Morgunblaðið - 22.07.2006, Side 31

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. JÚLÍ 2006 31
MINNINGAR
hjálpfús og með mjög ákveðnar og
fastmótaðar skoðanir sem kom vel
fram í öllu hennar fasi. Það lýsir
henni vel spjallið sem við áttum rétt
áður en hún dó um launakjör fólks í
landinu. Þar hafði hún ákveðnar
skoðanir, um að það væri svo mikil
stéttaskipting í samfélaginu og fólki
gert mishátt undir höfði. Í hennar
augum voru öll störf mikilvæg. Hún
skildi ekki þennan mikla launamun á
bankastjóra og fólkinu sem vinnur
við að hlúa að veiku fólki. Að hennar
mati átti þetta fólk að hafa svipuð
laun. Þetta var Gurra í hnotskurn.
Hún vildi að allir sætu við sama borð.
Ég bar alltaf virðingu fyrir henni.
Hún hafði einhvern ævintýraljóma
yfir sér, því hún var kjarkmikil og
þorði að standa á sínu. Ef hana lang-
aði að framkvæma eitthvað eða
ferðast þá gerði hún það. Fyrir henni
voru engar brýr í lífinu.
Heimili Gurru og Ingólfs stóð öll-
um opið. Ég var ein af mörgum sem
nutu gestrisni þeirra. Þegar móðir
mín dó varð heimil þeirra mitt annað
heimili og hefur verið það ætíð síðan.
Gurra var alltaf til taks.
Þegar ég rifja upp þessar minn-
ingar sé ég hversu mikið þol hún
hafði gagnvart okkur unglingunum.
Hún tók okkur eins og við vorum. Oft
settist hún hjá okkur og við spiluðum
eða bara spjölluðum. Það var svo
merkilegt að hún hafði alltaf tíma til
að hlusta á okkur og átti auðvelt með
að setja sig í spor okkar og leiðbeina.
Hún hafði gaman af því að heyra
hvað við vorum að bralla og var aldr-
ei með fordóma. Oft var glatt á hjalla
í eldhúsinu hjá henni en þar undi hún
sér vel og var góð matselja.
Gurra hafði gaman af öllu sem
tengdist andlegum málefnum. Hún
þreyttist aldrei á því að segja manni
frá upplifunum sínum og draumum.
Sem krakki var ég skíthrædd við
þetta allt saman en þegar ég varð
eldri fannst mér þetta skemmtilegt.
Við rökræddum oft um lífið og dauð-
ann. Hún var viss um að það væri líf
eftir dauðann og sagðist því ekki
hræðast dauðann. Við vorum ekki
alltaf sammála um þessi efni, það var
akkúrat það sem var svo gaman. Við
skildum samt alltaf sem vinir því að
hún leyfði mér að hafa mínar skoð-
anir en hún hafði sínar.
Einn af mörgum eiginleikum
Gurru var hversu góðhjörtuð hún
var, alltaf tilbúin að hlúa að mönnum
og málleysingjum.
Elsku amma, Ingólfur, Ingileif, Ið-
unn, Guðmundur, Lúlla, Guðmann,
Eva María, Eyrún, Tobbi og Frans,
sorg ykkar er mikil en megi tíminn
lækna ykkar sár og minningarnar
hlýja ykkur.
Ásta Sigrún Gylfadóttir
og fjölskylda.
Okkur langar í nokkrum fátækleg-
um orðum að minnast góðrar vin-
konu, Guðríðar Gísladóttur, en hún
kvaddi okkur 16. júlí síðastliðinn. Það
er komið á þriðja áratug síðan við
kynntumst þeim hjónum Guðríði og
Ingólfi Sigurjónssyni og dætrum
þeirra, Ingileif og Iðunni. Þegar við
kynntumst höfðu þau fest kaup á
verslun okkar í Síðumúla hér í borg
og ráku þau hana í nokkur ár. Þá
þegar tókst með fjölskyldum okkar
góð vinátta sem hefur haldist æ síð-
an. Guðríður gekk alltaf hress og
óhikað til allra starfa. Hún hafði fast-
ar og ákveðnar skoðanir á flestum
hlutum og gat verið rökföst þegar
kom að ýmsu sem varðaði þjóðmálin.
Við viljum þakka frábærar sam-
verustundir bæði heima og í sumar-
ferðum okkar að Hólmsá við Gríms-
staði og víðar á liðnum árum. Í
minningunni geymum við allan húm-
orinn sem ætíð fylgdi þér. Að lokum
þökkum við Guðríði samfylgdina um
leið og við vottum Ingólfi, Ingileif, Ið-
unni og fjölskyldum þeirra innileg-
ustu samúð.
Hilmar og Aðalheiður.
Kveðja frá Vífilsstöðum
Í janúarbyrjun árið 2004 hófst ný
starfsemi á Vífilsstöðum. Stofnað var
þar hjúkrunarheimili rekið af Hrafn-
istu. Það var samstilltur hópur sem
lagði hönd á plóginn við að gera
heimilið sem hlýlegast áður en fyrstu
íbúarnir fluttu inn. Þetta var ógleym-
anlegur tími, því þarna fengum við
starfsmenn annars konar tækifæri til
að kynnast, vinnan önnur en vant er,
því hér fóru allir kraftar í að bera
húsgögn til og frá, raða upp hlutum
og allt gert, sem hægt var til að gera
heimilið okkar sem vistlegast. Þetta
tókst allt með mestum ágætum enda
vinnuhópurinn frábær og ósérhlífinn.
