Tíminn - 13.01.1984, Blaðsíða 12

FÖSTUDAGUR 13. JANÚAR 19tU
Fyrsti samlestur á „Súkkuladi handa Silju”:
ÝMIST SKELLIHLEGIÐ - EÐA
LOFTIÐ TITRAÐI AF DRAMA”
Annasamur dagur í lífi
leikhússtjóra
Ring-ring-ring! Ég opnaði augun
mcð crfiðisniunum, cn hringdi síminn!
Hvað var klukkan? Hálfníu og cg
hafði ckki vaknað við vckjaraklukk-
una. Nú varð cg að drífa mig fram úr
áður cn allt liðið vaknaöi. Ring, ring.
Loksinstókst mcrað komast í símann.
„Góðan daginn. Þetta cr hjá Flug-
leiðum. Kristín Bjarnadóttir og Hall-
dór Magnússon (vinir frá Rcykjavík í
heimsókn á Akurcyri) áttu pantað far
mcð fyrstu vél. En það er ekki flugfært
núna. Viö athugum aftur' kl. II.
Guði sé lof, hugsaði ég og kvaddi.
Ég stðkk upp í rúmið á nýjan leik og
ætlaði að sofna, cn áhyggjur af
skyldum dagsins björguöu mcr. Þetta
var fyrsti vinnudagurinn á árinu. og
fyrsti samlestur á leikritinu „Súkkulaði
handa Silju" eftir Nínu Björk Árna-
dóttur átti að verða klukkan eitt.
Nóg að gera — daginn
eftir nýársfagnað
Viö höföum haldiö upp á nýja og
gamla árið með gestum okkar aö
sunnan. samstarfsfólki úr leikhúsinu
og fjölda annarra á miklum nýársfagn-
aði í Sjallanum kvöldið áður, þar sem
m.a. lcikfélagsmcnn höföu veriö með
ýmis skemmtiatriði. Til dæmis hafði
Theodór Júlíusson lcikið atriði úr
Friðlaranum á þakinu og Passíukórs-
meðlimir sungið lagasyrpu úr My Fair
Lady blessaðri. Ég hafði verið með
boð bæði fyrir og eftir skemmtunina,
svo það þurfti aldeilis að taka til
hendinni áður en ég legði af stað út í
ófærðina þennan annan dag ársins.
Einn leikarinn hafði skilið eftir bíl-
inn sinn um nóttina, svo ég byrjaði
útivistina á að ná í hann til að taka
hílinn.
Þá tilkynntu Flugleiöir, að reynt
yröi að .fljúga, svo ég fór að sækja
fyrrncfnda vini mína úr Reykjavík í
íbúð Iðnaðarbankans. scm þau gistu í,
til að fcrja þau með skíði og annan
farangur út á völl. Þau áttu líka tvö
börn hjá mcr í svefnpokum, en ég
komst að samkomulagi unt að þau
fengju að vera hjá mér út vikuna og
sofa áfram. Annað erindi mitt á
flugvöllinn var að taka á móti nýju
starfsfólki Leikfélags Akureyrar, sem
komið var til að vinna við Súkkulaði
handa Silju.
Áður en ég hélt af stað í mannflutn-
ingana fór ég reyndar upp á skrifstofu
leikhússinsog hringdi í þá, sem áttu að
mæta á samlesturinn. Ekki man ég öll
símtölin, cn yfirleitt hringir síminn
stöðugt á skrifstofunni. og ég nota
símann mikið til að leysa ýmis vanda-
mál. M.a. hringdu nokkrir árrisulir-
ferðamenn, sem vildu vita um næstu
sýningar á My Fair Lady.
Á þremur
sólarhringum:
Skíðaferð, leikhús-
ferð, Sjallaferð,
heimboð o.fl.
