Tíminn - 03.02.1983, Blaðsíða 6

FIMMTUDAGUR 3. FEBRUAR 1983
í spegli tímans
SYKI
beint í æð!
Heidurs-
vördur
sorp-
hreinsunar-
mannsins
■ Michael Giles og stúlkan
hans hún Elaine Pillen gengn
í hjónaband með pomp og
prakt. Giles er „öskukarl" -
eða á finu máli - sorphreins-
unarmaður (á enn linna máli
sorptæknir). Vinir hans og
starfsfélagar í Reading,
Berskhire í Englandi vildu
heiðra ungu hjónin, svo þeg-
ar þau komu frá kirkjunni,
þá beið þeirra nýr, hvítur og
finn „öskubíll" til að aka
þeim í brúðkaupsferðina, og
ekki nóg með það, heldur
stóðu átta vinnufélagar Mic-
liaels heiðursvörð i hreinum
og pressuðum einkennisbún-
ingi sorphreinsunarmanna
með öskutunnulok á lofti, og
var þetta hin fríðasta heiðurs-
fylking. Q
■ Aumingja Shafik Sinno
segist hafa fengi ð stelsýki
sprautaða „beint í æð“, eins og
sagt er. Shafik er Sýrlendingur,
sem slasaðist illa í fjallgöngu,
og þá missti hann mikið blóð.
Hann var í sjaldgæfum blóð-
flokki, og eini hlóðgjafinn sem
til náðist með eins blóð, var
fangi sem sat inni fyrir þjófnað
og rán. Hann gaf slasaða
manninum blóð sitt, eftir að
honum hafði verið borguð
peningaupphæð.
Blóðgjöfin tókst vel og Shaf-
ik Sinno hresstist, - en tveimur
mánuðum seinna var hann
tekinn fastur, er hann var að
brjótast inn í hús til að stela.
Shafik, sem aldrei áður hafði
komist í kast við lögin, sagði
að þetta væri allt blóðgjöfinni
að kenna. Blóð sitt væri spillt,
það væri þjófablóð! Hann ját-
aði líka á sig sex aðra þjófnaði
og sagði um leið, að þetta
kæmi yfir sig allt í einu, að sig
langaði til að stela, og hann
hefði látið eftir löngun sinni.
„Eg get ekkert gert að þessu“,
sagði hann, - en iögreglan var
ekki á sama máli.

WjSeí *" "
Wf/.
■ Hin hamingjusömu brúðhjón ganga gegnum heiðursfylkinguna.
■ Feðginin Mette og Rolv Wesenlund (Fleksnes) í norska áramótaskaupinu.
DOTTIR FLEKSNES
FAMN AB LDKA
segist helst vilja alvarleg hlutverk
■ Rolv Wesenlund er orðinn
einn af þekktari leikurum á
Norðurlöndum, einkum vegna
sjónvarpsþáttanna um
Fleksnes, þar sem hann leikur
aðalhlutverkið, Marve
Fleksnes. Þessir þættir hafa
farið víða, m.a. hafa nokkrir
þeirra verið sýndir hér í sjón-
varpinu nýlega.
Nú hefur dóttirin Mette
Fleksnes komið fram í norska
sjónvarpinu í fyrsta sinn, en
það var í „áramótaskaupi“
þeirra í Noregi, en þar kom
hún fram í skemmtiþætti ásamt
föður sínum. Ráðamenn við
sjónvarpið segja, að hún hafi
alls ekki fengið að leika í
þættinum - aðeins vegna þess
að hún var dóttir föður síns.
Hún hafi vcrið prófuð og þótt
mjög góð.
Sjálf segir Mette; - auðvitað
er mikil hjálp í því að þekkja
„rétta fólkið í bransanum", en
það eitt er ekki nóg.
Sem bam og unglingur segist
Mette hafa verið stillt og róleg
- og þögul. „En það var nú
kannski af því að enginn komst
að nema pabbi“, segir hún
hlæjandi.
Hún var um tíma í New
York og komst þar í leikskóla
The American Drama and
Musical Academy. Þar sagðist
hún hafa orðið að vinna með
skólanum, og verið svo heppin
að fá vinnu i stóru vömhúsi, en
reyndar illa launaða vinnu og
erfiða.
Nú hefur Mette Wesenlund
fengið vinnu við leikhúsið í
Bergen. Þrátt fyrir að grínþátt-
urinn um áramótin hafi heppn-
ast mjög vel, þá segist hún ekki
hafa áhuga á slíku, en fyrst og
fremst langi hana að takast á
við alvarleg hlutverk. Þess
vegna er hin unga leikkona full
eftirvæntingar nú þegar hún
tekur til starfa við leikhúsið.
viðtal dagsins
Gullströndin andar:
„USTAMENN ORDNIR
LEIÐIR Á AÐ HOKRA
HVER í SÍNU HORNI”
■ „Gullströndin andar,“ nefn-
ist listahátíð sem stendur yfir
þessa dagana að Hringbraut 119,
þar hafa uin 120 listamenn hönd
í bagga, þar af eru milli 60 og 70
myndlistarmenn. Þetta er fólk á
öllum aldri, eða öllu heldur ungt
fólk á öllum aldri eins og þrír
aðstandendur hátíðarinnar orð-
uðu það þegar við litum þar inn
í fyrradag. Viðmælendur okkar
heita Elín Magnúsdóttir, Bryn-
hildur Þorgeirsdóttir og Guðrún
Tryggvadóttir. Við spyrjum þær
fyrst; „Af hverju heitir hátiðin
„Gullströndin andar?“
„Það er af því að strðndin
hérna fyrir neðan var áður fyrr
kölluð gullströndin og við kenn-
um hátíðina við staðinn, strönd-
ina sem hefur fengið nýtt líf við
alla starfsemina sem hér fer
fram. En nafnið gullströndin
mun þannig til komið að
hérna í fjörunni voru áður fyrr
öskuhaugar Reykjavíkur.'1
„Og af hverju efnið þið til
svona hátíðar?
Til að byrja með þá viljum við
taka fram að við erum ekki með
neitt andóf gegn listahátíð eða
mótmæli gegn henni. Það er
búið til í blöðunum.
Ástæðan fyrir því að þessi
hátíð er haldin hér er einfaldlega
sú að listamenn eru orðnir leiðir
á því að hokra hver í sínu horni.
Menn vilja koma út með það
sem þeir eru að vinna að. Og
hérna eigum við kost á geysistóru
húsnæði sem við fáum ókeypis.
Eigendur húsnæðisins hafa
reynst okkur mjög vel og raunar
hafa ýmsir aðilar veitt okkur
mikið liðsinni.
Okkur finnst eins og það hafi
allt í einu komið til skjalanna ný
meðvitund listamanna sem hafi
gert þetta mögulegt. Hingað til
hefur alltaf verið rígur milli
listamanna, þeir hafa staðið hver
á móti öðrum. En nú eru þeir
skyndilega tilbúnir að vinna
saman, myndlistarmenn, tón-
listamenn og Ijóðskáld. Greini-
lega orðnir leiðir á að pukra hver
í sínu horni.
Svona samvinnu og svona
starfsemi hefði aldrei verið hægt