Tíminn - 25.03.1995, Blaðsíða 17

Laugardagur 25. mars 1995
Í'ímmii
17
Sæmundur Bjömsson
Sœmundur Bjömssoti fœddist í
Vík í Mýrdal 7. maí 1972. Harm
dó afslysförum 27. júlí 1994. For-
eldrar hans vont hjónin Kolbrún
Matthíasdóttir og Bjöm V. Sœ-
mundsson, Ránarbraut 9, Vík t
Mýrdal. Brceður Sœmundar em
Matthías Jón og Ingi Már, búsettir
í Vík.
Scemundur laetur eftir sig unn-
ustu, Kristínu Ólafsdóttur frá
Leikskálum í Dalasýslu, og dóttur,
Scedísi Bimu.
Scemundur starfaði við margvís-
legar byggingaframkvcemdir og
meðal annars hjá Byggingafélag-
inu Klakki, en það er verktakafyr-
irtœki sem foreldrar hans eiga.
Útfor hans fór fram frá Víkur-
kirkju 6. ágúst 1994.
Hann Sæmi frændi okkar er
Jón Magnússon var fceddur að
Tjöm á Vatnsnesi í V.-Húnavatns-
sýslu þann 22. júlí 1904. Hann
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á ísa-
firði 14. mars sl.
Foreldrar hans vom hjónin Run-
ólfiir Magnús Jónsson, prestur á
Tjöm, f. 18. ágúst 1864, d. 29. okt.
1951, og Guðný Benediktsdóttir
Ijósmóðir frá Ósum á Vatnsnesi, f.
24. janúar 1866, d. 5. apríl 1929.
Jón var elstur fjögurra systkina, en
þrjú þeirra náðu fullorðinsaldri,
eitt þeirra lést við fceðingu. Al-
systkini Jóns vom þau Benedikt, f.
18. maí 1906, d. 7. ágúst 1980, og
Sigríður Guðrún, f. 7. mars 1910,
d. 7. október 1980. Tvo hálfbrceð-
ur átti Jón, þá Finnboga Rút (sam-
feðra) og Þórarin (sammœðra), en
þeir dmkknuðu uppkomnir á Aðal-
vík vorið 1912.
Til Aðalvíkur fluttu foreldrar
Jóns 1905, er faðir hans varð prest-
ur að Stað íAðalvík (190S-'38).
Jón lauk nátni frá Bcendaskólan-
um á Hvanneyri 1925 og gerðist
bóndi á Stað með Benedikt bróður
sínum 1926- '32.
Jón kvcentist 13. nóvember 1929
Dórotheu Margréti Magnúsdóttur,
f. 30. júlí 1906, d. 28. maí 1969.
Foreldrar hennar vom Magnús
Dósoþeusson frá Görðum íAðalvík
og Guðný Sveinsdóttir úr Svartár-
dal, A.-Hún.
Böm Jóns og Margrétar em:
Hreinn Þórír Jónsson á ísafirði, f.
3. október 1930, kvcentur Kristínu
Einarsdóttur og eiga þau fjögur
böm: Einar, Margréti, Jón Heimi og
Baldur;
Baldur Trausti Jónsson í Garða-
bce, f. 14. júní 1932, kvcentur Vig-
fúsínu Th. Clausen, sonur þeirra er
Jón Dofri;
Guðný Hrefha Jónsdóttir,
Reykjavík, f. 27. júlí 1935. Maður
hennar er Ólafúr Guðmundsson.
Dcetur þeirra em Iðunn Lára og
Auður.
Jón byggði sér nýbýlið Borg í
landi Garða í Aðalvík 1936. Þar
bjuggu þau Margrét 1937-'48. Þá
fluttu þau til ísafjarðar. Lengst af
hefur Jón búið að Engjavegi 16.
Útfór Jóns fer fram frá ísafjarð-
arkapellu í dag.
t MINNING
dáinn, getur þab verið? Hann
sem var alltaf svo fullur af lífs-
orku og þ.rótti. En það skiptir
víst ekki neinu máli þegar
höndin þunga fellur.
Margs er að minnast í sam-
bandi við Sæma og margar eru
minningarnar sem við eigum
um hann heima, þar sem hann
var í sveit svo mörg sumur og
við litum eiginlega á hann sem
stóra bróður. Okkur langar því
að minnast hans í þessum lín-
um.
