Tíminn - 01.08.1992, Blaðsíða 12

12 Tíminn
Laugardagur 1. ágúst 1992
Ungur sjóliöi réðst inn á sjúkra-
hús, særði lögreglumann til
ólífis og drap sjúkling, sem var
þar í vörslu lögreglunnar.
Þegar lögreglunni varð Ijós
ástæðan fyrir verknaðinum, átti
morðinginn allra samúð.
A sjúkrahúsi í San Francisco
stóðu iæknanemi og hjúkrunarkona
og spjölluðu saman seint að kvöldi
15. desember 1938, þegar skyndi-
iega kom til þeirra maður í sjóliða-
búningi og spurði þau á hvaða stofu
Morris Comprobst lægi.
Starfsfólkið vissi sem var að
Comprobst var í
strangri lögreglu-
gæslu á sjúkra-
húsinu og allar
heimsóknir til
hans stranglega bannaðar. Þeim
kom því spumingin í opna skjöldu
og þau neituðu að vita til þess að
noldtur með þessu nafni væri á
sjúkrahúsinu.
Skaut allt sem í vegi
hans var
Sjóliðinn dró þá upp byssu og
skipaði þeim höstuglega að vísa sér
á stofu Cornprobsts, því hann kvaðst
vita það jafnvel og þau að hann lægi
á sjúkrahúsinu. Starfsfólkið sá þá
sitt óvænna og hiýddi skipuninni,
en vonuðu jafnframt að þau gætu
gert lögreglumanninum, sem vakt-
aði Comprobst, aðvart á einhvem
hátt, þannig að hann gæti bmgðist
við á réttan hátt.
Þegar þau nálguðust stofuna
sagði sjóliðinn að þau skyidu ekki
reyna að vara lögreglumanninn við,
því þá myndi hann drepa þau. Þrátt
fyrir það reyndi lækmneminn að
gera lögreglumanninum viðvart
með því að miða fingri á bak hjúkr-
unarkonunnar einsogbyssu. En lög-
reglumaðurinn sá ekki þessa ör-
væntingarfullu tiiraun hans. Er þau
komu að stofunni, skipaði sjóliðinn
lögreglumannin-
um að víkja, því
hann ætlaði inn.
Lögreglumaður-
inn svaraði góð-
látlega að það gæti hann ekki gert,
því heimsóknir á þessa stofu væm
stranglega bannaðar. Þá kváðu við
tvö byssuskot og lögreglumaðurinn
féll ígólfið.
Um leið stökk sjóliðinn inn á
sjúkrastofuna og þaðan heyrðust
þrjú skot til viðbótar. Síðan kom
hann æðandi út og hvarf niður stig-
ann. Á hæla honum kom
Cornprobst og blæddi honum mik-
ið. Hann féll í gólfið og var látinn.
Á hæðinni fyrir neðan var sjúkra-
liði við störf, sem hafði heyrt skotin.
Hann brá skjótt við er hann sá sjó-
iiðann á flótta niður stigann, náði að
stökkva á hann og afvopna hann og
halda honum, með þó nokkmm
átökum þó, þar til hjálp barst.
Lögregla var kölluð í skyndi á
staðinn og tók hún sjóliðann þegar í
sína vörslu. Aðkoman var
óskemmtileg. Sjúkiingur, sem lög-
Susan Cornprobst. Llf hennar varð martröð eftir að hún gifti sig.
reglan átti að vakta, hafði verið
drepinn og lögreglumaður hættu-
lega særður. Hver var ástæðan að
baki þessum verknaði?
Ærín ástæða
Ekki fékk lögreglan þær upplýs-
ingar hjá sjóliðanum. Að hermanna-
hætti gaf hann einungis upp nafn
sitt og númer. Nafn hans var George
Dally og hann kvaðst ekkert muna
hvað gerst hafði á sjúkrahúsinu.
Lögreglan hafði þá samband við
höfuðstöðvar sjóhersins til að afla
upplýsinga um Dally. Þar vom gefn-
ar þær upplýsingar að hann hefði
gegnt herþjónustu í fjögur ár við
góðan orðstír.
En þegar farið var að kanna
hverra manna Dally var og hvers
vegna Cornprobst var í öryggis-
gæslu, fóru málin að skýrast.
George Dally var einkasonur og
yngsta barn ekkju nokkurrar og átti
hann þrjár eldri systur. Sú elsta var
löngu gift og flutt að heiman og átti
tvö lítil böm. En ári áður hafði ekkj-
an búið með George og tveim systr-
um hans, þeim Sue og Betty.
Þá kynntist Sue manni að nafni
Morris Comprobst og enduðu þau
kynni með hjónabandi. Móðir henn-
ar og systir fúndu þó fljótt að ekki
var allt með felldu og að Sue óttaðist
afbrýðisemi og ofbeldishneigð
manns síns. Enda fór það svo að
hjónabandið entist aðeins í þrjá
mánuði og Sally flutti aftur heim til
móður sinnar. Morris Comprobst
kunni þessum málalyktum illa og
hóf nú að ofsækja mæðgurnar með
stöðugum símhringingum, heim-
sóknum og hótunum. Hann lýsti því
margsinnis yfir að hann myndi
drepa konu sína, ef hún sneri ekki
aftur til hans.
George Dally var með sjóhernum
í Kína á meðan öllu þessu gekk, en
fylgdist þó nákvæmlega með gangi
mála í gegnum bréfaskriftir við
móður sína. Þegar hann kom heim í
leyfi ásamt vini sínum, komst hann
að því hversu alvarlegt ástandið var.
Móðir hans og systur lifðu í stöð-
ugum ótta og við ofbeldishótanir
Comprobsts. George og vinur hans
höfðu haft í hyggju að halda tii Ida-
ho í fríinu, en buðust til að vera hjá
mæðgunum í staðinn er þeir sáu
hver staðan var. En þær afþökkuðu.
Fyrri árásin
Skömmu eftir að þeir fóm, komst
/ n
flÚOXT-
UK
OoPOK
IRKA
usrr\
4 M«
SOL-
6UÐ
EY Ðl
WtiVD
BoRÐ-
*3>l
SU-P -
fuíToK
H/66JA
Rvk,-
kprN
F LJDT
mrt
K IUD
TK.MV
*o£>
f>ORP-

