Tíminn - 27.08.1982, Blaðsíða 10

FÖSTUDAGUR 27. ÁGÚST 1982
Ef ég verð andvaka í nótft
tilkynni ég aðsetursskipti”
■ Valdís Gunnarsdóttir
er fædd 11. nóv. 1962.
Hún lauk stúdentsprófí
frá Menntaskólanum við
Hamrahlíð síðastliðið vor
og starfar í sumar í
Vesturbæjarútibúi Lands
banka íslands. Hún held-
ur utan til Frakklands í
haust, þar sem hún mun
dvelja í klaustri við
frönskunám.
Sérfræðingur í að
missa af strætó
Vakna upp við varfærnislegt blístur
nýju quarts-vekjaraklukkunnar minn-
ar stundvíslega kl. 8.00. Kúri nokkrar
mínútur áfram á koddanum, þar til
pabbi fer að kalla niður til mín, svo að
undir tekur í húsinu. Staulast fram úr
rúminu og, býð sjálfri mér góðan
daginn til þess að ganga úr skugga um
að röddin sé t eðlilegu ástandi. Já,já,
- svo virðist sem sítrónute-drykkja
gærkvöldsins hafi borið tilætlaðan
árangur. Smeygi mér í fötin. Stekk
upp á bað, bursta tennur og geri
heiðarlega tilraun til að „hemja" hárið
í leiðinni. Klukkuna vantar örfáar
mínútur í hálfníu, svo ég á ekki
annarra kosta völ en að skunda
umsvifalaust út á strætóstöð.
Þegar ég kem út fyrir „garðshornið“
sé ég hvar vagninn brunar niður
Háaleitisbrautina. Nei, ennþá einu
sinni? Mætti halda, að ég hafi
sérhæft mig í að verða af strætisvögn-
um.
Rölti niður á Suðurlandsbraut og
tek fimmuna. Það er dásamlega
skemmtilegt að sitja í strætó á
morgnana og virða fyrir sér samferða-
menn sína - stjarfa af þreytu.
Strætómissirinn kom ekki að sök -
liðið sat ennþá niðri í kaffistofu, þegar
ég dúkkaði upp.
Viðskiptavinirnir
eiga í vök að verjast
Við opnum kl. 9.15, en aldrei þessu
vant stendur enginn fyrir utan, svo við

Valdís Gunnarsdóttir er á leið til Frakklands, þar sem hún hyggst stunda frönskunám í klausturskóla.
setjumst niður og bíðum. Það getur
orðið ansi þreytandi að hafa ekkert
fyrir stafni, enda eiga viðskiptavinirnir
í vök að verjast, þar sem þeir standa
við borðið og bíða eftir afgreiðslu
sinna mála. Hver starfsmaðurinn á
fætur öðrum ræðst að honum: „Get ég
aðstoðað?"
Öðru hverju bregðum við okkur
niður í kaffistofu.
Matartíminn minn rennur loksins
upp - borða aldrei slíku vant í
matstofu bankans, þar sem amma.
sem eldar alltaf ofan í mig, er
utanbæjar.
Undir borðum er rætt um efnahags-
ástandið og nýjustu aðgerðir stjóm-
valda - mjög dæmigert umræðuefni á
stað sem þessum. Er orðin fullsödd af
kjötbollum og óhagstæðum vöru-
skiptajöfnuði, svo ég fer upp „að
vinna“ aftur. Það er verkefnaskortur
eftir sem áður. Ég ráfa um eins og
hrægammur í leit að bráð. Öðru
hverju fæ ég eitthvað bitastætt í
hendurnar.
Ekki í gegnum síma
I hléum sinni ég persónulegum
Tímamynd: ARI)
erindagjörðum. Hringi m.a. niður á
hagstofu í þeim tilgangi að tilkynna
búsetuskipti. Þar fæ ég þær upplýsing-
ar, að það sé f fyrsta lagi ómögulegt f
gegnum síma og þar sem ég ætli að
flytja til meginlandsins, þurfi ég að
tilkynna mig á manntalsskrifstofu
lögregluvarðstjóra. Ég slæ á þráðinn
þangað. Já, ég verð að fara uppeftir.