Margt var brallað og baukað á
þessum árum og mörgum
stundum eyddum við bræðra-
börnin öll í okkar eigin heimi,
í dag er til moldar borinn Jón
Magnússon frá Stað í Aðalvík.
Jón Magnússon var af þeirri
kynslóð, sem ólst upp við þau
kjör og kom undir sig fótunum
við þær aðstæður sem viö, sem
lifum í allsnægtum nútímans,
þekkjum ekki.
Það varð okkur til happs að
mega kynnast Jóni Magnússyni,
þegar hann ásamt félögum sín-
um festi kaup á 75 tonna bát ár-
ið 1960, sem nefndur var Guð-
ný. Allt fram til ársins 1991
gerðu þeir Guðnýju út, en þá
var hún seld. Jón Magnússon
hafði lengst af þann starfa í út-
gerðinni aö sjá um veiðarfæri
skipsins og annan ýmiskonar
búnað. Hann hafði líka með
t MINNING
höndum gegnumtekt skipsins á
vorin, þrif, málun og þess hátt-
ar. Það var honum mikið metn-
aðarmál að standa klár á því
sem að honum sneri í útgerð-
inni og það gerði hann.
Það var okkur, börnum Sig-
urðar Sveinssonar, þegar við
vorum á aldrinum 12-16 ára,
mikill skóli að vinna undir
stjórn Jóns á vorin í Guðnýju.
Þótt Jón væri á stundum höst-
ugur, var ætíð stutt í gaman-
semina og kunnum við eftirá af-
skaplega vel að meta þann lífs-
ins skóla, sem hann bauð upp á
í þessari vinnu. Sá lærdómur
mun líða okkur seint úr minni,
sem betur fer. Þar kynntumst
við þeim viðhorfum til lífsins aö
vinnusemi og vandvirkni voru
dyggð. Kaffi- og matartímar
voru til aö hvíla sig, þess á milli
átti að vinna. Passað var vel
uppá „helgidagana" í málning-
unni. Þeir áttu náttúrlega ekki
að sjást. Stundum kom glettin
athugasemd um aö hann væri
að velta því fyrir sér hver ætti að
borga málninguna, sem kom í
vinnufötin okkar, og svona
mætti lengi telja.
Þótt Guðný væri fyrst og
sem var fyrir ofan svokallað Sker
heima á Múla. Þar var oft mikið
um að vera, bæði við að smíða
og rífa kofa, hugsa um búféð
okkar í kindabúunum og svo
ekki sé talað um aö gera við og
keyra einkabílinn okkar, er var
gamall Gipsy sem stóð þarna
vélar- og dekkjalaus, en það
skipti víst ekki neinu máli þegar
ímyndunaraflið var í hámarki.
Það var sem sagt alltaf haegt að
finna sér eitthvað til að bralla,
þó svo að foreldrum okkar heföi
nú ekki alltaf líkað allt vel sem
við brölluöum og það hafi ekki
verið vel séð þegar við komum
haugblaut heim, er við höfðum
verið að veiða eöa synda í Gróf-
ará. En það skipti okkur ekki
neinu máli hvað þetta gamla
fólk var aö rausa.
fremst línubátur, fór hún á síld
á sumrin á sjöunda áratugnum.
Jón Magnússon var þá skipverji.
Til er sú saga að Baldur, sonur
Jóns, og Sigurður Sveinsson,
báðir meðeigendur að Guðnýju,
fóru til Siglufjarðar. Gamli mað-
urinn fór í dagbókina sína til að
rifja upp fyrir þeim hvernig
hafði gengið í síðasta túr: „Kast-
að á Grímseyjarsundi, búmm,
kastað aftur, búmm búmm."
Þær voru ekki allar til fjár, sjó-
feröirnar, en það var heldur ekki
aðaltilgangurinn. Þessi útgerð
færði þeim í raun allt annað en
peninga, og með það voru þeir
ánægðir.
Áhugi gamla mannsins á út-
gerðinni var ódrepandi. Mörg
voru símtölin á Hlíðarveginn
þar sem rætt var um aflabrögð-
in, komutíma í land o.þ.h. Það
skipti hann engu þegar hann
hringdi hver svaraöi, meðeig-
andinn, sem hann kallaði alltaf
útgerðarmanninn, húsmóðirin
eöa börnin, komið var beint að
efninu. „Hún", en þannig
nefndi hann Guðnýju yfirleitt,
var búin með þetta marga bala
kl. þetta o.s.frv. Ófá átti hann
símtölin við Jón Pétursson skip-
stjóra síðustu ár útgerðarinnar,
eftir að farsíminn kom til sög-
unnar, þegar honum varð
mögulegt aö hringja beint um
borð.
