Fréttablaðið - 10.08.2008, Blaðsíða 62

26 10. ágúst 2008 SUNNUDAGUR
HVAÐ SEGIR MAMMA?
„Hann er
mjög hæfi-
leikaríkur og
byrjaði mjög
ungur að fást
við sköpun.
Hann var
ellefu ára
þegar hann
gaf á eigin
vegum út
skátablað á Húsavík og safnaði
sjálfur auglýsingum fyrir þrjátíu
þúsund sem runnu beint til skát-
anna. Hann er afskaplega góður
drengur, tillitssamur, kurteis og
mjög bóngóður.“
Valgerður Gunnarsdóttir, móðir Örlygs
Hnefils Örlygssonar sem opnaði
ljósmyndasýningu á besta netkaffihúsi
heims í London á föstudagskvöld.
„Menningin í þessum tveimur
löndum er gjörsamlega eins og
svart og hvítt,“ segir Margrét
Lena Kristenssen, sem er
nýkomin heim úr tveggja mánaða
ferð til Sviss og Indlands á vegum
Nínukots, en eftir að Margrét
lauk stúdentsprófi síðustu jól
ákvað hún að halda á vit ævintýr-
anna. Fyrst starfaði hún hjá
kaþólskri fjölskyldu á bóndabæ í
Zug í Sviss í tæpar þrjár vikur,
þar sem hún sinnti mismunandi
heimilisstörfum.
„Ég sem hafði aldrei verið á
bóndabæ áður né séð um elda-
mennsku sá um að elda ofan í alla
fjölskylduna og sinnti bústörfum.
Þau ráku líka litla verslun á
bóndabýlinu þar sem þau seldu
eigin afurðir, svo sem tómata, vín,
pepperoni og ber sem eru þeirra
helsta lifibrauð, svo það var í
nógu að snúast,“ útskýrir
Margrét, en eftir dvölina í Sviss
var ferðinni var heitið til Jaipur á
Indlandi í sjálfboðavinnu.
„Mig langaði mikið til að vinna
með dýrum svo ég fór að vinna á
dýraspítala eftir að hafa farið á
undirbúningsnámskeið. Ég var
fyrsti sjálfboðaliðinn sem kom á
spítalann og sá strax hvað
starfsfólkið hafði lítinn metnað.
Aðstæðurnar voru fátæklegar,
búrin mjög ryðguð og dýrin fengu
yfirleitt bara súra mjólk og
gamalt chapati-brauð. Þarna voru
hundar, kettir, kanínur, dúfur og
mikið af beljum. Kýr eru heilagar
á Indlandi og það má ekki hreyfa
við þeim úti á götu svo margar
komu beinbrotnar eftir að það
hafði verið keyrt á þær,“ útskýrir
Margrét, sem upplifði talsverðan
mun á hreina umhverfinu í Sviss
og skítugum moldarvegum
Indlands.
„Ég hreinsaði drykkjarílátin
hjá dýrunum og keypti bæði
hunda- og kattamat. Mér fannst
ekki síður mikilvægt að veita
dýrunum væntumþykju og fann
að það skipti sköpum. Þegar ég
fór hafði nýr starfsmaður verið
ráðinn og viðhorfið á spítalanum
breyst töluvert. Dýrin fá nú betri
umönnun og aðbúnað og það er
góð tilfinning að vita að maður
hafi haft góð áhrif,“ segir
Margrét að lokum, en í haust
stefnir hún á háskólanám í
ferðamálafræði og heimspeki.
alma@frettabladid.is
MARGRÉT LENA KRISTENSEN: FÓR Í SJÁLFBOÐASTARF TIL INDLANDS
Hlúði að heilögum kúm
HEILAGAR KÝR Margrét Lena sinnti mörgum kúm á dýraspítalanum, en í Indlandi eru
kýr heilagar svo ekki má hreyfa við þeim á götum úti og því komu margar með opið
beinbrot eftir árekstur.
