Tíminn - 02.03.1996, Blaðsíða 14

14
Laugardagur 2. mars 1996
Hagvrðingaþáttur
Fyrirsögn í Tímanum um að Jóhanna lyfti pilsfaldi fyr-
ir Jóni Baldvini er tilefni eftirfarandi vísu:
Oft þó höldum auki tjón,
ýmsa völdum svifti,
en á kvöldin, elsku Jón,
upp ég földum lyfti.
Óskar Gíslason
Tilbrigði um veikleika holdsins
Sitthvað er nú rætt um þær hættur, sem háskólakenn-
urum getur stafað af veikleika holdsins í návist tauga-
spenntra kvenstúdenta með prófskrekk (sbr. grein
Birgis Guðmundssonar í Tímanum 24.2.), og þá sið-
ferðisraun sem prestar geta lent í þegar þeir eru að
sinna hlutverki huggarans gagnvart syrgjendum, oftar
en ekki konum (sbr. Mbl. bls. 12, 25.2.: „prestar ...
þekkja það allir að þurfa að taka syrgjandi fólk í fang
sér" o.s.frv.).
Af þessu tilefni stafa tvær vísur, sem einnig eru til-
brigði um þetta mjög svo mannlega stef, og hljóða
þannig:
1. tilbrigði
Meyrt er eðli manns og deigt,
mótar auma og ríka.
Huggarann með holdið veikt
hendir slysin líka.
2. tilbrigöi
Eðli manna víst er veikt
sem vottar gömul saga,
því huggaranum harðnar deigt
holdið neðan maga.
Gestur í Vík
Það drífur margt á dagana um þessar mundir og þess
vegna annríki mikið hjá leirbullurum, skrifar Búi og
yrkir svo:
Siðgæðisvernd
Stórhymda dorrann minn drap ég ígaer,
þann digra og ósvífna skolla.
Fyrir kynferðisáreitni kœrði hann cer,
ein kollótt og jarmandi rolla.
„Bannsettur þrjóturinn þefaði afmér!
Það eru fimmtán ár síðan!
Ógróið sárið í brjósti ég ber,
bölmóð og kveljandi líðan!"
Éggómaði fantinn og fjárbyssuskot
fékk þama kempan mín lúna,
því áreitni, gredda og blygðunarbrot
em bönnuð hjá sauðkindum núna.
Þar kom aöðí
Nú verður dansað og nú verður kátt,
nú geta aðrir krœkt í'ana.
Skilur við karlinn hann Kalla sinn brátt
kerlingargreyið hún Díana.
Botnar og vísur sendist til Tímans
Brautarholti 1
105 Reykjavík P.s. SKRIFIÐ GREINILEGA
Vib íslendingar
erum yfirstétt
Samkvæmisklæönaöur er frjálsleg-
ur nú til dags og í síöasta þætti gaf
Heiöar mörg og góö ráö. En núna
þegar samkvæmislífiö meö öllum
sínum árshátíöum er í algleymingi,
þarf fólk að eiga sallafín spariföt.
í flestum samkvæmum er fólk
nokkurn veginn sjálfrátt um
klæöaburð sinn. En á nokkrum há-
tíðum er ætlast til aö konur skarti í
síöum kjólum og karlar í smóking
eöa kjólfötum. En þaö, sem eink-
um ber að varast, er að samræmi sé
í samkvæmisklæðnaði hjóna eða
dömu og herra sem fara saman á
hátíöarball. Ef frúin er í síöa kjóln-
um sínum, skal herrann vera dökk-
klæddur í hvítri skyrtu með svart
hálstau og svo framvegis. Þessa
reglu hefur enginn leyfi til aö
brjóta.
En getur daman látiö sjá sig í
samkvæmiskjólnum frá því í hitt-
eðfyrra? Þarf hann að vera sérsau-
maður og hvar er hægt að fá sam-
kvæmisfötin? Þetta eru spurningar
sem umfjöllun Heiöars vakti í síð-
asta þætti.
Heiöar: Við íslendingar erum yf-
irstétt. Það er ekkert land í heimin-
um sem þarf eins mikiö á sam-
kvæmisfötum að halda, þaö er aö
segja venjulegt fólk.
