Tíminn - 25.03.1995, Blaðsíða 8

8
Wítttkwu
Laugardagur 25. mars 1995
Hagyrbingaþáttur
Gestur í Vík brást fljótt og vel viö áskorun þáttarins
um aö yrkja og senda vísur um kosningabaráttu og
þann darrðardans, sem flokkar og frambjóðendur
stíga hver við annan. Henn kveður þetta sundurleitar
vísur um alþingiskosningar og aðra pólitík.
Þjóðráð
Eigi þjóð við illt að lifa
og ýmsir reyni að plat'ana,
eitt er ráðið þá til þrifa,
það er að „drepa" kratana!
Óviss úrslit eða hvab?
Enginn veit hver úrslit reynast,
ekki ergott um slíkt að spá.
Hulin móðu lokin leynast,
lúmsk er holtaþokan grá.
Vegni einum öðrum betur,
endirinn sýnist nokkuð vís:
Samstarfsflokk að setja á vetur
sér til fylgdar Davíð kýs!
Borgarstjórar ljúga
íhaldsherrum aldrei meir
er mér fært að trúa.
Bragð er að efbáðir tveir
borgarstjórar Ijúga.
EFI sendir eftirfarandi í tilefni búnaðarþings og
ástands í landbúnaðarmálum:
Blöndal og bændahagir
„Hagfrœðingum" heilagt stríðið
Halldór þykist magna.
Þótt hann víti þeirra níðið,
það mun engum gagna.
Fólk til sveita fœr að hjara,
fé og æru rúið.
Forlög ætluð frestast bara
fáein ár — og búið.
Forspá minni er fátt til tafar,
feigðarboðinn syngur:
Bændahagi ber til grafar
Blöndal Engeyingur.
Aðalsteinn Ólafsson er á pólitísku línunni og kveð-
ur:
Vibeyjarskotta
Viðeyjarskotta er vonandi á fórum,
vond reyndust flest hennar ráð.
Hún barðist afkrafti gegn batnandi kjörum
botninum hefur hún náð.
Nýr fyrripartur:
Áfram samt ég ösla, þó
aukist skuldabyrðin.
Botnar og vísur sendist til Tímans
Brautarholti 1
105 Reykjavík P.s. SKRIFtÐ GREINILEGA
Spariföt og al-
sparifatnaður
Stúlka beinir þeirri spumingu til
Heiöars hvar hún geti fengið
glansandi plastföt, sem hún segist
sjá svo rosalega flottar myndir af í
blöðum. Þar sem ekki er beinlínis
ætlunin að í þessum þáttum séu
einstök fyrirtæki auglýst upp eða
bent á í hvaða verslunum fólk eigi
að kaupa sér föt, verður aö svara
spumingunni svolítið á skjön. En
enn sem komið er mun ekki mik-
ið úrval af plast- eða vinylfötum á
markaöi hérlendis.
En álit og heilræði frá Heiðari
um glansandi famað:
Núna er óskaplega mikið af
glansandi tísku, sem er meira fyrir
unga fólkiö en þá eldri. Það er
vegna þess að glansinn fitar og
breikkar ummálið og glansinn
sýnir allt það sem sumir vilja ekki
láta sjást, þannig að glansandi föt
em fyrir táninga í vaxtarrækt.
Öðmm er ráölagt að láta vera að
klæðast þannig.
Þetta er tíska unga fólksins eða
þeirra sem hafa líkamsburði sem
passa inn í flíkumar.
Þessi tíska er þegar komin til ís-
lands, eiginlega um leið og hún
breibist út í stórborgunum.
Flýtir í tískunni
Þab verður að segjast eins og er,
þótt margir haldi öðm fram, að í
tískunni höfum vib alltaf flýtt
okkur, eða allt frá því ab tískan fór
að berast hingab á Kamabæjar-
tímabilinu. Það má Guðlaugur
Bergmann eiga aö hann hefur
breytt hvab mestu hér varðandi
tísku. Þótt Bára Sigurjóns hafi
kannski breytt mestu varðandi al-
mennan klæðaburb kvenna, þá
var það Gulli sem startaði tísk-
unni meðal unga fólksins og höf-
um við búið aö því síðan.
Dónalegur
klæöaburður
Síðan er það sígild spuming um
hvemig ber að klæðast við tiltekin
tækifæri. Nú vilja hjónakom fá ab
vita hvort engin takmörk séu fyrir
því hvemig fólk klæbist í síðdegis-
boðum, oftast kölluð kokkteilboð.
En ibulega er um afmælisveislur
ab ræða og alls kyns boð, sem
haldin em af ólíklegasta tilefni
síðdegis. Til hægðarauka er hægt
að kalla allt þetta kokkteilboð. En
spyrjendur telja að frjálsræðið,
sem sumir temja sér í klaeðaburði í
svona boðum, jabri viö dónaskap.
Svar: í sambandi við kokkteil-
boð hefur oröið óheillavænleg
breyting. Maöur gemr búist viö að
sjá hvaða klæðnað sem er í dag.
En hver getur gert eitthvað í því?
Þama mætír fólk í gallabuxum
og hverju sem því sýnist og svo
em aðrir mjög fínir og njóta sín
náttúrlega ekki sem slíkir. Þannig
aö í síðdegisboðum er komin viss
ókurteisi inn í myndina. Þegar
fólk mætir eins og druslur í svona
samkvæmi, er það ekkert annað
en dónaskapur við þá sem bjóða
og abra gesti sem kurma sig.
Þab er orðin einhver lenska að
taka niður fýrir sig með því að
klæða sig illa upp á fyrir einhvem
og sýna litla virbingu. Hér er ein-
hver óvirðingarvottur í gangi og
væri mjög skemmtilegt ef þetta
lagabist og hægt væri að hafa áhrif
á það og ég reyni það hér með.
Spari og sparispari
Hvemig á svo að klæðast í síð-
Hvernig
áég ab
vera?
degisboðum? Þar gildir góður
smekkur og vel valin fataeign
mesm. Litli svarti kjóllinn passar
alltaf. Kokkteilhattar em enn til,
en ekki mikið notaðir. Þeir em að
koma í tísku núna hjá tískukóng-
unum, en hvort þeir festast í sessi
veit mabur ekki.
Málið er það aö fólk fari í spari-
fötin. Allir ættu að eiga spariföt og
alspariföt.
Alsparifötín em smóking eða
eitthvaö svart fyrir herrann. Kjóll
er viöhafnarbúningur, en passar
ekki nema við sérstök tækifæri og
hátíöleg. Svo er nýi þjóðbúning-
urinn fyrir karla alspariföt, eins og
peysuföt og upphlumr og skaut-
búningur fyrir konur.
Alsparikjóll á konur gemr verið
síður og einnig smttur ef hann
glitrar, síðan sá litli svarti og fal-
legir skartgripir við einfaldan
sparikjól gera hverja konu skart-
klædda.
Spariföt karla em ekki aðeins
Heiöar
Jónsson,
snyrtir,
svarar
spurningum
lesenda
dökkú fötín, heldur þau ljósu á
sumrin. Karlar mega vera í tví-
skiptu til spari, en alls ekki alspari.
En þá verða þeir að passa vel aö
jakki og buxur, skyrta og bindi fari
allt vel hvað við annaö, til að vera
ekki kauðalegir. Þannig gemr fal-
legur stakur jakki og buxur verið
flottur spariklæðnaður.