Tíminn - 10.02.1996, Blaðsíða 18

18
ma*£___r.____
Laugardagur 10. febrúar 1996
1- A N D L ÁT
Anna Ema Bjarnadóttir,
Hraunbæ 25, Reykjavík, lést í Borgarspítalanum 3. febrúar.
Ánna Kristín Jónsdóttir,
Heiöargeröi 96, Reykjavík, lést í Landspítalanum 7. febrúar.
Auöur Kristín Guöjónsdóttir,
Höföagrund 8, Akran., lést í Sjúkrahúsi Akraness 4. febrúar.
Ármann Guönason,
Hrísateigi 18, lést 5. febrúar.
Áslaug Valdemarsdóttir,
Höfðabakka 9, Akureyri, lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 4. febrúar
Ásmundur Hálfdán Magnússon,
fyrrv. verksmiðjustjóri, Eyrarstíg 1, Reyöarfiröi, lést á heim-
ili sonar síns í Reykjavík föstudaginn 2. febrúar.
Ástríöur Sigurjónsdóttir
frá Ljótshólum, Drápuhlíö 42, lést í Landspítalanum
fimmtudaginn 1. febrúar.
Baldur Helgason
sjómaöur, Dvergabakka 4, Reykjavík, síðast til heimilis á
Hrafnistu, Hafnarfiröi, lést í Landspítalanum 2. febrúar.
Elín Óladóttir,
Hnífsdalsvegi 10, ísafirði, lést í Sjúkrahúsi ísafjarðar aö
kvöldi 1. febrúar.
Ester Skúladóttir
andaðist á Hrafnistu í Reykjavík 19. janúar. Útför hennar
hefur farið fram í kyrrþey.
Eygló Kristjánsdóttir
lést á heimili sínu aö Skriðuseli 1 sunnudaginn 4. febrúar.
Gísli Ágúst Gunnlaugsson,
Ölduslóö 43, Hafnarfirði, lést 3. febrúar.
Hallgrímur P. Þorláksson
frá Dalbæ lést í Sjúkrahúsi Suðurlands föstud. 2. febrúar.
Helga Rósa Ingvarsdóttir,
Vallholti 3, Ólafsvík, lést í sjúkrahúsinu í Stykkishólmi 3.
febrúar.
Ingibjörg Olga Hjaltadóttir,
Bröndukvísl 22, Reykjavík, lést í Borgarspítalanum 2. febr.
Jakobína Theódórsdóttir,
Löngumýri 22b, lést á gjörgæsludeild Sjúkrahúss Reykjavík-
ur 2. febrúar.
Jóhanq Bergmann,
Suöurgötu 10, Keflavík, lést í Sjúkrahúsi Suðurnesja sunnu-
daginn 4. febrúar.
Katrín Guöjónsdóttir,
Birkihvammi 2, Kópavogi, lést aö heimili sínu miðvikudag-
inn 31. janúar.
Katrín Sveinsdóttir,
fyrrv. talsímakona, Fannborg 8, Kópavogi, lést í Borgarspít-
alanum aö kvöldi laugardags 3. febrúar.
Kristján Oddsson,
Víðivöllum 2, Selfossi, er látinn.
Kristmundur Anton Jónasson (Toni)
framreiöslumaður, Vesturgötu 73, lést á heimili sínu laug-
ardaginn 3. febrúar.
Leifur Eiríksson,
Hlemmiskeiöi, Skeiöum, lést í Landspítalanum mánudag-
inn 5. febrúar.
Leó Jónsson,
Hverfisgötu 11, Siglufirði, lést í Sjúkrahúsi Siglufjarðar miö-
vikudaginn 31. janúar.
Margrét Magnúsdóttir,
Suöurgötu 32, Keflavík, er látin.
Marta Daníelsdóttir,
Vesturgötu 7, lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur þriðjudaginn 6.
febrúar.
Óli Þór Hjaltason
múrarameistari, Hringbraut 11, Hafnarfiröi, lést á heimili
sínu þriöjudaginn 6. febrúar.
Páll Þórhallsson
frá Brettingsstöðum á Flateyjardal lést á hjúkrunarheimil-
inu Sunnuhlíð 5. febrúar.
Petrína Guörún Sveinsdóttir
frá Miösitju, Skagafiröi, Njálsgötu 13b, Reykjavík, lést á
öldrunardeild Landakots 22. janúar. Jarðarförin hefur fariö
fram í kyrrþey.
