Morgunblaðið - 06.06.2006, Blaðsíða 32

32 ÞRIÐJUDAGUR 6. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar okkar ástkæra eigin-
manns, föður, tengdaföður og afa,
MAGNÚSAR ÁGÚSTS TORFASONAR,
Stuðlaseli 17,
Reykjavík.
Steinunn Thorsteinson,
Rósa Magnúsdóttir, David Reimer,
Torfi Magnússon, Eva Sveinbjörnsdóttir,
Íris Torfadóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
dóttur minnar, systur og mágkonu
ÞURÍÐAR BÁRU SIGURÐARDÓTTUR.
Guðmunda Halldóra Gestsdóttir,
Kristín E. Sigurðardóttir, Jóhann Helgason,
Rafn Sigurðsson, Björg Kristjánsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og tengdasonur,
HAFÞÓR SIGURGEIRSSON,
til heimilis á Holtateigi 2,
Akureyri,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju fimmtuda-
ginn 8. júní kl 13:30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Helga Sigríður Sigurðardóttir,
Soffía Margrét Hafþórsdóttir, Ólafur Hreinsson,
Sigurður Bjarni Hafþórsson, Heiðrún Þorsteinsdóttir,
Hafdís Sif Hafþórsdóttir, Ingi Torfi Sverrisson,
Helgi Freyr Hafþórsson, Eva Sandra Bentsdóttir,
Karen Ósk Ingadóttir,
Birta María Sigurðardóttir,
Sigurður Hannesson, Soffía Georgsdóttir.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
HREFNA ELÍASDÓTTIR,
áður Byggðarholti 14,
Mosfellsbæ,
lést á Hjúkrunarheimilinu Skógarbæ laugardaginn
3. júní sl.
Jarðaförin verður auglýst síðar.
Jóhann I. Gíslason,
Ásta Jóhannsdóttir,
Óskar Jóhannsson, Valgerður Sigurðardóttir,
Sigurður Jóhannsson, Guðrún Björnsdóttir,
Kristín Jóhannsdóttir, Jón Gunnar Borgþórsson,
Sigurður Símonarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.350 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
LEGSTEINAR
SteinsmiðjanMOSAIK
Hamarshöfða 4 – sími 587 1960
www.mosaik.is
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
HANNES HANNESSON,
Arnkötlustöðum,
lést á dvalarheimilinu Lundi, Hellu, miðvikudaginn
24. maí.
Útför fór fram frá Árbæjarkirkju í Holtum þriðju-
daginn 30. maí í kyrrþey að ósk hins látna.
Hjartans þakkir til allra þeirra sem auðsýnt hafa okkur samúð og vinar-
hug. Sérstakar þakkir til starfsfólks Lundar á Hellu.
Guð blessi ykkur öll.
Salvör Hannesdóttir,
Hannes Birgir Hannesson, Arndís Fannberg,
Steinunn H. Hannesdóttir, Arnar Jónsson,
Hafsteinn Jóhann Hannesson,
Hugrún Hannesdóttir
og barnabörn.
✝ Birgir Bertel-sen fæddist í
Reykjavík 7. nóv-
ember 1978. Hann
lést af slysförum
27. maí síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Lilja Hannesdóttir,
sjúkraliði, f. 6.
mars 1954, og
Andrés Bertelsen,
sjómaður, f. 14.
september 1940.
Birgir á einn bróð-
ur, Andrés Bertel-
sen, sjómann, f. 2.
september 1975, hans dóttir er
Aríel Bertelsen, f. 2. september
2000.
Birgir fluttist eins og hálfs árs
til Silfrastaða í
Skagafirði ásamt
móður sinni og
bróður. Hann lauk
grunnskólaprófi úr
Varmahlíðarskóla,
en fluttist síðan
með móður sinni til
Ólafsfjarðar.
Árið 2005 keypti
Birgir sér íbúð á
Akureyri og bjó sér
þar heimili. Hann
stundaði sjó-
mennsku frá 16 ára
aldri.
Útför Birgis verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30. Jarðsett
verður í Ólafsfjarðarkirkjugarði.
Elsku hjartans drengurinn minn.