Islendingar fara þó nokkuð aö
versla í Amsterdam og þær konur,
sem ætla að fá sér síðkjól þar, veröa
voðalega fúlar, því að þeir eru ekki
til þar. Það eru nefnilega svo fáar
konur í Amsterdam sem fara í síð-
kjóla og þær, sem það gera, kaupa
þá annars staðar.
Mikib úrval af sam-
kvæmisklæðnabi hér
í London er aftur á móti hægt að
fá síðkjóla víða. Þar er mikiö sam-
kvæmislíf, öll diplómatían og fína
fólkiö. Þar eru oddfellowar og frí-
múrarar, sem klæöast kjólfötum
og smókingum, og þar verða frúrn-
ar að eiga síða kjóla alveg eins og í
Reykjavík.
I Reykjavík er nóg af búðum
með síðkjóla og hægt að fá þá af
mörgum gerðum og verðflokkum.
Svo em ágætar saumakonur, sem
hægt er að leita til fyrir þær sem
hafa efni á slíku. Það em líka marg-
ar konur sem sauma sína fínustu
kjóla sjálfar og sumar á dætur sínar
og vinkonur.
En að sauma fínan kjól er ekki á
færi annarra en þeirra sem eitt-
hvað hafa lært í saumaskap og um-
fram allt að hafa ánægju af því.
Því má svo bæta við að sumum
samkvæmiskjólum má breyta án
mikillar fyrirhafnar eða kostnaðar, --------
og þannig þarf daman ekki að
mæta ár eftir ár á árshátíð hjá sama
fyrirtækinu eða félaginu nákvæm-
lega eins klædd og í fyrra.
Svo má líka breyta til, hafa slæðu
eða slá yfir herðunum og velja aðra skartgripi en
skartað var meö í fyrra og hárgreiðslan getur breytt
yfirbragöinu mikið. Það er því ekkert vandamál að
nota sama fína samkvæmiskjólinn aftur og aftur, ef
hugmyndaflugið er í lagi.
Oðru máli gegnir um karlana. Samkvæmisklæðn-
aöur þeirra er litlaus og breytist lítiö í áranna rás.
Það er helst að þeir þurfi að láta víkka buxnastreng-
inn, þegar virðulegur aldur færist yfir þá.
Hægt ab spara og vera fín
Eins og getið var um síðustu helgi, keppast tísku-
hönnuðir við aö skapa sem glæsilegastan samkvæm-
isklæðnað á konur. En hann er fokdýr og er ekki á
færi nema efnaðs fólks að kaupa hann og bera.
En þær, sem hafa úr minna að moða, geta líka lit-
ið glæsilega út, sérstaklega ef þær geta saumað sjálf-
ar. Franskar konur hafa lengi verib mjög meðvitabar
um tísku og leggja mikið upp úr klæðaburði og útliti
sínu. Hinar efnaminni saumuðu lengi vel, og
Helena Chrístensen var fylgikona Tocca á ballinu og
gangandi auglýsing fyrir samkvœmiskjól sem hann
hpnnabi.
Fremstu hönnubir Bandaríkjanna héldu nýlega galaball í New York og þar
gat á ab líta. Hér eru Mick jagger í svörtu meb hvítt um hálsinn, kona
hans jerry Hall ofurmódel íljósu og síbu eftir Escada, og john F. Kennedy
yngri, sem var kvenmannslaus á ballinu.
Heiðar
jónsson,
snyrtir
svarar
spurningum
lesenda
Hvernig
á égab
vera?
Leikkonan julia Ormond í perlu-
móburkjól eftir Ralph Lauren, ein-
földum og glæsilegum.
kannski enn, flíkur sínar sjálfar.
Með því að spara að kaupa vinnu
annarra og milliliði gátu þær
frönsku, og raunar allar konur,
keypt mun dýrari og fínni efni í föt
sín en þegar keypt er tilbúið.
Þess má geta að í Reykjavík eru til
ágætar álnavörubúðir og að í
minnsta kosti einni þeirra, Seymu í
Hafnarstræti, er hægt að kaupa
mörg sams konar efni og sjá má á
tískusýningum frægustu hönnuða.
Glæsileikinn þarf ekki alltaf að
vera dýr. ■