SKIN
K0RN
(e
TTj F
OTTfi
SlGfi
þó Ffi
ÍBUDD
JINS
5u
ÍLU-.
KcRfil

FrSK
STÖPP
LJTfi
V£N p
irs
PK/IC.

U NN
I
C/TAti
SPUA
1
©
l
T
1
t>
ICAÍ/N
KtBrr
sjó

LUM'a
r/rjLL
5o
fiftRw
JB
LEIT
KONA
Mffvirc.fi
S'/IKlH
STETT
'ATT
m
FISKS
kihl e -
B/fftíK

2
T
To
GUFO
EÍNKl)t/(l
ItlNKR
DRÍF

GLJðfR
ItJIJ
S’AR
ets s
poFl
\STfiF-
UR
ÖGiMfi

í
10
KOPA-
GWíFlR
HftLí-i

L JTfl
fe/M
S TAÐ
u
STeB-
HR i O
n

ATT
t/ERK.
r/CRfi
ý/A/A/U
swm
IS- ,
klumpa
KLYAErí
Virthtú
vi-u

mm

K KOT
óriDT.
fiDUfi
1z
ToHN
GRO£B
MftLM
100
'AR
MR

a
F/£RJ

ÖRENJI
Vltfttu
VÉL
BRVN
BOK
fíNS
_4/
KOÐ

ÝMISS
LBC
43
fn RKA
'fOGfi

n
m
BFfJl

i5
TlTllLí,
/5