Þær eru margar þrautirnar sem
ég hef gengið í gegnum á lífsleið-
inni, en að missa þig frá mér er sú
sárasta og þyngsta.
Að reyna að orða þær tilfinn-
ingar sem bærast með mér er erf-
itt, sársaukann sem nístir mig,
söknuðinn yfir því að fá aldrei að
sjá þig aftur.
Sorgin sem hellist yfir mig eins
og holskefla og ég fæ ekki við neitt
ráðið. Doðinn sem gerir mig óhæfa
til að framkvæma einföldustu hluti.
Eftirsjáin, að hafa ekki nýtt þá
daga betur sem við áttum saman til
þess að sýna þér hve mikið ég elsk-
aði þig og hversu hreykin ég var af
þér. Reiðin yfir því að þú hafir ver-
ið tekinn frá mér svona ungur.
Þú áttir þér svo marga drauma
um framtíðina sem koma aldrei til
með að rætast.
Ég veit að ég þarf tíma til að
vinna mig út úr sorginni, en það er
bara svo ólýsanlega sárt að missa
þig, ástin mín.
Fáeinar ljóðlínur til þín, Biggi
minn:
Hvað er það sem veldur harmi?
Hvers vegna falla tár af hvarmi?
Horfið er hans brosið bjarta,
brosið sem yljaði mér um hjarta.
Hann Birgir er ekki hjá okkur lengur.
Hann sem var svo fallegur drengur.
Svefninum langa var hann að sofna,
síðustu tengsl hans við lífið að rofna.
Ber þú mínar bænir allar,
Birgir minn, til himinhallar.
Marga mun um þig dreyma,
minningu þína alltaf geyma.
Þakka þér lánið á litlum vini,
einum þínum ljóssins syni.
Hann hefur auðgað okkar líf.
Ó, Drottinn, ver honum skjól og hlíf.
Ég kveð þig, unga ástin mín.
Tíminn mun græða sárin mín.
Trúin ein getur gefið mér von,
ég sjái að lokum aftur minn son.
„Hönd þín snerti sálu okkar.
Fótspor þín lita líf okkar allt.“
Drottinn gefi þér góða heim-
komu, drengurinn minn.
Þín
mamma.
Ég trúi ekki að þú sért farinn frá
mér, elsku brósi minn. Þú ert og
verður alltaf sú manneskja sem
mig langar mest af öllu að hafa sem
fyrirmynd í mínu lífi. Sem eldri
bróðir finnst mér ég vera lítils virði
þegar ég horfi til baka og sé allt
sem þú kenndir mér. Heiðarleiki,
hjartagæska, umburðarlyndi,
traust og einlægni eru bara orð þar
til maður sér þau og skynjar í
manneskjunni sjálfri. Ekki bara í
einn klukkutíma eða einn dag,
heldur allt þitt líf hefur þú staðið
fyrir þessi orð og aldrei brugðið af
leið. Ég þakka þér fyrir hvern dag í
lífi mínu sem við áttum saman og
það að fá að eiga þig fyrir bróður.
Ég elska þig af öllu mínu hjarta.
Þinn bróðir
Andrés (Addi).
Ég hitti þig í fyrsta skipti í sept-
ember 1993, þá 13 ára. Þú komst
mér fyrir sjónir sem feiminn sak-
laus sveitadrengur. Við kynntumst
lítillega það haust og um veturinn.
Sumarið 1994 kynntumst við betur
og veit ég það að við öðluðumst þá
virðingu og traust hvor fyrir öðrum
sem ríkti á milli okkar alla tíð síðan
og mun standa um ókomin ár. Á
svona stundu er ég orðlaus. Þú
varst draumasonur allra lands-
manna.
Þú varst sonurinn sanni.
Þú varst sonurinn lífs míns.
Ég þig elskaði og dáði.
Og ég kveð þig sem vinur
Sæll, Biggi okkar!
