Tíminn - 25.02.1983, Blaðsíða 12

FÖSTUDAGUR 25. FEBRÚAR 1983.
Og hver vogar sér svo að segja:
„Bara húsmóðirf ?
■ Oddný
Valgeirsdóttir
fiskur og grænmeti. Klukkan er langt
gengin í tvö þegar allir eru búnir að
borða, en við því er ekkert að gera,
því krakkarnir koma svo seint úr
skólanum í dag. Ég get ekki að því
gert, að mér finnst það oft þreytandi.
Og nú þarf ég að gera nokkra
reikninga, sem fara þarf með í inn-
heimtu. Ég lýk við reikningana á
klukkutíma, en ég verð að bíða með
að fara með þá þar til á mánudag.
Ég fæ þá nokkuð góðan tíma til að
undirbúa migfyrir morgundaginn. Það
er fundur hjá málfreyjudeildinni ÖSP,
og stjórnatskipti verða á fundinum, og
því er mínu starfi sem forseti deildar-
innar að ljúka.
í þessum félagsskap er skipt um
stjórn árlega. Að vísu höfum við haft
rúman hálfan mánuð til undirbúnings,
en að mörgu er að huga fyrir þennan
fund.
Við fáum til okkar á fundinn konur
úr málfreyjudeild úr Reykjavík, og
auk þess eru nokkrar áhugasamar
konur, sem verða gestir okkar.
Næst hringi ég í þær málfreyjur, sem
eru formenn nefnda. Þær munu skila
skýrslum um nefndarstörf að loknu
starfsári. Nokkur óljós atriði eru leyst
í símtali, og allt virðist í besta lagi.
Sem fráfarandi forseti mun ég auk
þess að stjórna fundi - hafa lokaorð á
fundinum. Ég fer því aftur yfir nokkur
minnisatriði, skrifa dálítið niður hjá
mér, og minni sjálfa mig á það, að
muna nú eftir að spyrja um „lögmæti
fundar". En það er nokkuð, sem mér
er gjarnt að gleyma.
Orðið er áliðið dags og matarkaup
heimilisins fyrir helgina eru eftir. Ég
þríf veskið mitt og hendist út í bíl og
keyri á óleyfilegum hraða sem leið
liggur að stórmarkaðinum Skagaver.
Stressið, sem var að því komið að
taka völdin í huga mér, leysist upp og
hverfur er ég kem inn. Glaðleg starfs-
stúlka verslunarinnar býður viðskipta-
vinum rjúkandi heitt kaffi og meðlæti.
Og í þessu notalega andrúmslofti
„slappa ég af“, þrátt fyrir að ég hafði
„gleymt" að taka með mér listann yfir
innkaupin (reyndar ekki í fyrsta
skipti).
1 rólegheitum geng ég nú um með
innkaupakörfuna, gef mér tíma til að
skvaldra dálítið við starfsfólkið og
kunningja, og set í körfuna það sém
líklegast er að vanti. Kvöldmaturinn
verður súpa, brauð og álegg, ákveð ég.
Og þegar heim kemur er enginn sem
hreyfir við því mótmælum. Stelpurnar
sjá um uppvaskið á kvöldin, svo ég get
leyft mér að setjast inn í stofu með
kaffið, - þennan þjóðardrykk.
En síminn hringir. Fyrsti varaforseti
M.F.D. ASPAR hringir: „Veistu hvort
við þurfum á aukaborðum að halda
fyrir fundinn á morgun?'-
Þessu hafði ég alveg gleymt. Ég segi
henni að ég skjótist út í Framsóknar-
hús (við höldum alia okkar fundi þar)
og athugi málið.
Jú, það reynist rétt vera, okkur
kemur til með að vanta fjögur borð.
Ég hringi í 1. varaforseta og hún ætlar
að útvega borð. Við röbbum dálítið
saman, og komum okkur saman um á
hvaða tíma daginn eftir við byrjum
undirbúning fundarins með að koma
fyrir borðum og stólum.
Nú er liðið á kvöldið, og þar sem ég
cr morgunmanneskja syfjar mig oft
yfir sjónvarpinu, og það bregst ekki
nú heldur.
Dagur er að kveldi kominn. Einum
degi í lífi heimavinnandi húsmóður er
að ljúka. - Og hver vogar sér svo að
segja „bara húsmóðir"?.
■ Nú fáum við dagsskýrslu frá Akra-
nesi. Sendandi liennar er Oddný Val-
geirsdóttir. Oddný er fædd í Kcykju-
vík, en alin upp í Kópavogi. Hún hefur
átt heiina á Akranesi sl. 5 ár. Maður
hennar, Valdimar Þorvaldsson, er vél-
virki, og reyndar búfræðingur líka.
Hann er með sjállstæðan atvinnu-
rekstur, vélaleigu og vélarekstur.
Oddný vinnur líka með honum. Hún
gerir reikningana og kemur þeini í
innheimtu, - en segist annars vera
heimavinnandi húsmóðir. Itörnin eru
fjögur, á aldrinum 9-lK ára, og eru öll
í skóla.
Oddný vann á Ijósmyndastofu i
Reykjavík hér áður fyrr, en liefur lítið
unniö úti síðan hún fór að eiga liörnin.
