Tíminn - 24.02.1983, Page 7

FIMMTUDAGUR 24.FEBRÚAR 1983.
7
llla gengur
að gifta
Brooke!
■ í fjölmiðlum er sífellt verið
að gera Brooke Shields upp
giftingarþanka, þó að aðeins
sé skammt síðan hún varð
gjafvaxta. Einna rómantískasti
orðrómurinn þess efnis er sá,
sem bendlað hefur hana við
Albert prins af Mónakó, en
hann er að vísu sagður runninn
undan rifjum móður Brooke,
sem hefur ótakmarkaðan
metnað fyrir hönd dóttur
sinnar.
En nú fyrir skemmstu mun-
aði mjóu að nýr piltur væri í
sigtinu, a.m.k. hjá þeim sem
stjórna auglýsingum í kvik-
myndabransanum. Þeir komu
allt í einu auga á Brooke og
Lex Barker, son Tarzanleikar-
ans fræga með sama nafni, sem
dó 1973, sitja saman úti í
skuggsýnu horni á veitingastað
nokkrum. Þarna þóttust þeir
sjá mjög eftirsóknarvert par,
sem hægt væri að gera sér
mikinn mat úr, a.m.k. fyrir
framan kvikmyndavélarnar, en
enn betra væri ef eitthvað væri
meira á milli þeirra.
Þeir áttu heldur betur eftir að
verða fyrir vonbrigðum. í Ijós
kom að gagnkvæmt álit unga
fólksins var mjög á eina lund.
- Sætur, en hégómlegur og
leiöinlegur, sagði Brooke um
Lex. - Sæt, en hégómleg og
lciðinleg, sagði Lex um Bro-
oke!
■ Draumapar auglýsendanna var ekki tilkippilegt
Listaverka
safn Sophiu
reyndist falsað
■ Fyrir nokkrum árum lögðu
ítölsk yHrvöld hald á stórt og
mikið listaverkasafn í eigu
þeirra Sophiu Loren og Carlos
Ponti. Var það sagt tekið upp
í vangoldna skatta þeirra
hjóna.
Listaverkunum var komið
fyrir á safni í Milano og hefur
rykfallið þar síðustu árin. Nú
stóð til að skipta safninu upp
og senda listaverkin á hin og
þessi listasöfn. Var þá farið að
huga nánar að verkunum.
Heldur urðu yfirvöldin löng
í framan, þegar í Ijós kom, að
listaverkin voru flest, ef ekki
öll fölsuð!
séð, hvar er hún á vegi stödd?
„Þessi vetur hefur verið af-
skaplega erfiður og þeir sem að
hljómsveitinni standa hafa þurft
að leggja mjög hart að sér og
margt hefur komið upp sem ekki
varð séð fyrir. Til dæmis, þá er
prógrammið sjálft mjög sér-
kennilegt svo ekki sé meira sagt
og það hefur verið hreint ótrú-
lega erfitt að fá nótur að sumum
verkunum. Nóturnar að sinfóníu
Weills eru hreinlega gulnaðar af
elli og hafa greinilega aldrei
verið snertar. Yfirleitt eru nótur
sem stjórnendur fá í hendur
útkrotaðar og snjáðar eftir mikla
notkun. Það kostaði alveg ótrú-
lega fyrirhöfn að fá þessar nótur
og loks varð það okkur til happs
að einn stjórnarmanna þurfti að
fara til Vínarborgar og þar gat
hann loks náð eintaki. Við lékum
kvikmyndamúsík eftir Honegger
á síðustu tónleikum og nótur að
henni fengum við eftir þriggja
mánaða bréfa-ogskeytasending-
ar og afskipti menningardeildar
franska sendiráðsins og loksins
fengum við þær eftir að hafa
komist í samband við ekkju
tónskáldsins. Þetta sýnir alla
vega að við höfum ekki verið
með verk á dagskrá sem alltaf er
verið að flytja. En það hefur
reynst okkar styrkur frekar en
hitt.
Nú er verið að selja áskriftar-
skírteini á tónleikana fram til
vors og við vonumst til að við
getum fyllt Gamla bíó af áskrif-
endum að tónleikunum. Það
skiptir öllu máli fyrir okkur. Við
ætlum ekki að þylja neinar tölur
hér en nú þurfum við virkilega á
stuðningi tónlistarunnenda að
halda. Það eru allir mjög ham-
ingjusamir yfir þessu framtaki
og klappa okkur á bakið, en við
þurfum raunverulegan stuðning.
