. Á laugar-
daginn bauð heimilisfólkið
aðstandendum sínum í af-
mæliskaffi þar sem heim-
ilisfólk tók lagið, sýndar
voru gamlar og nýjar ljós-
myndir frá starfi Grundar,
teikningar af fyrirhuguðum
breytingum voru til sýnis,
handverk heimilisfólksins
var til sölu og víða um húsið
mátti sjá sýnishorn af dag-
legu starfi eins og leikfimi,
söng og dansi. Á sunnu-
daginn var hátíðarmessa
á Grund klukkan þar sem
biskup Íslands, herra Karl
Sigurbjörnsson, predikaði.
í dag er síðan boðið til mót-
töku í hátíðarsal Grundar
frá kl.14-16.
Grund fagnar
stórafmæli
Á næstu vikum verða aug-
lýstar þrjátíu og fimm lóðir
í nýju hverfi vestast í byggð-
inni við Laugarvatn og er
það í fyrsta sinn sem heilt
hverfi er auglýst í heilu lagi
á staðnum.
Gert er ráð fyrir lágreistri
byggð í einbýli, par- og rað-
húsum.
Hverfið hefur ekki enn
hlotið nafn en ákveðið hefur
verið að götunöfnin muni
tengjast hestanöfnum og
enda á -tún.
Tengingin er þannig að
fjöldi landsfrægra gæðinga
hafa gengið um túnin hvar
sem hverfið rís.
Nefnd hafa verið nöfn á
borð við Traustatún, Gusts-
tún, Blakkstún, Herutún,
Fáfnistún og Sifjartún og
Sjafnartún.
Nýtt hverfi rís
á Laugarvatni
„Íslensk ættjarðarást er
að því leyti auðkennileg að
í hana er sáralítið ofið af
hatri og beiskju til annarra
þjóða.“
AFMÆLI