Elsku Guðríður okkar var með
okkur í þessum undirbúningi allt frá
byrjun. Það fór aldrei mikið fyrir
þessari mætu konu. Hún vann störf
sín af mikilli natni og samviskusemi,
unni sér aldrei hvíldar. Nærgætni
hennar og hlýja gagnvart skjólstæð-
ingum sínum var einstök. Guðríður
var mjög fróð um menn og málefni og
nutum við þess, bæði starfsmenn og
íbúar, að heyra frásögur hennar og
var ósjaldan slegið á létta strengi.
Nærvera hennar var afar notaleg.
Söknuður okkar er því mikill við frá-
fall Guðríðar. Vífilsstaðir hafa misst
frábæran starfsmann og vin. Við
samstarfsfólk og heimilismenn á Víf-
ilsstöðum þökkum Guðríði fyrir sam-
fylgdina og vottum ástvinum hennar
dýpstu samúð okkar. Biðjum ykkur
öllum Guðs blessunar.
Samstarfsfólk á Vífilsstöðum.
ir því í návist hennar. Hún hafði svo
sterka skapgerð og viljastyrk og
mikla útgeislun. Og hún var allra
manna kátust og skemmtilegust á
góðri stundu. Ég þakka henni sam-
fylgdina og flyt Thor, Marybeth ,
Margret Ann og Kyle kveðju mína.
Björn Dagbjartsson.
Margrét Þorsteinsdóttir móður-
systir okkar hefði orðið áttatíu og
fimm ára í dag, ef henni hefði enst ald-
ur. Hún lést á heimili sínu í Banda-
ríkjunum í byrjun þessa árs. Við
frænkurnar vorum svo lánsamar að
alast upp í stórfjölskyldu sem hefur
haldið vel saman. Mæður okkar, tví-
burasysturnar Halla og Sigrún og
eldri systur þeirra, Margrét og Elín,
héldu alltaf góðu sambandi, þótt oft
hafi höf skilið að. Það leyndi sér ekki
þegar þær systur hittust hversu kært
var með þeim. Tengsl okkar við
Möggu frænku voru mjög mikil og ná-
in, þó svo að hún hafi flestöll sín full-
orðinsár búið í Bandaríkjunum. Hún
kom heim til Íslands eins oft og hún
gat og þess á milli voru skrifuð bréf og
hringt einstaka símtal. Það var mikið
tilhlökkunarefni hjá okkur frænkun-
um þegar Magga og Thor sonur
hennar komu í heimsókn til Íslands
og alltaf var slegið upp veislu. Þegar
þau héldu aftur til Bandaríkjanna að
lokinni dvöl hér á landi var það venjan
að sem flestir fjölskyldumeðlimir
fylgdu þeim á flugvöllinn. Það var allt-
af jafndapurlegt og féllu mörg tárin á
þessum kveðjustundum.
Magga frænka var einstök kona,
lífsglöð og skemmtileg. Hún var smá-
vaxin og fínleg og átti, að okkar mati,
heimsins fallegustu föt. Hún var fróð
og fylgdist vel með og oft var gaman
að sitja og ræða við hana um málefni
líðandi stundar. Magga gat verið
hnyttin í tilsvörum og hafði ákveðnar
skoðanir á hlutunum, en bar einnig
djúpa virðingu fyrir skoðunum okkar
stelpnanna. Hún var einstaklega
frændrækin og barngóð og lét sér
annt um okkur systrabörn sín.
Okkur er í fersku minni hvað það
var gaman að fá jólapakkana frá
Möggu frænku í Ameríku. Í þeim
leyndust fínustu leikföng, svo sem
dúkkurnar Barbie og Ken og fallegur
fatnaður bæði á þær og á okkur. Hún
hélt þeim sið að senda systrabörnum
sínum jólagjafir þótt alltaf fjölgaði í
hópnum og lét ekki þar við sitja, því
börnum okkar sendi hún einnig gjafir
árum saman. Hann var því stór hóp-
urinn sem beið spenntur eftir pökk-
unum frá Möggu.
Á kveðjustund koma margar góðar
minningar fram í hugann. Samveru-
stundirnar hér heima með þeim
Möggu og Thor og síðar Marybeth
eiginkonu hans og börnunum Margr-
et Ann og Kyle voru alltaf ánægju-
legar. Við áttum þess einnig kost að
heimsækja þau í Bandaríkjunum og
er gestrisni þeirra okkur ógleyman-
leg.
Nú er komið að leiðarlokum. Þegar
Magga og Thor voru kvödd á flugvell-
inum forðum daga vonuðum við alltaf
að þau mæðgin kæmu sem fyrst aftur.
