Morgunblaðið - 14.08.2006, Side 30

30 MÁNUDAGUR 14. ÁGÚST 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
✝ Ágústa S. Jóns-dóttir Rosario
(Dúva) fæddist í
Reykjavík 2. júlí
1946. Hún lést á
heimili sínu 8100
Mona Avenue Nor-
folk VA 23518 í
Bandaríkjunum 10.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Ágústína Guð-
rún Ágústsdóttir, f.
16. maí 1919, frá
Látrum í Aðalvík,
og Jón Eðvald
Kristjónsson, kaupmaður, f. í
Þingeyraklausturssókn í A-Hún.
9. júní 1917, d. 10. janúar 1984.
Þau skildu. Seinni maður Ágúst-
ínu, var Sverrir S. Ágústsson,
flugumferðarstjóri, f. í Reykjavík
17. mars 1924, d. 25. des. 1982.
Foreldrar Ágústínu voru Ágúst
Jóhannes Pétursson, f. á Sútara-
búðum í Grunnavíkurhr. 29.ágúst
1885, d. 8. feb. 1967, og kona
hans Sigríður María Sigurðar-
dóttir, f. 29. október 1897, d. 13.
nóv. 1977. Foreldrar Jóns voru
Guðrún Jónsdóttir, f. á Reykja-
Stefán Gylfason, f. 5. sept. 1966.
Faðir hans er Gylfi Árnason, f. 3.
júní 1939, d. 13. janúar 2005. 3)
Einar Sverrir Sverrisson, f. 8.
janúar 1952, d. 28. október 1958,
Ágústa Sigríður bar nafn afa
og ömmu sinnar í móðurætt, en
hún var alltaf nefnd Dúva. Hún
ólst upp í miðbæ Reykjavíkur á
Bergstaðastræti og gekk í Mið-
bæjarbarnaskóla, síðar í Voga-
skóla er fjölskyldan flutti. Hún
starfaði í miðbænum við versl-
unar- og skrifstofustörf hjá Lud-
vig Storr á Laugaveginum. Hún
kynntist manni sínum í Reykjavík,
Romeo D. Rosario, f. 28. des.1942,
sem var hermaður í bandaríska
sjóhernum og hefur hlotið æðsu
gráðu er veitt er án háskólaprófs.
Hann fór á eftirlaun eftir 30 ára
þjónustu í maí 1991. Þau giftust
1. janúar 1966. Börn þeirra eru:
1) Romeo Ágúst, verkfr., f. 18.
maí 1966, k. Kemberly, f. 15.
október 1965, börn: Castor Ro-
meo, f. 23. maí 1999, Sydney Add-
isyn, f. 12. maí 2001. 2) Ágústina
Sara, verslunarpr., f. 18. ágúst
1969, g. Epps, börn: Ísabella Sara,
f. 19. sept. 1997, Jamie Alexand-
er, f. 13. júní 1999, Elise
McKenna, f. 18. júlí 2000. 3)
Sverrir Florente, verkfr., f. 24.
ágúst 1972, k. Tamara Ann, f. 8.
sept. 1972, börn: Gabrielle Grace,
f. 7. ágúst 2001, Connor Sverrir,
f. 19. maí 2004.
Minningarathöfn um Dúvu
verður í Fossvogskapellu í dag og
hefst klukkan 15.
nesi í Árneshr. 27.
maí 1882, d. 11. júní
1963, maki hennar
Kristjón Jónsson,
trésmiður, f. á
Hrafnabjörgum 24.
júní 1891, d. 14. júní
1941. Systkini Dúvu
eru: 1) Gísli Baldur,
f. 4. júní 1938, k.
Auði V. Guðmunds-
dóttur, f. 19. júní
1943. Þau skildu.
Eiga þrjár dætur. 2)
Kristrún Bjarnveig,
f. 22. janúar 1942,
maki Magnús Sigurðsson, f. 17.
des. 1947. Börn Kristrúnar eru: a)
Ágústína Guðrún Pálmarsdóttir,
f. 10. mars 1959, maki Sigurður
Örn Sigurðarson, f. 11. júlí 1959,
þau eiga þrjár dætur. Kristrún
Helga Hafþórsdóttir, f. 13. sept.
1983, Guðrún Sara, f. 2. maí 1989,
Sigrún Arna, f. 24. maí 1991. b)
Einar Bergur Pálmarsson, f. 16.
janúar 1961, hann á tvær dætur.