„Hvað er opið lengi?“
„Til fjögur, en allan sólarhringinn á
varðstofunni.“
Mér létti, ef ég verð andvaka í nótt
þá skrepp ég bara niður á Hverfisgötu
til þess að tilkynna aðsetursskipti!
Dagurinn líður einhvem veginn
áfram fyrirhafnarlaust.
Dríf mig heim að lokinni vinnu.
Póstkort frá tveimur kunningjum
bíður mín. Alltaf gaman að fá óvæntan
póst, en hálftillitslaust finnst mér að
senda manni kort frá frönsku Rivíer-
unni, þegar hér er súld og slagviðri!
Óþolandi í heitu
pottunum eftir
gengisfellingar
Er að hugsa um að skreppa í sund,
en snarhætti við og fer í bað í staðinn,
þegar ég minnist þess, hve óþolandi
það er að liggja í heitu pottunum fyrstu
dagana eftir gengisfellingar. Rauð-
þrútnir og sílspikaðir kallar með
ótakmarkaða þörf fyrir að lýsa
fyrirlitningu sinni á ríkisstjórninni og
vonlausum efnahagsaðgerðum hennar
liggja þusandi allt í kringum mann.
Um kvöldmatarleytið set ég plötu á
fóninn og hefst handa við að flokka og
tímasetja gamlar ljósmyndir, enda
ekki seinna vænna að koma skipulagi
á hlutina. Ég gleymi vafalaust innan
skamms nöfnum „fyrirsætanna".
Þegar ég er búin að fá sæmilegan
skammt af endurminningum og áður
en nostalgían nær tökum á mér, vind
ég mér í bréfaskriftir. Viðtakandinn er
þýsk vinkona min. Að tjá mig á tungu
þýðverskra er ekki mín sterkasta hlið,
svo að fæðingarhríðir bréfsins eru
nokkuð erfiðar, en með dyggri aðstoð
„litlu gulu hænunnar“ og Málfræði
B.l. hefst það að lokum.
Naflaskoðun
og framtíðarplön
Þá sný ég mér aftur að fortíðinni og
„ódauðlegum augnablikum,“ en fæ
heimsókn af Stefaníu vinkonu. Við
sitjum og rekjum hvor úr annarri
garnirnar milli þess, sem við troðum
upp í okkur Kong Hákon-konfekti
Garnaupprakningin felst fyrst og
fremst í týpískri naflaskoðun og
framtíðarplönum.
Eftir að Stefanía kvaddi, settist ég
við skrifborðið og skráði það helsta,
sem bar við í dag í fimmta bindi
sjálfsævisögunnar, þ.e. dagbókina.
Naut þess að leggjast undir sæng.
Dagur í lífi Valdísar Gunnarsdóttur
ER UNNT
AÐ LÆKNA
LITBLINDU?
Lyf gegnum húðina
■ Hér eru góðar fréttir fyrir þá, sem
veigra sér við að taka inn lyf í töfluformi.
Lyfjafyrirtæki eru nú að vinna að því
finna aðferð til að taka lyf í gegnum
húðina!
Sá, sem átti hugmyndina að þessu og
hefur unnið að undirbúningsrannsókn-
um, er Arnold Beckett, prófessor við
lyfjafræðideild Lundúnaháskóla.
Nú þegar eru komnir á markað í
Bretlandi hormónasalvar sem má nudda
inn í húðina á kviðnum til að vinna gegn
hitaköstum, sem gjarna vilja fylgja
tíðahvörfum, og smyrsl, sem á að bera
á bak við eyrun og vinna gegn lasleika.
