Tíminn - 04.07.1992, Blaðsíða 12

12 Tírriinn
Laugardagur 4. júlí 1992
Maude Collins lögreglustjóri upplýsti morðin með því að
skipta um skó!
Sara Stout leið ekkert lauslæti innan sinnar fjölskyldu.
Arthur Stout fyrirgaf stjúpmóður sinni aldrei afskiptasem-
ina af einkamálum hans.
Morð innan fjölskyldunnar
Fjölskylduerjur eru ekki fátíöar og aldrei skemmtilegar. Þaö er þó sem betur fer ekki oft
sem hinir stríöandi ættingjar ákveöa aö senda hvern annan á fund feöra sinna.
Ef frú Williams Perry hefði ekki verið að baka eftirmiðdag einn í
nóvember árið 1931 og komist að því að hana vantaði sykur, er
næsta víst að morð þau sem hér er um fjallað hefðu ekki uppgötv-
ast fyrr en a.m.k. sjö klukkustundum stðar. En hún sendi son sinn
yfir á næsta bæ til að fá lánaðan sykur.
Hann barði að dyrum hjá Stout- fjöl-
skyldunni, en enginn kom til dyra.
Hann reyndi að gægjast inn um
glugga en þar var dregið fyrir. Eftir að
hafa hrópað og kallað fór hann inn
um bakdymar og gekk inn. Þá rak
hann í rogastans því þar var lík Söm
Stout liggjandi á grúfu á gólfinu, hár
hennar alblóðugt. Öll föt hennar voru
brunnin í burtu. Drengurinn greip
fyrir andlit sér og hljóp út úr húsinu.
Hann þaut til föður síns sem reið inn
til bæjarins og geröi lögreglu aðvarL
En drengurinn hljóp til að ná í eigin-
mann Söru sem var við störf á kom-
akri skammt frá.
Lögreglustjórinn, Maude Collins,
sem var ekkja fyrrum lögreglustjóra
sem drepinn hafði verið við skyldu-
störf, var fyrst á staðinn. Hún sá að för
á hálsi líksins bentu til kyrkingar og
að Söm höfðu verið veitt þung höfuð-
högg. Einnig hafði steinolíu verið
helít yfir líkið og kveikt í.
Fjölskylduetjur
Sara var seinni kona Williams Stout
og hafði gengið þremur sonum hans í
móðurstað. Þeir vom nú allir fluttir
að heiman, en einn þeirra, Arthur, bjó
á næsta bæ við Stout hjónin.
Arthur hafði misst konu sína frá
tveimur ungum sonum og því ráðið
sér bamunga ráðskonu, Inez Palmer.
Kjaftasögumar fengu fljótlega fæt-
uma um að samband þeirra væri ann-
að og meira en sem húsbóndi og hjú.
Sara Stout var mjög trúuð og þröng-
sýn kona og þegar hún heyrði sögum-
ar krafðist hún þess að stjúpsonur
hennar og ráðskonan yrðu handtekin
fyrir lauslæti.
Þau vom og handtekin en Iátin laus
fyrir tilstilli föður Arthurs. Þau snem
aftur til síns heima, full andúðar í
garð Söm. Sagt var að William hefði
reiðst þessu athæfi konu sinnar mjög
og spurning var hvort hann hefði
nokkm sinni fyrirgefið henni fmm-
hlaupið.
Aðspurður um gerðir sínar daginn
sem morðið var framið, kvaðst Arthur
hafa farið til bæjar föður síns til að
skila verkfæmm. Hann sagðist hafa
sett þau í hlöðuna, en ekki farið inn í
húsið þar sem hann og stjúpmóðir
hans hefðu ekki talast við svo ámm
skipti.
En þegar sporhundar vom látnir
rekja slóð hans sást að hann hafði far-
ið að bakdyrunum. Hann játaði að
hafa gengið að dymnum en neitaði
staðfastlega að hafa farið inn í húsið.
Honum var tilkynnt að hann væri
handtekinn, hann yppti öxlum og bað
leyfis um að fa að kveðja Inez. Það var
leyft, en þegar ráðskonan sá handjám-
in á úlnliðum húsbónda síns rauk
hún til hans, kyssti hann innilega og
þau hvísluðust á smástund.
Trygg ráðskona
Þó svo að öll málssókn væri byggð á
líkum og enginn bein sönnunargögn
væm fyrir hendi var Arthur kærður
fyrir morð að yfirlögðu ráði.
Faðir hans, þreklegur bóndi á sjö-
tugsaldri, kvaðst ekki trúa að sonur
hans hefði framið morðið. „En ef
hann hefur gert það verður hann að
taka út sína refsingu. Ég mun segja
fyrir rétti að Arthur hafi ávallt verið
góður drengur, en ég verð líka að játa
að hann og Sara vom engir vinir.“
Á meðan Arthur beið réttarhaldanna
gekk Inez daglega sex mílna leið til að
færa honum ýmislegt góðgæti þó svo
að henni væri bannað að hitta hann.
Lögreglumenn komu þó stundum að
þeim þar sem þau vom að tala saman
gegnum glugga fangelsisins.
William Stout, sem saknaði konu
sinnar, flutti inn á heimili sonar síns
til þess að Inez gæti eldað fyrir hann
og þjónað honum.
Snemma í mars fékk lögreglustjór-
H£TTWN ► flSKrtN'í r* < 50 AT - PlO KK; fmnNH - -y * LEl ÐI ' ^ * Jooo O O mm smn V © snikK- ARl
V£TM FMUR — * « • • 1 RoRp KoÐ 4 íikÍM BJftNI
= TórlH
fx VI' 2 4 róNrJ % 1
vJC) Jyniin/ Ff. FLGTT FRYsrt { LíruYi s
2* EIN’S ÝTfl FFfl M
d yP. - A i*M KLrií; 51 Y
-=-= UGlO SY5TJR .... ■/. WYPTÚ HER B
f/ \\ mfiR JtÍRÐ
'i'i MIL l|l 1' 11 1 ym BpLV SV4LUR 5 oi/ftr f>? F í R oÐ s-múl elska U
50 Sl ToTF.H Ltkfl M5 vKKl’j TiTILL JO Ð & YVÐIF. \o 7
IX ' RF.YK ATT T-S » , '4 O.T 0
ELLI • •• DJcRF NCS fDKfi L/ðíKpJ tími S
1 ,'ÓtiG L RU6 Gfí Hfíd G
~sT' ?U6L- 1 N N BdL 1
ltJG 'ATT 4050 7 titill H STAFlíR tfi/fið UYÍL’: SFVÐJ HöfdÐ FAT dnna V£ IfJ KlND 10
FífoNSk 3 e?RG Llhl S fypiz S7 UTTtJ
FÓTA- n\K r þMfíRGA To G //Æ r > H
UA 54 T/íffL J.
B oK A ► TlL Þ£Ss4 a
þ - ■ 1 wS .'lT fl fiap KEYRl IfALÞIR fiTT' • » 11
K9MAST SR EMK
TÖ N Wc-i
tmh H SKYiJ)/) jJtiCi f\ ÆRIN {5 n
'fjT T ý'FI N
MM FíSK- iR|þ/A/ S£F IR Í2 vm AR /M