Heimsóknir til okkar átti
gamli maðurinn margar. Með
fylgdu sögur og frásagnir úr Að-
alvík. Vel mátti greina í orðum
Jóns Magnússonar þá lotningu
og virðingu sem hann bar fyrir
samferðafólki sínu að norðan.
Minnið var fram á síðustu stund
afburðagott, nákvæmnin í frá-
sögnum slík, að við sem hlust-
uðum á liföum okkur inn í at-
burðarásina með honum.
Stundum var sagt frá örlagarík-
um atburðum, frásögninni lauk
og okkur setti hljóð. Enn einu
sinni höfðum við komist í
snertingu við andrúmsloft lið-
inna daga, þar sem lífsbjörgin
var sótt með áræði og ótrúleg-
um dugnaði í harðbýlli sveit.
Engum, sem á hlýddi, duldist að
í Aðalvík var hugur hans, þar
var hans heima.
Þessi fátæklegu orð eru alls
ófullnægjandi til að lýsa þessum
stórbrotna manni. En með þeim
viljum við samt þakka einstök-
um heiðursmanni samfylgdina.
Ættingjum sendum við okkar
samúðarkveðjur.
Sigurður Sveinsson
En svo liðu árin og Sæmi
hætti að dvelja allt sumarið
heima, en aldrei stóð á honum
að koma austur, þó svo hann
væri í fullri vinnu í Vík, ef hann
vissi af heyi sem þurfti aö koma
inn, ef það átti að fara að smala
eða bara ef eitthvað lá fyrir sem
hann vissi að hann gæti eitt-
hvað aðstoðaö við. Eitt er okkur
sérstaklega minnisstætt, en það
var dag einn á miðju sumri að
Sæmi kom inn úr dyrunum
heima öllum að óvörum og
heilsaði og spurði strax hvort
hann mætti hringja í mömmu
sína og láta hana vita hvar hann
væri niöurkominn. Þá hafði
hann komið austur með rút-
unni og Iabbað frá þjóðvegin-
um og heim — en afhverju? Jú,
hann vissi aö það átti aö fara aö
binda.
Já, svona var hann Sæmi
frændi okkar — alveg óútreikn-
anlegur á alla vegu.
„Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá hug þinn og sjáðu
að þú grætur vegna þess sem var
gleði þín." (Kahlil Gibran).
Þetta eru orð sem okkur systkin-
unum finnst eiga við er við
kveðjum í hinsta sinn elskuleg-
an frænda okkar og vin.
Elsku guð, þú sem vakir yfir
okkur alltaf, viltu styrkja unn-
ustu hans Kristínu, litlu dóttur-
ina Sædísi Birnu, foreldra hans
t ANPLAT
Bergþóra Gu&rún Þorbergsdóttir
lést í Panama 13. mars.
Jóna Elísabet Gubmundsdóttir,
síöast til heimilis að Hrafnistu í
Reykjavík, lést í Landspítalanum
16. mars.
Ragnhildur Ásta
Gubmundsdóttir,
Götu, Hvolhreppi, andabist á
öldrunarheimilinu Víbihlíb,
Grindavík, 17. mars.
Jenný Hallbergsdóttir,
Álfaskeiði 94, Hafnarfirði, andað-
ist á heimili sínu, föstudaginn 10.
mars. Jaröarförin hefur fariö fram
í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Óskar Ingvi Ingvarsson,
Reynimel 84, lést þriðjudaginn 7.
mars. Útförin hefur farið fram í
kyrrþey.
Eyjólfur Ágústínusson,
Steinskoti, Eyrarbakka, andaöist í
Sjúkrahúsi Suðurlands, miðviku-
daginn 15. mars.
Kristín Ingimundardóttir,
Vesturbergi 28, Reykjavík, andab-
ist 11. mars í Vífilsstaðaspítala.
Aubunn Örn Aubunsson,
Djúpavogi 12, Höfnum, lést 4.
mars. Útförin hefur farið fram í
kyrrþey.
Stefán Þórhallsson,
Bælengi 6, Selfossi, áður til heim-
ilis aö Birkihrauni 11, Mývatns-
sveit, varð bráðkvaddur sunnu-
daginn 19. mars.
Magbalena Andrésdóttir,
Ásbraut 17, Kópavogi, andaðist í
Borgarspítalanum þann 18. mars.
