Tíminn - 19.12.1987, Qupperneq 19

Laugardagur 19. desember 1987
Tíminn 19
í Bjargós. Veiðar og annað útilíf var
hans yndi og alltaf var það blandað
glaðværð ogleik.
Marðarnúpsfjölskyldan flutti á
braut og varð því vík á milli vina. En
sambandið slitnaði þó ekki við hina
fyrri nágranna. Oftast var komið við
á Stóru-Giljá, þegar farið var til
Blönduóss og oft gist, þegar á þurfti
að halda, og allir voru velkomnir.
Þótt það yrði hlutskipti mitt síðar
að flytjast í annan landsfjórðung,
héldum við lítt breyttu sambandi.
Við heimsóttum hvor annan, er færi
gafst, og þar gilti hið sama með
konur okkar. Með þeim tókst ágæt
vinátta.
En líður tíminn. Guðmundur og
Ingibjörg flytja á býli sitt, Öxl í
Þingi, og hefja þar búskap. Kom þá
glöggt í Ijós, að þótt megin áhugamál
Guðmundar hafi fyrri hluta æfi hans,
verið smíðar og önnur tækni, hefur
bóndinn og hið almcnna sveitalíf
alltaf átt sínar sterku rætur innra
með honum. Þarna fær sá eiginleiki
notið sín, sérstaklega í tengslum við
allar skepnur, er hann sýndi einstaka
umönnun.
Þau hjón, Guðmundur og Ingi-
björg, höfðu óvenjulega hæfileika til
að laða að sér fólk. Hvort heldur þau
bjuggu að Stóru-Giljá, Öxl og svo
síðar að Hnitbjörgum, var alltaf
gestkvæmt hjá þeim. Þau voru bæði
mjög ræðin og skemmtileg og
áhugamál þeirra víðtæk.Áttu þau
því auðvelt með að blanda geði við
fólk og alltaf var þar sömu alúðinni
að mæta.
En snögg urðu umskiptin í lífi
Guðmundar. Hann, sem aldrei hafði
kennt sér meins, fram yfir sjötugs
aldur, verður án nokkurs fyrirvara
að mæta þeim örlögum að þurfa að
lifa síðustu sex árin lítt sjálfbjarga í
hjólastól. Ekki bilaði kjarkurinn og
aídrei var kvartað, svo að nokkur af
hans vinum vissi. Hann sagðist alltaf
vera í framför og braut svo upp á
léttara umræðuefni. Jú, nokkur
árangur varð vegna óbilandi vilja-
krafts, en bati ekki. En þá kom
annar sjúkdómur, er ekki varð við

ráðið. Fylgjum við honurn því til
grafar í dag.
Ég kom til Guðmundar í all mörg
skipti, er hann lá á Landspítalanum
í Reykjavík. Hann var þá lengst af
mjög þjáður. Brátt varð honum Ijóst
að hverju stefndi og gekk því á sinn
lækni með að segja sér sannleikann
í því efni. Hann tók þeim sannleika
með ótrúlegu jafnaðargeði og sagði
mér hvar komið væri. Hann bjóst þó
við að fá að lifa eitthvað lengur en
raun varð á. Sjálfsagt hefur hann þó
fagnað hinum óhjákvæmilegu
lokum, er þau komu. svo þjáður var
hann.
Það verða margir, sem sakna Guð-
mundar Bergmann. Hann átti marga
vini. sem hann brást aidrei hvorki í
orði né verki. Við Lára færum
Ingibjörgu konu hans og börnum
þeirra okkar innilegustu samúðar-
kveðjur, og þökkum þær samveru-
stundir, sem við áttum með þeini og
aldrei gleymast.
Haukur Eggertsson.
Hrólfur Ingólfsson
Fæddur 20. desember 1917
Dáinn 31. maí 1984
Mín elsta minning um Hrólf er
trúlega úr frumbernsku: Þeir standa
í hálfhring við orgelið heima í
Tungu, Hrólfur, Kiddi heitinn bróð-
ir hans og Heimir bróðir, varla nema
táningur, í jakkafötum einsog hinir.
Pabbi stígur hljóðfærið og syngur
ótrúlega háan en þó hæverskan
tenór. Hrólfur drynur bassann með
hökuna undir og hendur á bak og
efst gellur Kiddi frændi sinni tæru og
þróttmiklu röddu sem er full af
innlifun. Þeir syngja hvert lagið eftir
annað: Inga Té, Fúsa, Fjárlögin -
Stein Stefánsson sjálfan.