Þegar við Kristín og Halldór komum
út á flugvöll var þar fjöldi manns, eins
og á járnbrautarstöð í útlöndum. Þau
kváðust ánægð með dvölina, enda
höfðu þau náð á þrcmur sólarhringum,
skíðaferð, leikhúsferð, Sjallafcrð,
nokkrum heimsóknum og svo að sjálf-
■ Signý Pálsdóttir, leikhússtjóri L.A.
sem hún nefnir Kotru.
sögðu heimilislcgu gamlárskvöldi upp
á gamla móðinn heima hjá okkur mcð
börnunum (matur, sjónvarp, drykkur,
útvarp, flugeldar, símtöl við fjarstadda
vini og ættingja. innibombur og úti-
bombur...)
Það stóðst á endum, að ég var að
Ijúka við að kvcðja þau. crvélin lendir
og með henni kemur skrautlegt
leikhúsfólk strcymandi inn úr norðan-
næðingnum. Það voru leikstjórinn
Haukur Gunnarsson. Icikmyndar-
hönnuðurinn Guðrún Sigríöur Har-
aldsdóttir, leikararnir Edda V. Guð-
mundsdóttir. Ragnheiður Tryggva-
dóttir og Gunnar Rafn Guðmundsson
ogsvo rúsínan í pylsuendanum: Skáld-
ið Nína Björk Árnadóttir, vinkona
mín, sem ætlaði að gista hjá mér þessa
fyrstu viku ársins. Þctta var glaðlegur
hópur og ég hlakkaði til að vinna með
þeim og hafði líka góða reynslu.af
sumum þeirra.
Þráinn Karlsson, leikari var líka
- en auk þess sér hún um útvarpsþátt,
mættur á völlinn til að hjálpa mér að
ferja fólkið. Hann tók alla nema Nínu
og Eddu. Edda var meö mikinn farang-
ur, því hún átti að fá íbúð, sem skorti
potta og pönnur og þess háttar, og
hafði hún því allt sem til eldamennsku
og neyslu þarf meðferðis. Þetta er oft
sígaunalíf hjá lausráðnum leikurum og
átti eftir að koma enn betur í ljós
seinna um daginn.
Var músafaraldurinn
úr sögunni?
Einn er sá höfuðverkur, sem oft
þjakar okkur hjá L.A. og hann er að
koma lausráðnum starfsmönnum fyrir.
Eddu hafði verið ætlað gamalt leigu-
húsnæði skammt frá leikhúsinu og
fylgdum við Nína henni þangað. Svo
mikill snjór hafði lagst yfir brattar
tröppur hússins, að þær litu út eins og
dálagleg skíðabrekka, en með þraut-
seigju tókst okkur þcssum þremur
„veikbyggðu" konum að drösla far-
angrinum upp. Eddu leist ekkert illa á
íbúðina, en hrökk þó í kút er hún sá
tóma músagildru á eldhúsborðinu. Ég
kvaðst hafa lesið í Degi sama dag að
músafaraldurinn mikli sem hrjáð hcfur
Akureyringa í vetur, væri nú úr sög-
unni og fylgdi það fréttinni aö mýsnar
væru líklega allar dauöar úr kulda.
En þaö er kuldalegt að koma að
auðri íbúð svo ég bauð Eddu heim
með okkur Nínu í hádegissnarl. Þegar
. heim kom voru börn og unglingar á
náttfötum um alla íbúð, því þrír næt-
urgestir höfðu verið af þeirri kynslóð
auk barna minna þriggja.
Fyrsti samlestur
er alltaf spennandi
Síminn hringdi um 10 sinnum í
hádeginu, en við komum okkur í
leikhúsið tímanlega fyrir samlestur.
Fyrsti samlestur á leikriti er alltaf
dálítið spennandi. Þótt flestir hafi lesið
leikritið áður, hefur fólkið ekki unnið
saman áður sem heild og þótt margir
varist að „leika" á fyrsta samlestri
getur maður ekki látið hjá líða að gera
sér vissa mynd af því, hvernig leikarinn
eigi eftir að túlka hlutverkið.