Pétur Tryggvi Pétursson,
Grænagaröi, lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á ísafirði 3. febr.
Rósa Ólafsdóttir
frá Vík í Mýrdal, Valsmýri 4, Neskaupstaö, lést í Sjúkrahúsi
Neskaupstaðar 27. janúar.
Samúel Jón Samúelsson,
Espigeröi 20, Reykjavík, lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur 4.
febrúar.
Sigríöur Bjarnadóttir,
Holtsgötu 16, lést í Borgarspítalanum laugardaginn 3.
febrúar.
Sigrún Guöjónsdóttir,
Vatnsnesi, Grímsnesi, andaöist á Kumbaravogi 2. febrúar.
Sigvaldi Kristjánsson
frá Ósi í Steingrímsfiröi andaöist í Landspítalanum 22.
janúar. Útför hans hefur veriö gerð.
Skúli Þóröarson
skipasmíðameistari lést á Sjúkrahúsi ísafjarðar 8. febrúar.
Thor Jensen G. Hallgrímsson,
Kleppsvegi 134, andaðist á Grensásdeild Borgarspítalans
þriöjudaginn 6. febrúar.
Þorgeröur Einarsdóttir,
Furugeröi 1, lést í Landspítalanum að kvöldi 2. febrúar.
Þorvaldur Ámason
Þorvaldur Ámason frá Vatnsskarði,
Freyjugötu 1, Sauðárkróki, var faeddur
29. mars 1931 og dð 14: janúar
1996. Þorvaldur var sonur hjónanna
Áma Ámasonar og Sólveigar Einars-
dóttur. Eina systur átti Þorvaldur,
Guðrímu, sem er gift Magnúsi Bjam-
freðssyni og eiga þau þrjú böm. Þor-
valdur giftist Ingibjörgu Halldórsdótt-
ur frá Halldórsstöðum 10. júlí 1958.
Eignuðust þau fjögur böm: 1) Sólveig,
f. 12. mars 1960, var áður gift Krist-
jáni Alexanderssyni og átti með hon-
íim bömin Inga Björgvin og Hrafn-
hildi Sonju. Unnusta Björgvins er
Harpa Lind Tómasdóttir og eiga þau
dótturina Alexöndm Lilju. Sambýlis-
maður Sólveigar nú er Gunnar Péturs-
son og eiga þau dótturina Elínu Petru.
2) Guðrítn Halldóra, f. 31. maí 1961,
gift Valgeiri Þorvaldssyni; þeirra böm
ent Þröstur Skúli, Linda Fanney og
Sólveig Erla. 3) Kristín, f. 4. apríl
1964, sambýlismaður hennar er
Bjöm Pálmason og eiga þau bömin
Sigríði Ingu og Þorvald Inga. 4) Hall-
dór, f. 25. ágúst 1971, sambýliskona
hans er Sonja Hafsteinsdóttir og eiga
þau dótturina Hafhinu Ýr.
Mig langar að minnast föður míns,
Þorvaldar Árnasonar, sem oftast
var kenndur við bernskuheimili
sitt, Stóra-Vatnsskarð í Skagafirði.
Það er komið að kveðjustund,
tíma þjáninga er lokið. Upp í hug-
ann koma minningar frá bernsku-
árunum, þegar við áttum heima á
Vatnsskarði. Þar snérist lífið mest
um búskap og mátti ég ekki af
neinu missa í því sambandi.
Pabbi var einstaklega duglegur
að hafa okkur með sér, þótt veður
væru oft válynd á Skörðum. í
minningunni verða feröimar ríð-
andi með pabba niður að Arnar-
stapa eins og ævintýri. Fór hann
með okkur systurnar þrjár, þá
yngstu á hnakknefinu og hinar
hvora við sína hlið, og teymdi und-
ir okkur, enda vorum við ekki háar
í loftinu. Er ég viss um að börn í
dag hlakka ekki meira til utan-
landsferða en við gerðum til þess-
ara ferða.
Æöi oft fórum við með honum í
mjólkurbílnum og var þá stundum
komið við á Varmalæk og keypt
vínber.
í stóðrekstur fékk ég að fara með
pabba 11 ára, frá Vatnsskarði. Fór-
um við yfir Svartárdalsfjall. Var
þetta stórskemmtileg ferð, pabbi
þekkti öll kennileiti og bændurna á
bæjunum sem við komum á.
