Réttur - 01.07.1937, Síða 6

þær firrur sem vitanlegt er að ekkert mannsbarn í
landinu muni trúa.
t
ORSÖKIN TIL ÓSIGURSINS.
Það er barátta Héðins Valdimarssonar á móti sam-
fylkingu verklýðsflokkanna sem er orsökin til ósigurs
Alþýðuflokksins í Reykjavík. I þeirri baráttu hefur
fátt reynst Alþýðuflokknum örlagaþrungnara en sú'
vitfirrta staðhæfing, sem enginn maður í landinu get-
ur trúað, að kommúnistar og íhaldið séu bandamenn.
Almenningur svarar ósjálfrátt með því að forðast að
tala við menn sem bera sér í munn jafn leiðinleg og
andlaus öfugmæli. Aftur og aftur hefur almenningur
svarað Héðni Valdimarssyni þessu bulli, og það meira
að segja svo skýrum stöfum, að það hefur þurft meira
en meðalþykkskinnung til að misskilja svarið. Fyrsta
ótvíræða svarið var mikla samfylkingarkröfugangan
í fyrri. Nú hefur alþýðan svarað enn, skýrara en
nokkru sinni fyr. — Með atkvæðum sínum hefur hún
framkvæmt það sem H. V. óttaðist mest, sent komm-
únista á þing, og það meira að segja þrjá fremur en
einn. Útilokunarákvæðið sem H. V. tókst að koma
inn í kosningalögin, gegn kommúnistum, hefur alþýða
Reykjavíkur brotið. Og fylgið hrynur í kosningunum
utan af þeim alþýðuflokksforingjum sem harðast hafa
barist gegn samfylkingunni við Kommúnistaflokkinn.
Maður skyldi nú halda, að Héðinn gæti eitthvað
lært af þessu. En hvað gerist? Maðurinn hefur ekki
skilið neitt. Pétur Sigurðsson trúboði er látinn skrifa
leiðarann í Alþýðublaðið daginn eftir kosningaósigur
Héðins Valdimarssonar, og leggja út af tónverkum
Sigvalda Kaldalóns. En það er ekki með öllu hægt að
skella skolleyrunum við staðreyndunum. Kjósendurn-
ir hafa talað. Þeir hafa sagt, að það sé gagnslaust að
reyna að telja þeim trú um að kommúnistar séu
bandamenn nasista og íhalds, þeir hafa vottað Komm-
únistaflokknum traust sitt og samfylkingarvilja með
166