Réttur - 01.07.1937, Qupperneq 4

tryggja vinstrimeirihluta á Alþingi, færðu kommún-
istar á ísafirði samfylkingunni þá persónulegu fórn,
að greiða atkvæði sitt Finni Jónssyni, sem sett hafði
saman níðgreinar um Kommúnistaflokkinn ekki alls
fyrir löngu. í Ámessýslu réði Kommúnistaflokkurinn
yfir 150 atkvæðum, sem honum var kunnugt um í vor
(aukningin stafaði aðallega af Laugarvatnsfargan-
inu í vetur), og það er auðvellt að geta sér nærri, hve
tilfinnanlega fórn kommúnistar austanfjalls færðu
samfylkingarhugsjóninni með því að kjósa Bjarna á
Laugarvatni. Svo vel fylgdu kommúnistar í landinu
beiðni flokksforustunnar, svo vel skildu þeir samfylk-
ingarhugsjónina, að jafnvel á stöðum eins og ísafirði
og í Árnessýslu, mátti heita undantekning ef nokkur
kommúnisti skarst úr leik.
Harðvítugustu andstöðumenn samfylltingarhug-
sjónarinnar, eins og t. d. Héðinn Valdimarsson og Jón
Árnason vildu hafa menn í kjöri, hvor fyrir sinn flokk,
í hverju einasta kjördæmi. Ef hin pólitíska ,,lína“
þeirra hefði fengið að ráða meðal vinstriflokkanna,
hefðu allt að 11 þingsæti farið forgörðum, einn Fram-
sóknarmaður hefði fallið í Mýrasýslu, tveir í Norður-
Múlasýslu, tveir í Skagafirði, tveir í Árnessýslu, tveir
í Rangárvallasýslu, Vilmundur hefði fallið í Norður-
Isafjarðarsýslu, Haraldur á Seyðisfirði. Tilgangur
þessarar ,,pólitísku línu“ var m. ö o. sá, að afhenda
íhaldinu völdin í landinu, að því er manni skilst,
honoris causa.
Það er fyrst og fremst ábyrgðartilfinning kommún-
ista sem hefur brotið niður alla valdamöguleika í-
haldsins í þessum kosningum. Kommúnistar hafa lyft
7—8 vinstriþingmönnum í söðulinn. Meðan bæði Al-
þýðuflokkurinn og Framsókn hafa með nokkrum
sprengiframboðum fyrirgert a. m. k. þremur vinstri
þingsætum vegna flokksblindingsháttar, þá bjarga
kommúnistar þessum sömu mönnum, hópum saman á
þing, og vekja um leið á sér traust og virðingu alls
164