Fréttablaðið - 10.02.2009, Blaðsíða 22

18 10. febrúar 2009 ÞRIÐJUDAGUR
NOKKUR ORÐ
Júlía Margrét
Alexandersdóttir
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Ég er búinn að fara
yfir umsóknina þína...
Pældu í því ef við gætum
bara hrist okkur eins og
hundar! Þá væri allt
miklu auðveldara! Jú, það
er alveg
rétt.
Hurðu! Hvað er
með hárið á mér?
Af hverju er það
svona slétt?
Úps!
Þú hefur
ábyggilega
ruglast á
sjampóinu og
næringunni.
Guð minn
góður!
Ég get
ekki farið
svona!
En að
greiða
það til
hliðar?
Til hliðar? Fólk sem
skiptir til hliðar er
lamið úti á götu og
rænt! Með réttu!
Kannski ekki alveg rétt, en það lítur
ekki vel út. Svo því sé haldið til haga!
Af hverju
lætirðu ekki
Pierce bara
keyra?
Hann er
með öku-
skírteini.
Er það? Já.
Og ertu
með það
á þér?
Já.
Þá er vandamál-
ið úr sögunni
og þú keyrir
okkur heim?
Nei.
Af
hverju
ekki?
ÖÖÖÖ
Svona
fjölnotabíll!
Ég þarf að
passa upp á
ímyndina!
FASTEIGNA-
SALA
... og ég sé engar
lygar, afbakanir eða
ýkjur. Þetta virtist allt
stemma. Hvers vegna
heldurðu að þú yrðir
góður fasteignasali?
Ferilsskrá
Mjási -
ertu bjáni...
Eða bara
vitleysingur?
Tja... ætli ég
sé ekki bara...
Akkúrat
mitt á milli.
Ííííííííííííí!
Hvað
er að?
Það er
býfluga
hér inni!
Hana, hún
flaug út.
Vandamálið
úr sögunni.
Hvaða
vanda-
mál?
Alltaf þegar við finn-
um góða afsökun
fyrir því að hoppa
á húsgögnunum,
þá þurfa þau að
eyðileggja það.
Það virðist vera lenska á ritstjórnarskrif-stofum ákveðinna tímarita að mæra viðmælendur, þá einkum kvenkyns, í
byrjun viðtala. Áður en tal blaðamanns og
viðmælanda getur hafist virðist blaðamaður
telja sér skylt að lýsa því í löngu máli hvern-
ig kvenpersóna viðtalsins kemur til dyra þar
sem hún „býður upp á te, með afslappað bros
á vör þennan kalda febrúarmorgun, frjáls-
leg en samt flippuð í gallabuxum og hvítum
þægilegum bol“. Mærðarjarmið getur stund-
um tekið heilu málsgreinarnar í byrjun og
gengið úr skugga um að lesandi sé örugglega
með það á hreinu hve ótrúlega mikið blaða-
manni finnst koma til útlits, tesmekks og til-
gerðarlauss yfirbragðs viðmælanda.
Þótt undirrituð láti það fara í taugarnar á
sér að konur skuli þurfa að leggja línurnar
á þennan hátt í viðtölum við aðrar konur (sé
það ekki í anda að viðtal við Friðrik Þór í
sama blaði myndi byrja á því að lýsa ljósum
lokkum hans og strákslegu brosi) er það
vitaskuld í eðli tískutímarita að einblína á
útlit og yfirborð. Og kannski ekki ástæða
til að fárast yfir því þótt maður skyldi ætla
að það ætti að vera karlmaður en ekki kona
sem myndi einblína svo á útlit viðmælanda
síns.
Hins vegar má benda á þegar
hlutirnir verða kolaðri en góðu
hófu gegnir. Þannig er ekki betur
hægt að sjá en í nýjasta tölublaði
Nýs Lífs sé ólétta orðin að sjúk-
dómi í viðtali við Ingu Lind Karls-
dóttur þegar blaðamaður lýsir
henni svo þar sem hún opnar
dyr að heimili sínu fyrir blaða-
manni á „köldum vetrardegi“
að ekki sé hægt að „sjá á Ingu
Lind að hún sé með ungbarn
á heimilinu“. Heldur líti hún
vel út og ljómi af hreysti.
Oflof og sjúkdómurinn ólétta