Nú ertu farinn og það allt of
fljótt. Kallið kom öllum að óvörum
eins og er þegar svo ungir fara. Þú
varst alltaf svo jákvæður og hress
og gast lyft manni upp úr þungri
lund með brosinu þínu og jákvæðn-
inni. Þú varst duglegur drengur og
iðjusamur og vannst alltaf þína
vinnu vel og fékkst alltaf hrós fyrir
vel unnin störf hvort sem það var
fyrir aðra eða bara sjálfan þig. Þú
varst góður vinur og traustur enda
voruð þið félagarnir þrír, þú, Sissi
og Pálmi, alveg óaðskiljanlegir og
voruð alltaf til staðar hver fyrir
annan ef á þurfti að halda. Þú varst
líka sonur, bróðir, frændi, dóttur-
sonur, fóstursonur, fósturbróðir og
svo margt, margt fleira.
Við munum eftir sögunni um þig
þegar að þú varst einn heima á
Ólafsfirði um einhver áramótin og
þér hafði verið boðið í mat en
komst svo að því að það voru rjúp-
ur þar í matinn (þú sem borðaðir
ekki fuglakjöt). Jæja, en hvað um
það, einhvern veginn varðstu að
redda þér og þú byrjaðir að
hringja. Fyrst hringdirðu í Helenu
og Villa og þar var kalkúnn, svo í
ömmu og afa (Rögnu og Jón) og
þau voru með hangikjöt og svið í
matinn. En svo í þriðju tilrauninni
hringdirðu í Huldu og Alla og þau
voru með lambalæri og þá heyrðist
eitthvað á þessa leið hinum megin á
línunni: „Loksins eitthvað almenni-
legt í matinn, má ég koma?“ „Já,
já,“ sagði Hulda, „en þú verður að
vera snöggur því ég er að leggja
matinn á borðið,“ og þú varst kom-
inn eftir tvær mínútur. Þau losn-
uðu svo ekki við þig fyrr en seint
og um síðir. Hulda átti að hafa sagt
eitthvað á þessa leið: „Ég hélt að
hann ætlaði bara aldrei að fara,
drengurinn.“ Þetta var nú bara
svona smá saga um það sem þér
datt í hug að gera og eru þær til
margar fleiri.
Þú máttir eiga það að þú varst
alltaf tilbúinn að rétta hjálparhönd
og eru margir þakklátir þér fyrir
alla hjálpina sem þú veittir fólki
hvort sem að það var við flutninga,
endurbætur eða eitthvað annað,
alltaf varstu mættur til að rétta
þína hönd fram.
Við vitum það, Biggi minn, að þú
vilt ekki að við séum of döpur og
fellum tár þín vegna en það er ekki
annað hægt. Þú lifir áfram vegna
þess hve þú gafst okkur mikið og
munum við ávallt varðveita þær
minningar. Við búumst alltaf við
því að það verði gripið í öxlina á
okkur þegar að við erum niðri í bæ
á göngu og þar standir þú hávax-
inn, með brúna hárið hrokkna, fal-
legu grænu augun og fallega brosið
þitt og segir svo: „Hæ! hvað eruð
þið að brasa?“
Þú lifir í öllu sem í kringum okk-
ur er, vindinum, grasinu, dýrunum,
börnunum, vatninu, trjánum, jörð-
inni og öllum minningunum sem þú
gafst okkur.
Þú hefðir sagt:
Grátið ei, ég lifi í ykkur
Vertu ekki grátinn við gröfina mína,
góða, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vaknar þú villt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
Gáðu – ég dó ei! ég lifi í þér.
(Höf. ók.)
Við hefðum ekki getað hugsað
okkur betri son eða bróður og takk
fyrir að hafa verið til.
Sjáumst síðar.
Magnús Jónsson fóstri,
Guðný Magnúsdóttir,
Ragnheiður Magnúsdóttir
og fjölskyldur.
BIRGIR
BERTELSEN
 Fleiri minningargreinar
um Birgi Bertelsen bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga. Höfundar eru: Sigrún; Bryn-
dís Björk og fjölskylda; Jóhannes;
Karl, Ásta, Gunnar, María og Hann-
es; Helga Snorradóttir og fjöl-
skylda; Valgerður Laufey og Soffía
Ósk; Ásgeir; Leifur K. Þormóðsson;
Árgangur 1978 í Varmahlíðarskóla.