Snæbjöm Snæbjömsson,
Heiðarbæ 14, lést í Landspítaian-
um aðfaranótt 18. mars.
Gubmunda Johansen,
fædd Finnbogadóttir,
Vesterbrogade 73b, Kaupmanna-
höfn, andaðist 19. mars.
Ingólfur Ingvarsson
frá Neöri-Dal, til heimilis að
Hvolsvegi 9, Hvolsvelli, lést í
Sjúkrahúsi Suðurl. 16. mars sl.
Bergsteinn Jónsson,
Háaleitisbraut 20, lést í Landa-
kotsspítala ab morgni 20. mars.
Emil Marteinn Andersen t
útgerðarmabur, Vestmannaeyj-
um, lést að morgni föstudagsins
17. mars.
Absendar greinar, afmælis-
og minningargreinar
sem birtast eiga í blaðinu þufa að hafa borist ritstjórn blaðsins,
Brautaholti 1, tveimur dögum fyrir birtingardag, á disklingum
vistað í hinum ýmsu ritvinnsluforritum sem
texti, eða vélritaðar. ®wlW511íSW
SÍMI (91) 631600
Jón Magnússon
frá Staö íAöalvík
Bjössa og Kollu, bræður hans
Matta og Inga, afa hans og
ömmur Munda og Hönnu og
Matthías og Jónu og alla þá fjöl-
mörgu sem misst hafa svo mikið
með Sæma. Og munið öll: Tím-
inn læknar sárin og deyfir sárs-
aukann.
En minning þín er mjúk og hlý
og mun oss standa ncerri.
Með hverju vori hún vex á ný
og verður ávallt kcerri.
Eflífsins gáta á lausnir til,
þcer Ijóma bak við dauðans þil.
Og því er gröfin þeim í vil,
sem þráðu útsýn stcerri.
(Magnús Ásgeirsson)
Elsku frændi, hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Lára og Scemundur,
Múla
Inga Elínborg Bergþórsdóttir
frá Flatey, Breiðafirði, Hjallaseli
55, Reykjavík, andaðist í Borgar-
spítalanum 19. mars.
Abalheibur Þórbardóttir Trollebö
frá Víkurgerði, Fáskrúðsfirði, lést
17. mars sl. Jarðarförin hefur farib
fram í Noregi.
Björn Ófeigsson,
Hæðargarði 33, Reykjavík, lést á
Kanaríeyjum 19. mars.
Bergrún Antonsdóttir,
Nónhæð 2, Garðabæ, lést aðfara-
nótt 19. mars.
Jóhannes Stefánsson
frá Norðfirði, til heimilis að Ból-
stabarhlíð 45, lést á heimili sínu
20. mars.
Þuríbur Helgadóttir
frá Kaldbak, Eyrarbakka, aridabist
á Sjúkrahúsi Suðurlands, 19.
mars.
Björn Jónsson,
fyrrverandi flugumferðarstjóri,
Kópavogsbraut 1, Kópavogi, lést á
hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíö
að morgni þribjud. 21. mars sl.
Þórir Konrábsson
bakarameistari, Krummahólum
29, Reykjavík, lést í St. Jósefsspít-
ala í Hafnarfirbi 20. mars.
Elínborg Andrésdóttir,
Hrísbrú, andaðist 22. mars.
Arthúr Jóna tansson,
Stigahlíð 26, andabist þriðjudag-
inn 21. mars á hjúkrunarheimil-
inu Skjóli.
Hallur Guðmundsson,
Háholti 11, Keflavík, lést í Land-
spítalanum 11. mars.
Valgerbur Ingvarsdóttir,
Sandlæk, andaðist í Ljósheimum,
Selfossi, 21. mars.
Svava E. Mathiesen
andaöist á Hrafnistu, Hafnarfirði,
23. mars.
Ingólfur Árnason,
Hjallaseli 55, er látinn.
Þórarinn Óskar Jónsson
frá Galtarholti, lést 22. mars.
Sigribur Stefanía Gísladóttir
andaðist á Borgarspítalanum 10.
mars sl. Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Ragnheibur Þorkelsdóttir
hjúkrunarkona, Gnoöarvogi 38,
er iátin.
Ólína Jónsdóttir,
Brekkuvegi 3, Seybisfirbi, andab-
ist í Fjórðungssjúkrahúsi Akureyr-
ar þriðjudaginn 21. mars.