Og svo koma mamma heitin og
Olla heitin hans Hrólfs blaðskellandi
inn í minninguna með kaffið. í
stofunni ríkir eftirvænting og gleði;
menn eru heitir eftir sönginn og
háværir.
Frændfólkið kom öðru hvoru í
heimsókn í dentíð fyrir 1960. Ég
hlakkaði sérstaklega til heimsókna
Hrólfs. Þau Olla áttu 4 krakka og við
Bryndís vorum mestu mátar, hún
bara árinu yngri en ég. Auðvitað
voru þessar heimsóknir alltof fáar
enda bjó fólkið í Vestmannaeyjum.
En það er einhver birta yfir þeim í
minningunni, næstum einsog að fá
sólina beint í augun. Og mikill
söngur inni á skrifstofu, söngur sem
ennþá ómar inni í kollinum á mér.
Seinna varð Hrólfur frændi bæjar-
stjóri heima á Seyðisfirði. Það rhun
hafa verið laust fyrir upphaf bítlaald-
ar. Ég man hvernig hann smeygði
sér úr bæjarstjórajakkanum, hengdi
upp bæjarstjórahattinn og skaut sér
inn í eldhúskrókinn með kaffið og
laus axlaböndin. Þá sagði hann
sögur, fór með vísur, sagði brand-
ara, hló svo að skríkti f honum,
góðlega stríðinn, húmorískur andi.
Frændi var þá giftur seinni konu
sinni, hinni góðu konu Hrefnu
Sveinsdóttur. Þau höfðu sest að á
Túngötunni og bjuggu þar allan
tímann sem þau gistu Seyðisfjörð.
Við Bryndís vorum ennþá mestu
mátar, nú í stretsbuxum og bítla-
skóm.
En tíminn leið og beið ekki eftir
neinum.
Eftir að mamma dó varð Túngatan
mitt annað heimili. Þar var ég alltaf
velkominn og ég sótti í Túngötuna.
Hjá Hrólfi var dálítið svipuð semmn-
ing og í kringum mömmu - enda
systkin. Það var þulurinn sem spinn-
ur stemmninguna eins og gamlar
konur spunnu band - áreynslulaust,
ósjálfrátt.
Einu sinni sagði frændi við mig í
eldhúsinu í Túngötunni:
„Já.það er nú með þig frændi,“
sagð’ann, Þú ert svona eins og
kötturinn sem fór sínar eigin leiðir. “
Ég hló, því að glettnin var komin
í augun á frænda mínum aftur.
En oft varð mér hugsað til þessara
orða hans síðar. Hann skildi svo vel
þörfina fyrir að breyta til, stokka
upp, reyna nýjar leiðir yfirgefa allt -
nema óöryggið.
Seinna þegar undirritaður var að
látast vera listamaður og þótti all-
óborgaralegur orðinn, sagði Hrólfur
frændi og skellti í góm: „Uss strák-
urinn er bara að gera það sem okkur
langaði alla til að gera!“ Og þarmeð
var það afgreitt mál.
Löngu seinna þegar ég var að fara
mínar eigin leiðir undir tíðarmerkj-
unum: Friður og ást, þá var ég mikið
til hættur að heimsækja frændfólk
mitt og raunar fjölskyldu yfirhöfuð.
Það var einsog maður hefði ein-
hverja þörf fyrir að losa sig undan
áhrifunum. Að leita að sjálfum sér
hefur þetta stundum verið kallað. Æ
síðan hefur samband mitt við skyld-
fólkið sem eitt sinn bjó á Túngötunni
verið í öfugu hlutfalli við væntum-
þykju mína í þann garð.
Þegar ég hitti Hrólf frænda á
ættarmótinu í fyrra lét sú hugsun
mig ekki í friði að þetta væri síðasta
tækifærið mitt að tala við hann í
þessu lífi. Og ég lét það ganga mér
úr greipum.
Þegar ég var að kveðja hann
langaði mig til að faðma hann að
mér þar sem hann sat óbugaður f
hjólastólnum og þakka honum fyrir
allt. En hver vill vera með hrakspár?
Þess í stað muldraði ég eitthvað,
líklega að við ættum nú eftir að
hittast oft aftur. Frændi glotti stríðn-
islega og nikkaði til mín.