íslenska hljómsveitin hefur sýnt
það með starfi sínu í vetur að
það er þörf fyrir hana. Það þarf
ekki annað en að líta á öll þau
innlendu verk sem við höfum
frumflutt og eigum eftir að frum-
flytja á vetrinum.
Og að lokum mjög mikilvæg
skilaboð. Síminn hjá okkur er
22035. Við svörum milli kl. 9 og
12 á morgnana. Kaupið áskrift-
arkort!“ - JGK.
erlent yfirlit
■ Yasir Arafat og Haled Al-Fhaoum, forseti Þjóðarráðsins
Arafat áfram óumdeildur
leiötogi Palestínumanna
Fylgismönnum hans fjölgar í Þjóðarráðinu
■ UNDANFARNA daga hef-
ur staðið yfir í Alsír þing Pales-
tínumanna, skipað 360 fulltrú-
um. Þing þetta er kallað Þjóðar-
ráð Palestínumanna og er hlut-
verk þess að marka stefnu Frels-
issamtaka Palestínumanna.
Frelsissamtök Palestínu-
manna, PLO, eru mynduð af
allmörgum smærri hreyfingum
eða félögum, sem flest hafa
skæruliðahópum á að skipa.
Stærst er hreyfingin, sem Yasir
Arafat veitir forustu og hefur
hann því verið valinn til forustu
í PLO.
Hreyfingarnar, sem standa að
Frelsissamtökum Palestínu-
manna, eru að mörgu leyti ósam-
stæðar. Sumar eru mjög herská-
ar og róttækar og hafna öllum
samningaleiðum. Aðrar leggja
meiri áherzlu á samningaleiðina.
Það hefur orðið hlutskipti Ara-
fats að reyna að halda þessum
hópum saman og marka sameig-
inlega stefnu.
Flestum kemur saman um, að
þetta hafi Arafat heppnazt
furðuvel og hann því náð því að
verða nokkurn veginn óumdeild-
ur leiðtogi Frelsissamtakanna.
Að þessu sinni var því spáð að
staða Arafats myndi verða mjög
erfið á fundum Þjóðarráðsins og
jafnvel myndi hann lenda í
minnihluta. Tvennt þótti einkum
geta bení til slíkrar niðurstöðu.
Annað var hinn mikli ósigur,
sem PLO beið í Líbanon á
síðastliðnu sumri. Þótt Arafat
sýndi mikið hugrekki í þessum
átökum, hefur nokkur gagnrýni
beinzt gegn honum vegna þess
hvernig fór. Þá virðist styrjöldin
í Líbanon hafa gefið byr í seglin
þeim öflum innan PLO, sem
vilja láta hart mæta hörðu.
Hitt hefur svo sætt enn meiri
gagnrýni, en það eru viðræður
þær, sem Arafat hefur átt við
Hussein Jórdaníukonung að
undanförnu. Hinir róttækari for-
ustumenn í samtökum Palestínu-
manna virðast fullir tortryggni í
sambandi við þessar viðræður.
ARAFAT virðist hafa fylgt
þeim vinnubrögðum á fundum
Þjóðarráðsins að lofa hinum rót-
tæku forustumönnum að tala
fyrstir, heyra hvaða undirtektir
þeir fengu og kanna síðan
hvernig helzt mætti ná samstöðu.
Það er ekki nýtt að hann hafi
■ George Habash og Arafat
hagað starfsháttum sínum
þannig.
Það, sem barst út frá fyrstu
fundum Þjóðarráðsins, gat bent
til þess, að Arafat ætti í vök að
verjast. Sérstaklega harðorðirog
róttækir voru fulltrúar þeirra
hreyfinga, sem hafa aðalbæki-
stöðvar í Sýrlandi og Líbýu. Þá
gilti þetta ekki síður um George
Habash, sem lengi hefur verið
leiðtogi þess skæruliðahópsins,
sem ósáttfúsastur hefur þótt og
fer ekki dult með að hann vill
kollvarpa ísrael.