Ekki líður á löngu, uns sjúklingar, sem
þjást af angina, eiga að geta límt á
bringu sér plástra með lyfjum, sem létta
þeim óþægindin. Einn af kostunum við
þessa aðferð er sá, að líkaminn tekur við
lyfinu jafnt og þétt, en ekki í snöggum
skömmtum. Þetta á að draga úr alls
konar óþægilegum hliðarverkunum,
sem vilja fylgja langvarandi töku margra
lyfja.
■ Litblinda er ágalli,
sem algengara er aö
leggist á karlmenn en
konur. Einn karlmaður
af hverjum 12 er haidinn
þessum galla, en einungis
1 kona af hverjum 200.
Þessi galli, sem á lækna-
máli er nefndur dysch-
romatopsia, erfíst frá föð-
ur í gegnum dóttur til
sonar.
Til skamms tíma varð
fólk bara að láta sig hafa
það að vera iitblint, þó
aldrei nema litblint fólk
sé sagt betur gefið en
aðrir. En nú hafa jap-
anskir læknar lýst yfír
því, að þeim hafí tekist að
lækna meira en 10.000
litblinda.
Þeir geti nú dáðst að lit fagurrauðrar
rósar og verið alveg handvissir um, að
umferðarljósið sé áreiðanlega grænt!
Lækningin er fólgin í örvun með
raflosti, og með tölvu fæst nákvæm-
lega réttur taktur og orka í raflostin.
Dr. Taketoshi Yamada og aðstoðar-
menn hans benda á, að líkaminn sé
rafsegulmagnað svið, samsett af 60
trilljón frumum, sem hver um sig sé
uppbyggð á sama hátt og segull.
1 meðferð læknanna er stuðst við
rafeindakunnáttu, sem notuð hefur
verið í lækningaskyni, og eldgamla
þekkingu á lífeðlisfræði. Þeir halda
því fram, að sé eitthvað afbrigðilegt í
líkamanum, sé einhvers staðar á
húðinni að finna stað, sem auðveld-
lega taki við rafmagnsstraum, eitthvað
í líkingu við akapunktur, og þegar
tveir eða fleiri af þessum stöðum verði
fyrir ertingu, batni litaskyn mannsins.
Að meðaltali þarf að endurtaka
meðferðina 40 sinnum áður en bati
næst og japönsku læknamir skrá
samviskusamlega hjá sér allan fram-
gang hjá hverjum sjúklingi, svo að
upplýsingarnar megi að gagni koma
fyrir læknavísindin um víða veröld.
ÞVAGSÝRUGIGT ER
EKKI TIL ILLS EINS
■ Sífellt fleiri ungir menn þjást af
þvagsýrugigt nú á dögum. Venjulega
verða þeir ekki aðnjótandi mikillar
samúðar, þar sem í augum almennings
stafar þvagsýrugigt ekki af öðru en of
mikilli neyslu á portvíni og hitaeininga-
auðugum mat, og þolandinn hefur
holdarfar samkvæmt því! Þvagsýrugigt
stafar af of mikilli þvagsýru í blóðinu,
sem ertir vefina í liðamótunum og bitnar
oftast mest á stóru tánni.
En nú hafa vísindamenn við Kali-
forníuháskóla komið fram með þá
kenningu, að of mikil þvagsýra geti haft
í för með sér aukið langlífi, þrátt fvrir
sársaukann. Tilraunir þeirra benda til
þess, að sýran verndi líkamann gegn
hrörnun og sé vörn gegn vexti krabba-
meinsfruma. Maðurinn hefur 10 sinnum
meiri þvagsýru í blóðinu en dýr, og vilja
vísindamennirnir halda því fram, að þar
sé skýringarinnar að leita á því, að ævi
mannsins er sýnu lengri en dýranna.
Vegna ólíkrar hormónastarfsemi fá
konur sjaldan þvagsýrugigt, og yfirleitt
aldrei fyrr en eftir tíðahvörf. Við
þvagsýrugigt eru til tyf, en yfirleitt ráða
læknar sjúklingum sínum til að sýna
meira hóf í mataræði og víndrykkju, og
sem kunnugt er, er það ekki sérlega
vinsæl varúðarráðstöfun hjá mörgum!