LÍFLEGUR BÓNDABÆR Í Zug í Sviss starfaði Margrét Lena á bóndabæ þar sem hún
sinnti ýmsum bústörfum og eldaði ofan í fjölskylduna.
SLÆMT ÁSTAND Margrét Lena segir ástandið á dýraspítalanum í Jaipur ekki hafa
verið gott þegar hún kom. Kýrnar voru gjarnan með opin sár og beinbrot sem þurfti
að hlúa vel að.
Hvað er að frétta? Allt er dásamlegt. Hljómsveitin mín, Esja, var að
gefa út sína fyrstu plötu og Mínus er í fullum gangi líka. Lífið leikur
við mann þessa dagana.
Augnlitur: Grænn.
Starf: Tónlistarmaður með meiru.
Fjölskylduhagir: Mamma, pabbi, systir, hálfbróðir og vinir.
Hvaðan ertu? Ég er úr Hafnarfirði.
Ertu hjátrúarfullur? Já.
Uppáhaldssjónvarpsþátturinn: Þeir eru nokkrir, sem dæmi má
nefna Deadliest Catch, Fréttir og margt fleira.
Uppáhaldsmatur: Indverskur matur og íslenskur fiskur er það besta
sem ég fæ.
Fallegasti staðurinn: Mér finnst Hvalfjörðurinn mjög fallegur, einnig
Snæfellsjökull og Grótta.
iPod eða geislaspilari: Vínylspilari að sjálfsögðu! En ég á æðislegan
iPod líka.
Hvað er skemmtilegast? Að skapa list með hæfileikaríku fólki og að
vera lifandi.
Hvað er leiðinlegast? Afbrýðisemi og gubbupest.
Helsti veikleiki: Ég er full dómharður og nokkuð skap-
mikill.
Helsti kostur: Hvað ég er lítill og nettur hehehe …
Helsta afrek: Að geta lifað á listinni og eiga svona góða
fjölskyldu og vini.
Mestu vonbrigðin: Að Ameríka hafi ráðist inn í Írak og
náttúruspjöll.
Hver er draumurinn? Að fólk lifi í sátt og samlyndi
og að það læri að bera meiri virðingu fyrir jörðinni og
sjálfu sér.
Hver er fyndnastur/fyndnust? Bill Hicks og Lenny
Bruce.
Hvað fer mest í taugarnar á þér? Neikvæðni þótt að
ég sé svolítið neikvæður stundum, en maður er nú bara
mennskur.
Hvað er mikilvægast? Að elska allt og alla og ekki sóa lífi
sínu í rugl.
HIN HLIÐIN KRUMMI BJÖRGVINSSON TÓNLISTARMAÐUR
Finnst gubbupest og afbrýðisemi leiðinleg
Skemmtistaðurinn Kaffi Kúltúra
hefur nú fengið nýjan skemmt-
anastjóra, Nuno De Palma, en
hann hefur verið búsettur hér á
landi í tæp fjögur ár. Nuno er vel
kunnur skemmtanalífinu hér á
landi því hann hefur lengi starfað
sem plötusnúður á ýmsum
skemmtistöðum borgarinnar. „Ég
hef verið að taka hljóðkerfið á
staðnum í gegn undanfarnar vikur
og einnig staðið í öðrum minni-
háttar endurbótum. Við ætlum að
fá gamalreynda plötusnúða líkt og
Magga Legó, Árna Sveins og Dj
Margeir til þess að spila hérna
reglulega fyrir dansi. Svo verðum
við með sérstaka dagsskrá á menn-
ingarnótt og tökum einnig þátt í
Airwaves-hátíðinni í ár,“ segir
Nuno.