Samlesturinn fór fram uppi í litlum
sal í leikhúsinu, þar sem bæjarstjórnar-
fundir voru haldnir í gamla daga. Þar
voru mætt auk áðurnefnds leikstjóra,
leikmyndarhönnuðar og höfundar,
ljósameistarinn Viðar Garðarson og
leikararnir Sunna Borg, Þórey Aðal-
steinsdóttir, Theodór Júlíusson, Þrá-
inn Karlsson, Gestur E. Jónasson (öll
fastráðin), Guðlaug Bjarnadóttir.
Ragnheiður Tryggvadóttir, Gunnar
Rafn Guðmundsson og Edda V. Guð-
mundsdóttir.
Eftir stutt ávörp frá okkur Hauki var
lesið í gegnum leikinn. Sá iestur kom
öllum skemmtilega á óvart. Það var
ýmist skellihlcgið eða loftið titraði af
drama. Greinilega hafði vel tekist til
með hlutverkaskipun og ekki sakaði
að skáldið las sjálf ljóðin sem síðar
verða sungin í leikritinu. Það eina sem
fólk saknaði í umræðunum á eftir var
að lcikritið skyldi ekki vera lengra, því
þau vildu gjarnan halda áfram.
Haganleg leikmynd
í Sjallanum
Síðan sýndi Gunna Sigga okkur
módclið að leikmyndinni. Nú var mód-
elið ckki af leiksviðinu í gamla Sam-
komuhúsinu okkar, eins og við eruni
vön. heldur Sjallinn sjálfur í smækk-
aðri mynd og svo haganlega gerður, að
hægt væri að taka hann í sundur á
skemmtilegan hátt. Gert hafði verið
ráð fyrir að nýta eiginleika hússins að
hluta, þar scm senur gerast á skemmti-
stað, en einnig að byggja framlengingu
við sviðið. Þetta virtist hin haganleg-
asta leikmynd og spunnust frá henni
ýmsar umræður um hvernig Sjallinn
yrði bcst nýttur og honum breytt fyrir
leiksýningar, sérstaklega varðandi
áhorfendapalla og lýsingu.
Nú tíndust allir hver í sína áttina.
Mín leið lá beint niður á skrifstofu til
að hringja í Ella leikmyndasmið, for-
stjóra Sjallans, búningameistarann,
tónlistarmanninn, dagblöðin og fleiri
og svara um leið símhringingum, einkum
pöntunum á My Fair Lady, sem miða-
sölustjórinn hún Guðrún létti af mér.
þegar hún mætti til vinnu klukkan 4,
en við höfum sama símanúmerið.
Mýsnar dönsuðu
á gólfinu!
Um kvöldið var von á Önnu mág-
konu minni og fjölskyldu aftur norður.
en ég hafði bíl þcirra að láni og hafði
lofað aö líta eftir húsi þeirra og
blómahafi á meðan þau eyddu jólum
fyrir sunnan. Mér lætur afar illa að
minnast þess, að blóm þurfi rcglulega
vökvun. og hennar blóm höfðu ekkert
fengið hjá mér síðan á þriðja dag jóla.
Ég skrapp því þangað og gusaði ókjör-
um af vatni yfir skrælnuö blómin. Er
heim kom hringdi í mig Þráinn, hús-
vörður og leikari. Hafði hann litið við
hjá Eddu með dót í íbúðina. Þar hafði
hún setið í hnipri uppi á stól. Tvær mýs
dönsuðu á gólfinu. Þeirri þriðju hafði
hún komið aö í gildrunni og fleygt
hcnni, gildrunni og fægiskúffunni út í
tunnu skömmu áður. Eddu var komið
fyrir annars staðar yfir nóttina og
hringdi hún í mig skömmu seinna og
sagðist vera endanlega farin úr íbúð-
inni. Þau vandræði leystust sem betur
fer daginn eftir.