Hún var sl. ár í Fjölbrautaskólanum á
Akranesi, á félagsfræðibraut, en tekur
sér frí þessa önn til að hugsa meira um
börnin og heimilið, meðan þau eru öll
í skóla. Hún helúr hug á að halda
áfram síðar, þegar um hægist heima
fyrir.
Félagsmálastörf taka líka töluverðan
tíma hjá Oddnýju, en hún liefur verið
forseti í deild málfreyja á Akranesi.
Deildin heitir ÖSP og tilhcyrir hún
„Fyrsta ráði málfreyja á íslandi.“
I blaðinu FREYJA, sem er inálgagn
málfreyja á íslandi, er smáviðtal við
Oddnýju, þar sem hún gerir í lok
viötalsins grcin fyrir tilgangi félagsins
og segir þar: „..Við höfum fengiö
sönnur á, að málfreyjusamtökin eru
félagasamtök, sem flestar konur ættu
að geta sameinast í. Við lærum að
vinna í hópum, nýta hælileika okkar,
skipulcggja - og síðast en ekki síst
miðlum af reynslu okkar og treystum
vináttubönd“.
Heiðarleg tilraun
til þess ómögulega
Hálflukt augu morgunsins skima til
vekjaraklukkunnar. Líklega cr van-
þakklátt starf að vera „vekjara-
klukka". Heyrst hefur að þær fái oft
óblíða meðhöndlun, og skiptir þá ekki
máli hvort þær hringja á réttum tíma
eður ei.
Klukkan er nú tæplega 7. Ibúar
Akraness eru að vakna til nýs
starfsdags. Ég dríf mig á fætur, og geri
svo heiðarlega tilraun til þess ómögu-
lega: Að gera allt í cinu, - vekja
krakkana, setja kaffið yfir, leggja á
borðið og hleypa hundinum út, og gá
til veðurs. Það síðastnefnda kemur af
sjálfu sér á meðan hundurinn lýkur
sínum morgunvcrkum. Þá lít ég í átt til
strompsins á semcntsverksmiðjunni.
Reykurinn gefur vísbendingu um vind-
áttina og rakinn í loftinu segir mér að
líklega verði rigning í dag, en ekki
mikið rok.
Annars finnst mér við oft vanþakklát
hér á Akranesi þegar við erum að
bölsótast yfir veðurfari hér. Að vísu
höfum við ekki getað í ár „laumast"
yfir veturinn á sumardekkjunum, en
þó alltaf komist allra okkar ferða í
vetur.
En tíminn líður hratt á morgnana,
og ekki er tími fyrir vangaveltur um'
veðrið. Klukkan gengur afar hratt
milli 7 og 8 á morgnana, og mér finnst
næstum óskiljanlegt hve miklu er hægt
að afkasta á þessum tíma.
..ég nýt þeirra
„forréttinda“..
Rétt fyrir áttaeru krakkarnir komnir
á stað í skólann og húsbóndinn í
vinnuna. Þar scm ég nýt þeirra „for-
réttinda" í þessu þjóðfclagi krcppu og
tilbúinna vandamála, að vera heima-
vinnandi húsmóðir, gct ég nú sest
niður og notið þess að drekka kaffið
mitt í næði.
Hugsanir mínar fara vítt og breitt,
og orðið „kreppa" nær á mér föstum
tökuni. í Orðabók Mcnningarsjóðs
segir: Að vera í kreppu með: Örðug-
lcikar í efnahagsmálum, með atvinnu-
leysi, sölutrcgðu og markaðs-
þrengslum. Kaldhæðin hugsa ég með
sjálfri mér, að hér séum við að nota
orð, sem við gerum okkur ekki alls
kostar grein fyrir hvað þýðir.
Hvernig í ósköpunum er hægt að'
tala um kreppu í atvinnumálum - á
sama tíma og við flytjum inn erlendan
vinnukraft? Heilsíðuauglýsingar dag-
blaðanna, sem bjóða okkur sólar-
landaferðir á kostakjörum. Og þá
getum við eytt dýrmætum gjaldeyri í
minjagripi og fatnað á fjöTskylduna.
Hinir „glaðlyndu herrar“
á Alþingi finna lausnina
Ég lýk við kaffið mitt og tek til við
morgunverkin, og hugga mig við það,
að hinir „glaðlyndu hcrrar" á Alþingi
(sem við sáum svo hressa í sjónvarp-
inu) hljóti að finna skjóta lausn á
tímabundnum erfiðleikum þjóðarinn-
ar. Já, - eða bara „fresti" þeim!
A meðan ég sökkti mér niður í
þessar hugsanir hef ég vélrænt skipt á
rúmunum og lokið við að þurrka af og
ryksuga. Nú nálgast hádegi. Maturinn
er framreiddur á mettíma: steiktur
■ Þar sem Oddný hafði áður unnið á Ijósmyndastofu kunni hún að meta
vinnubrögöin við þessa mynd, en báðar myndirnar eru teknar af Guðjóni Guðmunds-
syni á Akranesi, en hann tók myndina af Oddnýju við skriftir.
Dagur í lifi Oddnýjar Valgeirsdóttur, heimavinnandi húsmóður á Akranesi