Nýr kokkur hefur verið fenginn
til að reka eldhúsið og verður mat-
seðillinn áfram alþjóðlegur og á
viðráðanlegu verði. Nuno segir að
gestir staðarins komi úr öllum
áttum og skapi það skemmtilega
stemningu. „Hingað sækir mikið
af tónlistarfólki og fólk sem áður
stundaði skemmtistaðinn Sirkús, í
bland við fólk af öðrum þjóðern-
um þannig hér skapast alþjóðleg
stemning.“ segir Nuno. - sm
Breytt og bætt
Kaffi Kúltúra
NÝR SKEMMTANASTJÓRI Nuno hefur
staðið í endurbótum á Kaffi Kúltúra.
FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Ekki er víst að Valur Gunnarsson,
sem barist hefur ákaft gegn því
að auglýsingamennskan ryðji sér
til rúms í listum, hafi rekið augun
í nýjasta tölublað Stínu – tímarits
um bókmenntir og listir. En þar
gæti hann komist í feitt í tengslum
við vangaveltur um Megas og aug-
lýsingasamning hans við Toyota: Í
viðtali Guðrúnar Evu svarar Megas
spurningunni um hvað sé heilagt
að það séu heilindi og ákveðin
gildi. Megas segir materíalismann
gríðarlegan í dag og
erfitt fyrir fólk að vera
heilt. „Það er alltaf
von á peningum
sem jafngilda
ákveðnum
gæðum sem
eru síðan
engin gæði
þegar allt
kemur til
alls,“ segir
Megas.
Ásgeir Kolbeinsson lét sig ekki
vanta á þjóðhátíð í Vestmanna-
eyjum um verslunarmannahelgina,
sem er svosem ekki í frásögur
færandi. Í Herjólfsdal er tjörn sem
þjóðhátíðargestir eiga til að henda
sér út í þegar líður á nóttina. Ásgeir
bætti um betur og fór út í tjörnina
á gúmmíbát með myndatökumann
til að taka upp innslag fyrir þáttinn
Sjáðu sem Ásgeir
hefur umsjón með
á Stöð 2. Ölóð
ungmenni gátu þó
ekki á sér staðið og
æddu út í vatnið og
hófu að skvetta vatni
á Ásgeir sem varð frá
að hverfa ásamt
myndatöku-
manninum.
- jbg/shs
FRÉTTIR AF FÓLKI
29.08
1979
Fyrrum blaðamaðurinn Símon
Birgisson, sem stundar nú nám í
fræðum og framkvæmd við
Listaháskóla Íslands, hyggst
leggjast í víking með nýtt leikverk
sitt, Vini. Vinir verða sýndir á
listahátíðinni Art Fart og á
Menningarnótt, en frumsýningin
fer fram í gamalli síldarverk-
smiðju á Djúpavík, 15. ágúst.
„Ég fór til Djúpavíkur til þess
að skrifa og kynntist þá nokkuð
vel fólkinu sem rekur hótelið þar
og það var í gegnum það sem
okkur var boðið að setja sýning-
una upp,“ segir Símon. Leikritið er
fyrsta verkið sem þetta upprenn-
andi leikskáld skrifar í fullri
lengd, en leikstjóri er Þorleifur
Örn Arnarsson. „Leikritið fjallar
um þrjá vini og uppgjör þeirra við
fortíðina. Ég er í raun að varpa
fram þeirri spurningu um hvað
minningar séu og hvort þær séu
raunverulegar. Þetta er dramat-
ískt verk en tengt poppkúltur
minnar kynslóðar.“
Símon segir að það sé fín
stemning í Djúpavík fyrir
leikritinu og að nú þegar séu öll
gistirými í bænum fullbókuð
vegna Djúpavíkurdaganna. „Fyrir
okkur sem stöndum að sýningunni
er þetta hálfgert ævintýri því við
erum að renna svolítið blint í
sjóinn með þetta. Við vonum bara
að það verði ekki of kalt inni í
gömlu verksmiðjunni,“ segir
Símon að lokum kampakátur. - sm
Sýna í síldarverksmiðju
VIÐ ÆFINGU Leikararnir sjást hér við æfingu nýs verks eftir Símon Birgisson.
FRÉTTABLAÐIÐ/GVA