Pabbi var mikill hestamaður og
átti hross allt sitt líf, hefði ekki get-
að hugsað sér lífið án hestanna.
Margt hrossið tamdi hann á lífs-
leiðinni og var mjög oft til hans
leitað með tamningar. Hann var
einstaklega duglegur að fást við erf-
ið hross og tókst honum oft að gera
gæðinga úr hálfgerðum villidýrum.
Hann gladdist mjög yfir áhuga
bama sinna og barnabama á hest-
unum og var óþreytandi að dútla
með þeim og hjálpa. Ávallt ef járna.
þurfti hest eða lagfæra reiðtygi, var
hann reiöubúinn að leysa það.
Hann vann mikið úr leöri af hesta-
vörum og færði hann vinum og
fjölskyldu marga gjöfina sem var
afrakstur hans vinnu.
Alla tíð prjónaði pabbi mjög
mikiö og hafa margir notið hlýju af
vettlingum eða sokkum sem hann
gerði. Voru barnabörnin einkar
stolt af að sýna vinum sínum hluti
sem afi þeirra hafði prjónaö. Stytti
það honum margar stundir að geta
gripið í prjóna eða lesið eftir að
heilsan fór að bila.
Pabbi var mjög virkur félagi í
Karlakórnum Heimi frá 1961, eöa í
tæp 35 ár. Naut hann þess félags-
skapar mjög og hafði óbilandi
metnað fyrir kórinn. Má'geta þess
því til staðfestingar aö á meöan
hann dvaldi á sjúkrahúsinu síðustu
vikurnar, seldi hann óhemju af
spólum og diskum með þeirra nýj-
asta söng.
Mér er það einkar minnisstætt í
síðasta sinn er ég kom til hans og
gat talað við hann, að honum var
efst í huga velgengni kórsins á
þrettándaskemmtuninni.
Margar ógleymanlegar ferðir
fóru þau mamma og pabbi með
kórnum, bæði utanlands og innan,
og eru það yndislegar minningar
fyrir mömmu að ylja sér við.
Pabbi var harðduglegur maður,
þurfti alltaf að hafa nóg fyrir stafni.
Hann var ákveðinn maður og bjart-
sýnn, vildi láta hlutina ganga rösk-
lega fyrir sig. Hann bar ekki tilfinn-
ingar sínar á torg, átti erfitt með að
sýna væntumþykju sína eins og
t MINNING
hún var. Hann notaði þá tækni að
vera hulinn skel, en innan hennar
var mikil ást og hlýja. Mér varð oft
hugsað til þess, þegar hann var að
sinna barnabörnunum. Þá var
hann oft að gera fyrir þau það sem
hann hafði ekki getað gert fyrir sín
börn.
Eftir að hann veiktist í mars s.l.
breyttist líf hans mikið. Hann end-
urmat svo margt og notaði hvern
dag til hins ýtrasta, naut þess mjög
að vera í návist við fólkið sitt.
Hann var mjög stoltur af hópnum
sínum og gladdist yfir árangri hvers
og eins. Fylgdist hann mjög vel
með þeim framkvæmdum sem við
stöndum í og naut þess að geta tek-
ið þátt í söng Heimis á s.l. Jóns-
messuhátíðum.
Hans óbilandi áhugi og trú á lífið
var mjög sterk. Það sást vel á því að
í nóvember s.l, tók hann á hús
hross sem börnin mín eiga, og ætl-
aði að dunda við að temja þau til
að hafa eitthvað til að hugsa um.
Á abfangadag fékk hann að fara
heim af sjúkrahúsinu og var heima
til morguns annars í jólum. Á jóla-
dag er venja ab mín fjölskylda
komi öll til okkar að Vatni; var það
ein af hans síðustu óskum að kom-
ast það. Honum tókst það meira af
vilja en mætti og áttum við saman
yndislegan dag. Var það okkur dá-
samleg jólagjöf.
Pabbi stóð ekki einn. Hann átti
einstaka eiginkonu, sem stóð við
hliö hans í lífinu, sem bæði átti sín-
ar björtu og dökku hliöar. Undir
það síöasta var hún hjá honum
nætur og daga og sýndi fádæma
dugnab og styrk; Eg held að það sé
okkur öllum mikils virði að hafa
haft þær aöstæður að geta dvalið
hjá honum síðustu stundirnar.
