Réttur - 01.07.1937, Blaðsíða 3

sem hægt var að sýna með ómótbærilegum rökum,
að kommúnistar voru beinir bandamenn og stuðnings-
menn Framsóknarflokksins og Alþýðuflokksins —
hvað gerist þar? Hefur grýlan áhrif? Flýr fólkið
burt frá þeim vinstriframbjóðendum, sem höfðu opin-
berlega yfirlýstan stuðning kommúnistanna? Öðru
nær. f þeim héruðum taka vinstri flokkarnir kjör-
dæmin herskildi, mola íhaldið niður, og koma út
sterkari en í nokkrum kosningum áður. Sann-
leikurinn er sá, að þessir vinstriforingjar höfðu ekki
hugmynd um þá vinstristemningu, sem var ráðandi í
landinu, þegar þeir gengu útí kosningarnar.Nú sjá þeir
alt í einu sér til hinnar mestu undrunar, að hvergi er
traustið á vinstriflokkunum jafn mikið og í þeim kjör-
dæmum, þar sem kjósendurnir vita að kommúnistar
eru stuðningsmenn þeirra. í Skagafjarðarsýslu þarf
ekki annað en sýna hinn margúthrópaða kommúnista,
Pálma Hannesson, til þess að fólkið þyrpist utan um
hann. Ljós dæmi um hug fólksins í samfylkingaráttina
eru, auk Skagafjarðarsýslu, kjördæmi eins og Mýra-
sýsla, Srandasýsla, Árnessýsla, Rangárvallasýsla,
Austur-Skaftafellssýsla. í öllum þessum sýslum var
kommúnistum fyrirskipuð opinber samfylking við
Framsóknarmenn.
FÓLK MEÐ ÁBYRGÐARTILFINNINGU.
Sú ábyrgðartilfinning og eindrægni, sem kommúnist-
ar sýndu vinstristefnunni í landinu við þessar kosning-
ar hefur vakið aðdáun alls landslýðs. Alstaðar voru þeir
fyrstir til að draga sig í hlé, þar sem vinstri maður var
í hættu, jafnvel þótt um væri að ræða menn, sem höfðu
reynt að gera kommúnistum bölvun. Allar persónuleg-
ar og flokkslegar væringar lögðu kommúnistar á hylluna
til þess að tryggja vinstrimeirihluta í þinginu, alþýðu-
pólitík í landinu.
Yfir tvö hundruð atkvæði voru fyrirfram tryggð á-
kveðnum kommúnistaframbjóðanda á Isafirði, en til að
163