Fréttablaðið - 31.01.2009, Blaðsíða 36

4 Fjölskyldan
Vésteinn Sigurgeirsson og Hulda Guðjónsdóttir eru nývöknuð þegar blaðamað-ur hringir bjöllu á Leifs-
götu. „Þau eru voða hress núna
nývöknuð og að leika sér,“ segir
Þóra sem tekur á móti blaða-
manni. Það er notalegt andrúms-
loft í íbúðinni og sannarlega nóg
af dóti fyrir litlu vinina sem horfa
forvitin á gestinn sem kominn er
til að fá að heyra meira um fyr-
irkomulagið á gæslu þeirra yfir
daginn.
„Hvort par um sig er nú í 150
prósent starfi samanlagt,“ segir
Sigurgeir, sambýlismaður Þóru
sem var að ljúka sinni vakt í
hádeginu sem viðtalið átti sér stað.
Hulda er mætt á staðinn til að taka
við og Þóra, skrapp heim í hádeg-
inu, enda vinnustaðurinn nokkrar
mínútur í burtu. Guðjón var ekki á
svæðinu, fastur á fundum.
Skilningur hjá
vinnuveitendum
Kveikjan, að sögn þremenning-
anna, var löngun til þess að verja
meiri tíma með börnunum meðan
þau væru svona lítil. Meiri en
hægt væri ef allir væru að vinna
fulla vinnu. „Við mættum mikl-
um skilningi hjá vinnuveitendum
okkar,“ segja þau. „Við erum öll í
70-80 prósent vinnu núna.“ Vinnu-
staðir þeirra eru hjúkrunarfræði-
deild HÍ, Þjóðarbókhlaðan, Hag-
stofan og Jafnréttisstofa.
Það var líka svo mikið mál að fá
dagmömmu og fáar eru að vinna
hér í miðbænum,“ bendir Hugrún
á. „Við höfðum líka heyrt nokkuð
misjafnar sögur af dagmömmum,
sem spilaði auðvitað inn í.“
Peningaleg sjónarmið voru
ekki lögð á vogarskálarnar þegar
ákvörðunin var tekin og reiknuðu
þau ekki einu sinni út hvort fyrir-
komulagið þeirra væri léttara eða
þyngra fyrir pyngjuna. „Það var
ekki það sem við vorum að velta
fyrir okkur heldur vildum við bara
fá meiri tíma með börnunum.“
Æskuvinkonur úr Lauganesi
Ekki eru allir vinir svo heppnir
að eiga börn á nákvæmlega sama
tíma en æskuvinkonurnar Þóra og
Hugrún segja það hafa verið nokk-
uð skondna tilviljun að þær skyldu
verða óléttar á sama tíma. „Þegar
Þóra sagði mér á sínum tíma að
hún væri ólétt, þá gat ég sagt við
hana að ég væri það sömuleiðis,“
segir Hugrún og hlær þegar hún
rifjar þetta upp. Þær hafa verið
vinkonur frá blautu barnsbeini,
ólust báðar upp í Lauganeshverf-
inu og hafa verið nágrannar í mið-
bænum undanfarin ár. Hugrún er
reyndar flutt aftur á æskuslóðir
og hugur Þóru og Sigurgeirs, sem
líka er þaðan, stefnir úr miðbæn-
um þegar betur horfir á húsnæðis-
markaði.
Vinátta þeirra Hugrúnar og
Þóru smitaðist til þeirra Sigur-
geirs og Guðjóns og pörin hafa
gert ýmislegt saman í gegnum
tíðina, það var því ekkert vanda-
mál að fara þá leið að skiptast á
að gæta barnanna enda höfðu
þau margoft hitt vinaforeldrana.
„Við vorum náttúrulega heilmik-
ið saman í fæðingarorlofinu og
þannig hafa börnin verið mikið
saman og þekkja hvort annað og
okkur foreldrana líka.“
Börnin sem allt snýst um, þau
Vésteinn og Hulda eru fædd með
mánaðarmillibili, þó sitt á hvoru
árinu. Vésteinn kom í heiminn 29.
desember, nokkrum dögum fyrir
settan dag og Hulda 28. janúar,
nokkru eftir að hún átti að mæta til
leiks. „Þannig varð eiginlega eins
langt og hægt var á milli þeirra.“
Á meðan spjallið hefur átt sér
stað hefur öll hersingin flutt sig
yfir í eldhúsið þar sem komið er
að matartíma hjá litlu krílunum. Á
boðstólum eru maukaðar gulræt-
ur með smjöri og krukkugóðgæti
í eftirrétt. Vinsældir matarins eru
nú mismiklar, Hulda er matargat
en Vésteinn er vandlátari og meiri
gikkur. Það gengur á ýmsu eins og
foreldrar smábarna þekkja og eins
gott að setja nógu stóran smekk á
börnin.
Vildum eiga meiri t
með börnunum ok
Komin úr hvíldinni. Vésteinn og Hulda nývök
auk þeirra Sigurgeir, Hugrún og Þóra.
Þau Þóra Þorsteinsdóttir, Sigurgeir Finnsson, Hugrún
Hjaltadóttir og Guðjón Hauksson afréðu síðastliðið
haust að fara ekki þá leið að setja börnin sín, Véstein
og Huldu, í smábarnagæslu er fæðingarorlofi lyki.
Þess í stað minnkuðu þau öll við sig vinnuna og skipt-
ast á að gæta rúmlega eins árs barna sinna.
Nei, takk! Vésteinn ekki í stuði
fyrir hádegismat. Hulda fylgist
íbyggin með.