Eg vil fyrir hönd móður minnar
og systkina þakka öllu því hjúkrun-
arfólki á Sjúkrahúsinu á Sauðár-
króki, sem hlut átti að máli, fyrir
einstaka umhugsun á pabba, öll
gæðin og hugulsemina við
mömmu og hlýlegheitin í okkar
garð.
Að lokum vil ég þakka þér, elsku
pabbi minn, allar góðu stundirnar
sem við áttum saman, allt sem þú
kenndir mér og gafst, allt sem þú
gerðir fyrir fjölskyldu mína. Við
minnumst þín eins og þú sjálfur
hefðir viljað, í gleöi, ást og kær-
leika.
Elsku mamma, þú hefur mikið
misst, en þín einstaka ró og trú á
lífið vona ég að hjálpi þér í sorg-
inni. Megi góður Guð leiða okkur
öll, sem sitjum hljóð og söknum
þín, og hjálpa til að sjá sólina þegar
hún fer að skína.
Sólveig systir mín komst svo að
orði á kveðjustund:
Hjartans þökk fyrir ásttið þína,
ántm liðnttm ég aldrei gleymi.
Við Gunna, Halldór og litla Stína ■
biðjuni að Guð þig œtíð geymi.
Þótt okkar samleið endi um stund,
skal ég ávallt muna.
Til að grœða auma und
við eigum minninguna.
„Hafi maöur innrætt börnum
sínum eldmóð og áhuga, getur
maður dáið áhyggjulaus, því þá
hefur maður arfleitt þau að ómet-
anlegum verðmætum."
(Thomas A. Edison)
Guðrítn Halldóra Þorvaldsdóttir,
Vatni
Elsku afi, þab er svo erfitt að trúa
því að við fáum ekki aö hafa þig
lengur hjá okkur. Við eigum svo
margar yndislegar minningar af
Freyjugötunni hjá ykkur ömmu.
Æði oft, þegar foreldrar okkar
þurftu að bregða sér frá, voruð þið
boðin og búin að gæta okkar, sækja
okkur og flytja og stjana við okkur.
Oft var farið í hesthúsið og dundað
þar langar stundir. Þú hafðir alltaf
tíma til að hjálpa okkur og mátti
ekki á milli sjá hvor var glaðari, vib
eða afi.
Eftir að þú varðst lasinn þá var
svo skrítið að koma á Freyjugötuna.
Þú varst oft heima, þab var ólíkt
þér, því alltaf áður þurftir þú að
hafa eitthvað fyrir stafni. Þú pass-
aðir okkur oft þegar þurfti og
geymum við þær minningar í
hjarta okkar.
Við, sem yngst erum, eigum svo
erfitt meb ab skiija að við fáum
aldrei oftar að lúra hjá þér í ömmu-
holu og fá okkur smáblund. Við
spyrjum um þig og leitum ab þér,
en enginn getur gefib okkur svar
sem við getum trúað og sætt okkur
við. Elsku afi, við ætlum að passa
ömmu fyrir þig, því við vitum ab
þú vilt að henni líði sem best. Við
vitum að þú ert ekki lasinn lengur
og ert kominn til Guðs, og þar líður
þér vel.
Elsku hjartans afi okkar, við vilj-
um þakka þér fyrir allt sem þú gerð-
ir fyrir okkur. Við munum aldrei
gleyma þér.
Bamabömin
Hinsta kveðja frá góbum frænda.
Komið er, frœndi, að kveðjustund,
klukkan er hœtt að tifa.
Hratt flýgur tírninn, hraerð er lund,
hryggur ég sit og skrifa.
Ungir við uxum saman
upp í fjallanna ró.
Hvort sem var glens oggaman
eða glímt við frost og snjó.
Senn er komið að kveldi,
kyrrð er um lönd og sœ.
Lýsir þó enn afeldi
í okkar sveit og bœ.
Við kistuna stöndum, kalt er í heimi,
kveðjum þig hinsta sinn.
Algóður Drottinn ávallt þig geymi,
ágaeti frcendi minn.
Imba, þið áttuð saman
árin mild og blíð.
Bið ég því Guð að blessa
böm ykkar alla tíð.
En svona er lífið, seint því fáum
breytt,
sólin mun þó aftur fara að skína.
Fjölskyldunni á Freyjugötu eitt
fœri ég ástarkveðju’ og samúð mína.
Benedikt Benediktsson,
Stóra-Vatnsskarði