Og nú er hann farinn. En mynd
hans stendur í spegli mínum.
Myndin af litlum dreng á Vakurs-
stöðum í Vopnafirði sem er að kljást
við Stóra bola, þann sem mamma
sagði mér svo oft frá.
Myndin af ungum bankamanni á
Seyðisfirði sem stífgreiðir upp og er
spretthlaupari, fljótastur allra að
hlaupa.
Myndin af forstjóranum í Eyjum
sem kom í heimsókn með fjölskyld-
una og söng við orgelið heima.
Myndin af bæjarstóranum á Seyð-
isfirði sem tók lítinn móðurlausan
frænda undir sinn verndarvæng og
lagði það á sig að tjónka við hans
torræðu kenjar, alltaf í góðu -
merkilegt nokk.
Myndin af sveitarstjóranum í
Mosfellssveit sem missti heilsuna og
lá fyrir dauðanum dögum og vikum
saman en náði sér aftur - þó aldrei
alveg.
Ertu nú farinn, frændi minn,
fyrirgefðu ræktarieysið.
Er nú horfinn andi þinn,
yfir í holds og jarðarleysið.
Eilífðin þykir ekki verst,
andans vegir margir, breiðir.
Þar mun frænum finnast best
að fara sínar eigin leiðir.
San Francisco, sumarið 1984
Ingólfur Steinsson.
E.S. Af sérstökum ástæðum birtist þessi grein
aldrei á sínum tíma.
20. des hefði Hrólfur heitinn orðið sjötugur og
birtist hún í tilefni þess.
Kjararannsóknanefnd opinberra
starfsmanna
óskar eftir að ráða mann til starfa fyrir nefndina.
Æskilegt er að umsækjandi hafi menntun eða
reynslu á sviði hagfræði, viðskiptafræði, tölfræði
eða talnavinnslu.
Um getur orðið að ræða ráðningu í hlutastarf eða
fullt starf. Umsóknarfrestur er til 10. janúar 1988.
Umsóknum skal skilað til:
Kjararannsóknanefnd opinberra starfsmanna
b/t. fjármálaráðuneytið
Arnarhvoli
Reykjavík
TIL AFGREIÐSLU STRAX
STEVR 8090
OG
STEVR 8070
BOÐIf
Flatahrauni 29,
220 Hafnarfjörður
sími 91-651800
FLUGMÁLASTJ ÓRN
Ritstjóri orðabókar
Nefnd sem samgönguráðherra hefur skipað til
þess að undirbúa útgáfu nýyrðasafns úr flugmáli
óskar að ráða ritstjóra til að starfa með nefndinni
að þessu verkefni. Gert er ráð fyrir að verkið taki
a.m.k. tvö ár. Ritstjóri verður ráðinn frá 1. febrúar
1988.
Umsækjendur um starfið þurfa að hafa góða
háskólamenntun í málfræði, vera sérstaklega vel
að sér í íslensku og ensku og hafa reynslu af
orðabókarstörfum og tölvuvinnslu.
Skriflegar umsóknir ásamt greinargerð um mennt-
un og starfsferil þurfa að berast flugmálastjóra fyrir
1. janúar 1988.
Nánari upplýsingar veitir Pétur Einarsson flug-
málastjóri.
Rafvirkjar - Rafeindavirkjar
Okkur vantar rafvirkja eða rafeindavirkja nú þegar
eða hið allra fyrsta.
Starfið felst einkum í viðhaldi og viðgerðum á
rafkerfum og rafeindabúnaði ýmiskonar.
Mikil vinna, fæði á staðnum.
Upplýsingar veitir Ágúst Karlsson í síma 681100
eða á skrifstofu félagsins að Suðurlandsbraut 18,
Reykjavík.
Olíufélagið hf.
Dagvist barna
Staða forstöðumanns
Forstöðumannsstaða á leiksk./dagh. Foldaborg,
Frostafold 33, Grafarvogi er laus til umsóknar.
Fóstrumenntun áskilin.
Upplýsingar gefa framkvæmdastjóri og umsjónar-
fóstrur á skrifstofu Dagvistar barna, sími 27277.
íbúðir óskast
Félagsmálastofnun Hafnarfjarðar óskar eftir
tveggja og fjögurra herbergja íbúðum til leigu, sem
fyrst í Hafnarfirði og nágrenni.
Upplýsingar gefur Kolbrún í síma 53444