Réttur - 15.07.1935, Blaðsíða 17

en ánægjuleg tilhugsun fyrir burgeisastéttina, að fjórði
hluti mannkynsins (Kínaveldi hefir um 450 milljónir
íbúa!) skuli vera að því kominn að varpa af sér auð-
valdsokinu og stofna sitt eigið sovétríki.
Kína, eitt af frjósömustu og að náttúrugæðum auð-
ugustu löndum jarðarinnar, er hálfnýlenda, þar sem öll
meiri háttar stórveldi eiga sér ítök og áhrifasvæði. Á
meðan auðvaldsþróuninni fór fram í Evrópu og Amer-
íku, var Kína lokað land og tók engan þátt í þessari
þróun. Landið var því varnarlaust gegn hinum erlendu
ræningjum, sem komu þangað á fallbyssuvopnuðum her-
skipum og seildust til yfirráða.
Hið víðlenda ríki var rænt að löndum og borgum,
þvingað með vopnum til að leyfa innflutning á ópíum,
neytt til að veita erlendum auðfélögum sérréttindi um
vinnslu á námum og náttúruauðæfum. tJtlent hringauð-
magn lagði járnbrautir og reisti verksmiðjur, konur og
smábörn voru látin þræla tvo þriðju hluta sólarhrings-
ins undir svipu eftirlitsmanna fyrir nokkurra aura dag-
kaupi. Og mikill hluti kínversku yfirstéttarinnar lét
mútast til að styðja hina erlendu kúgun á alþýðunni.
Af þessum toga spunnin er byltingarhreyfing sú, sem
hófst í Kína fyrir fjörutíu árum. Hún beindist fyrst og
fremst gegn þessari erlendu yfirdrottnun. Aðalfrömuð-
ur þessarar hreyfingar var byltingahetjan Sun Yat Sen
(1866—1925). Hann var einn af aðalforystumönnum
„boxarauppreisnarinnar" árið 1900 og fyrsti forseti kín-
verska lýðveldisins, eftir að keisarastjórninni hafði verið
steypt 1911. Sun Yat Sen var einn stofnandi Kuomin-
tang-flokksins, sem í fyrstu var ófölsuð frelsishreyfing
kínversku alþýðunnar, en eftir klofninginn 1927 og svik
Tsjang-Kai-Sjelcs hefir færzt æ meir í afturhaldsátt og
er nú ekkert annað en gagnbyltingasinnað verkfæri
þeirra stórvelda, sem hæstar mútur bjóða.
Eftir klofninginn 1927 féll Kantonstjórnin, stjórn
hins svokallaða „Suðurríkis", sem ráðið hafði í Suður-
Kína því nær óslitið síðan 1917, lengst af undir forsæti
137