Þessir ræðumcnn vildu ekki
aðeins hafna með öllu tillögum
þeim, sem eru kenndar við Reag-
an forseta, en þær gera ráðfyrir,
að Palestínumenn á vesturbakk-
anum fái heimastjórn og verði í
tengslum við Jórdaníu, en ekki
ísrael. Samkvæmt þeim eiga ís-
raelsmenn að hætta iandnámi
sínu á vesturbakkanum.
Það var einnig sjónarmið þess-
ara ræðumanna, að Þjóðarráðið
hafnaði einnig tillögum Araba-
ríkjanna, sem samþykktar voru
á fundi þeirra í Fes á síðastliðnu
hausti. Þær gengu að sjálfsögðu
miklu lengra en tillögur Reagans
og gerðu ráð fyrir, að Palestínu-
menn á vesturbakkanum mynd-
uðu sjálfstætt ríki.
Fes-tillögurnar hafa hins vegar
sætt gagnrýni róttækari leiðtoga
Palestínumanna vegna þess, að
þær gera óbeint ráð fyrir viður-
kenningu á Israel.
MEÐAN Arafat lofaði hinum
róttæku leiðtogum að tala, án
þess að svara þeim, undirbjó
hann í kyrrþey val nýrra fulltrúa,
sem fengju sæti í Þjóðarráðinu,
en ákveðið hafði verið að fjölga
fulltrúum þar í 400 úr 360. Ber-
sýnilega hefur þetta verk borið
árangur. Af hinum 40 nýju full-
trúum eru 29 taldir eindregnir
stuðningsmenn Arafats.
Jafnhliða þessu undirbjó
Arafat svo ályktanir þær, sem
komu frá Þjóðarráðinu.
Algert samkomulag var um að
hafna tillögum Reagans, en þó
með vissum fyrirvara. Arafat
vildi ekki láta koma fram beina
synjun á þeim þætti í tillögum
Reagans, sem gcrði ráð fyrir, að
ísraelsmenn hættu strax land-
náminu á vesturbakkanum.
Samkomulag náðist einnig um
að lýsa fylgi viö Fes-tillögur
Arabaríkjanna, en einnig með
vissum fyrirvara. Hinir róttæku
leiðtogar vildu ekki láta það
koma beint fram, að með því
væri verið að samþykkja óbeina
viðurkenningu á ísrael.
Þegar öllum þcssuni undirbún-
ingi var lokið, steig Arafat loks í
ræðustólinn á lokuðum fundi.
Ákveðið var að láta sem minnst
fréttast af ræðu hans. Það hefur
hins vegar frétzt af fundi þessum,
að máli hans hafi verið vel tekið.
Arafat hafði enn einu sinni
tekizt að finna þann meðalveg,
sem hinar mismunandi hreyfing-
ar Palestínumanna gátu samein-
azt um.
Arafat er eftir fundi Þjóðar-
ráðsins áfram hinn óumdeildi
leiðtogi Palestínumanna. En
svigrúm hans til samninga er þó
sennilega heldur minnaen áður.
Nokkuð getur þetta þó ráðizt
af því, hvernig sambúð Banda-
ríkjanna og fsraels verður og
hvaða möguleika Palestínumenn
telja, að Bandaríkin hafi til
áhrifa á ísrael.
Svo virðist sem Arafat og
ýmsir hófsamir leiðtogar Pales-
tínumanna hafi trú á því, að
Bandaríkin vilji semja á þann
hátt, sem þeir gætu sætt sig við,
en það muni stranda á ísrael.
Viðræðurnar um brottflutning
ísraelshers frá Líbanon þykja
staðfesta þetta. Hingað til hefur
ekki annað komið í Ijós en að
ísraelsstjórn fari sínu fram og
taki ekki minnsta tillit til Banda-
ríkjamanna.
Það var upphaflega stefna
Bandaríkjastjórnar, að ísraels-
her yrði farinn frá Ltbanon fyrir
áramót. Enn er þó ekkert far-
arsnið á honurn.
Meðan svo er, hafa leiðtogar
Palestínumanna litla trú á að
samkomulag við ísrael sé í nánd.
Arafat verður að haga sér í
samræmi við það.
Þórarinn
Þórarinsson,
ritstjóri, skrifar