Er heim kom réðist ég á vinnuher-
bergi okkar Óla, þar sem miðpunkt-
arnir eru ritvél og teikniborð, en allt
flaut í pappírum, bókum, leikföngum
og jafnvel fötum til þerris. Ég tók svo
vel til þar, að ég vissi að á eftir
myndurn við Óli iða í skinninu að fara
að nýta herbergið af viti, en sávarekki
tilgangurinn. Þetta átti að vera svefn-
og vinnustaður skáldsins Nínu í viku
og veit ég ekki betur en hún hafi
skrifað þar einn þátt í leikriti og sofið
vel.
Ég var með 8 manns í mat, en það
voru engin vandræði, þó búðir væru
lokaðar vegna vörutalningar, því nóg
var eftir af London-lambinu og ýmsu
öðru góðgæti síðan á gamlársdag.
Skrafað við Nínu
Kvöldið var rólegt. Við Nína
höfðurn margt að skrafa og vorum
bjartsýnar á Súkkulaðið hennar eftir
þennan fyrsta samlestur.
Ég hringdi suður í Arnar Jónsson
leikara til að inna hann eftir komu
hans norður. Næsta sýning á My Fair
Lady átti að vera á föstudag og ég var
ekki í rónni fyrr en þau Ragnheiður
Steindórs væru komin norður. Hann
fullvissaði mig um að hann kæmi
daginn eftir, ef fært yrði á landi eða í
lofti.
Það var verri saga með Heiðu.
Reykvíkingum hafði tekist að smita
hana af barkabólgu, en með hjálp
einstaks læknis, Einars Sindrasonar,
tókst henni að yfirvinna það og komast
norður í tæka tíð.
Ég greip tækifærið og nýtti samræð-
urnar við Nínu til að ræða um frelsið
en ég var að undirbúa Kotruþátt um
það efni. Þær umræður urðu til þess að
ég fékk hana seinna í vikunni í
útvarpsviðtal um frelsi listamannsins
og náði mér í ýmsar bækur á Amts-
bókasafninu, sem hún hafði m.a. bent
mér á.
Þetta var fyrsta kvöldið síðan vel
fyrir jól að fjölskyldan komst í rúmið
fyrir miðnætti. Mér leið svo vel eftir
þennan ágæta nætursvefn morguninn
eftir, að ég lét snjókomu næturinnar
ekkert á mig fá, spennti á mig nýju
gönguskíðin, sem bóndinn gaf mér í
jólagjöf og mætti bjartsýn eftir útiver-
una á annan dag starfsársins.
■ Signý Pálsdóttir er faedd í Reykjavík 1950. Hún iauk stúdents-
prófi frá M.R. 1969 og giftist Ólafi H. Torfasyni sama ár. Eftir
tungumálanám i Háskóla íslands i eitt ár héldu þau til Kaupmanna-
hafnar með fyrsta barnið, þar sem Signý stundaði nám i leikhús-
fræðum og kultursociologi frá 1970-1974. Hún lauk prófi í
leikhúsfræðum i jan. 1975, kom þá heim og leikstýrði hjá áhugaleik-
félögum og átti sitt annað barn. Þau hjón voru svo kennarar i
Stykkishólmi frá 1975-1982, en þar sinnfi Signý jafnframt kennsl-
unni ýmsum leiklistarstörfum eins og leikstjórn, leikritaþýðingum,
formennsku leikfélagsins Grimnis og leiðbeinendastörfum i leiklist.
Hún sat i stjórn B.Í.L. (Bandalags isl. leikfélaga) frá ’77-’82, en er
þá ráðinn leikhússtjóri hjá Leikfélagi Akureyrar, og á Akureyri hafa
þau Ólafur búið síðan með þremur börnum sínum. Signý sér einnig
i vetur um vikulegan útvarpsþátt, sem hún kallar Kotru.
Dagur r lífi Signýjar Pálsdóttur, leikhusstjóra hjá L.A.