Nú eigum við ekki von á Möggu oftar,
en við treystum því að Thor frændi
okkar og fjölskylda hans haldi áfram
að koma og rækta fjölskylduböndin.
Við kveðjum kæra móðursystur og
þökkum henni fyrir allt og allt. Thor
frænda okkar og fjölskyldu hans
sendum við innilegar samúðarkveðj-
ur.
Ragnheiður Elfa og Sigurveig.
Móðursystir okkar, Margrét
Ágústa Þorsteinsdóttir, eða Magga í
Ameríku eins og við kölluðum hana,
lést á heimili sínu í Bandaríkjunum í
janúar síðastliðnum. Útför hennar fór
fram frá Víkurkirkju í Mýrdal þann
27. maí, þar sem hún fæddist fyrir
réttum 85 árum. Hún fluttist ung
kona til Bandaríkjanna þar sem hún
bjó meiri hluta ævi sinnar. Þar ól hún
upp einsömul af miklum dugnaði son
sinn Thor og kom honum til góðra
mennta. Þó svo að hún hafi búið í
Bandaríkjunum öll sín fullorðinsár þá
var Magga alltaf mikill Íslendingur í
sér og unni Íslandi innilega, sér í lagi
sínum heimahögum í Mýrdalnum.
Þau mæðgin komu reglulega í heim-
sókn til Íslands og viðhéldu sterkum
tengslum við ættingja sína. Það má
segja að Magga hafi verið okkur
systkinunum eins og önnur móðir og
Thor eins og stóri bróðir, og hafa þau
sterku bönd haldist alla tíð. Magga
hefur síðan við munum eftir okkur
verið mjög stór hluti af lífi okkar
systkinanna enda voru þær systur
mjög nánar. Því er ekki að leyna að
fyrir okkur hafi það að fá Möggu í
heimsókn verið stærri viðburður en
jólin, enda litum við mikið upp til
hennar. Þessi góðhjartaða og gjaf-
milda frænka kom oftar en ekki með
úttroðnar töskur af alls kyns fötum og
leikföngum handa ættingjum sínum.
Engum var gleymt í því gjafaflóði.
Að heimsækja Möggu til Ameríku
var einnig mikið ævintýri fyrir okkur
systkinin og voru móttökur hennar
alltaf höfðinglegar. Síðastliðin ár höf-
um við systkinin og Thor og fjölskylda
hans haft tækifæri að heimsækja
hvort annað og mæður okkar hafa
hist. Þær stundir þegar við hlustuðum
á þær rifja upp gamla tíma frá Víkinni
hafa bæði verið ljúfar og ómetanleg-
ar.
Magga var einstök kona, reisuleg
og bjó hún yfir ótrúlegum styrk sem
endurspeglaðist í fallegri framkomu
hennar. Það fylgir því mikill söknuður
að kveðja hana nú og mun minning
hennar lifa í hjörtum okkar um
ókomna tíð.
Við vottum ykkur, Thor, Marybeth,
Margret Ann og Kyle, okkar innileg-
ustu samúð.
Þorsteinn og Ragnheiður.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN CLAESSEN,
Skúlagötu 20,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi mánudaginn
17. júlí.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 25. júlí klukkan 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Thorvaldsensfélagið
(sími 551-3509).
Fyrir hönd aðstandenda,
Gunnlaugur Claessen, Guðrún Sveinbjörnsdóttir,
Helga Kristín Claessen, Ragnar Hinriksson,
Júlíus S. Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Sonur okkar elskulegur,
ÁRNI HEIMIR JÓNSSON,
Kárastíg 10,
Reykjavík,
sem andaðist á heimili sínu sunnudaginn
16. júlí, verður jarðsunginn frá Selfosskirkju
miðvikudaginn 26. júlí kl. 13.30.
Ólöf E. Árnadóttir,
Jón Ólafsson.
Ástkær eiginmaður minn,
BRAGI EINARSSON
fyrrv. garðyrkjumaður
og forstjóri,
Krókabyggð 1,
Mosfellsbæ,
verður jarðsunginn í Dómkirkjunni miðvikudaginn
26. júlí kl. 15.00.
Karen Mellk og fjölskylda.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
RAGNA GUÐRÚN HERMANNSDÓTTIR
(BÍBÍ),
Ásgarði 19,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju mánudaginn
24. júlí kl. 15.00.
Guðsteinn Magnússon
og fjölskylda.
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
ÞÓRUNN SIGURBORG JÓHANNSDÓTTIR,
Hjarðartúni 3,
Ólafsvík,
lést á Sjúkrahúsi Akraness miðvikudaginn 19. júlí.
Gunnar Þór Olgeirsson,
Marilou P. Villacorta,
Björk Marie Villacorta,
Olgeir Kyle Villacorta Gunnarsson.
Móðir okkar,
ÁSDÍS LÁRUSDÓTTIR
fyrrum símavörður á Kleppi
frá Austur-Meðalholtum í Flóa,
lést laugardaginn 8. júlí og verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju mánudaginn 24. júlí kl. 13.00.
Jarðsett verður í Gaulverjabæjarkirkjugarði.
Ólafur Ó. Lárusson,
Hannes Lárusson
og fjölskyldur.