Þær eru: Alexandra, f. 12. ágúst
1988. Birgitta Maren, f. 14. nóv.
1995. Móðir þeirra er Erla Pét-
ursdóttir, f. 25. júlí 1959. c) Árni
Hjartkær systir er látin og er það
mikill söknuður og sorg, við vorum
nánar systur og vinkonur, deildum
gleði og sorg saman. Það var margt
líkt hjá okkur, við giftumst báðar á
sama ári, 1966, og áttum báðar syni
sama ár. Eiginmenn okkar beggja
veiktust og voru langveikir. Það var
eins og einhver keðja eða hlekkur í
móðurleggnum. Eiginmaður móður
okkar veiktist og sá hún um hann í 11
ár áður en hann lést. Við systur og
móðir okkar ásamt mökum og börn-
um héldum vel saman, það var kær-
leiksrík vinátta.
Þau bjuggu fyrst í Keflavík og
fæddist þeim sonur um vorið. Maður
hennar var á skipi er sigldi víða. Hún
flutti til Chicago en þar var heima-
höfn skipsins. Þau bjuggu þar í tvö
ár, en þá kom hún til Íslands og átti
dótturina, Ágústínu Söru. Maður
hennar fékk sig fluttan í starfi til
Keflavíkurflugvallar, þar fæddist
yngri sonurinn Sverrir Florente.
Dvöldu þau þar til 1975, er þau fluttu
til Kaliforníu og voru hjá systrum
Romeos um tíma.
Þau fóru síðan til Norfolk í Virg-
iníu og keyptu sér hús þar, er þau
voru í þar til yfir lauk.
Dúva var í Íslendingafélaginu í
Norfolk allan tímann sem hún bjó
þar og var mjög virkur félagi. Þegar
börnin stálpuðust, um 1984, fór hún
að vinna á stórum veitingastað, Il
Porto Waterside, í miðborginni sem
móttökustjóri. Henni líkaði það
ágætlega. Þangað komu oft Íslend-
ingar er voru í viðskiptaferðum. Hún
vann á veitingastaðnum þar til eig-
inmaður hennar veiktist 1995, hann
fékk heilablóðfall, lamaðist hægra
megin og hugsaði hún um hann í 11
ár. Hann dvelur núna á hjúkrunar-
heimili í Norfolk. Þau komu oft heim
eins og við segjum, og var þeim hjón-
um landið mjög kært. Þau komu sína
síðustu ferð í júlí sl. ár og fórum við á
marga gamalkunna staði til að rifja
upp: Árbæjarsafn og Hallgríms-
kirkju, til að sjá útsýnið yfir miðborg-
ina sem var henni svo kær. Við fórum
líka á listasöfn, en áhugi hennar hafði
vaknað á málverkum íslenskra lista-
manna. Við fórum í sumarbústað
okkar, en þangað hafði hún ekki
komið í mörg ár. Þar er myndin af
henni tekin, sem fylgir greininni,
móðursystir okkar tók hana er hún
kom í heimsókn. Og þetta var myndin
sem Dúva valdi til að hafa til birt-
ingar. Þau áttu 40 ára brúðkaupsaf-
mæli 1. janúar sl. og þótt hún hefði
búið í 34 ár í Bandaríkjunum þá
heyrðist það ekki á mæli hennar.
Hún hafði ætlað að koma í ár og
halda upp á 60 ára afmælið sitt 2. júlí
sl. En hún veikist í janúar og vissi all-
an tímann hvert stefndi, en við vorum
í miklu símsambandi, og bað hún mig
um að ganga frá málum fyrir sig hér
heima.
Systir mín var glæsileg kona, há-
vaxin með mikið fallegt hrokkið hár,
stutt í brosið, hlý og kærleiksrík.
Hún var góð dóttir, systir og umfram
allt móðir, eiginkona og síðan komu
barnabörnin sjö, sem hún elskaði
mikið.
Guð blessi hana og fjölskyldu
hennar.
Kristrún B. Jónsdóttir.
Elskuleg systurdóttir mín er farin
allt of fljótt eftir harða og snarpa bar-
áttu við illvígan sjúkdóm, það er eitt-
hvað svo skrítið að þurfa að kveðja.
Það hvarflaði ekki að mér að það væri
í síðasta sinn sem ég myndi sjá þig og
faðma í sumarbústaðnum hjá Kiddy
síðastliðið sumar. Við tókum gott tal
saman og þú sagðir mér frá barna-
börnum og börnum, sem þér þótti
svo vænt um, þú sagðir mér líka að
nú ætlaðir þú að koma oftar til Ís-
lands, þú ætlaðir ekki að láta líða
svona langt á milli ferða. Þú varst
ekki orðin veik þá, en samt dáðumst
við Mummi að því hvað þú varst dug-
leg að koma þessa löngu leið með eig-
inmanni þínum sem er háður hjóla-
stól og þarf mikla umönnun og aðstoð
og við dáðumst að því hvað þú hugs-
aðir vel og hlýlega um hann þegar
hann þurfti aðstoðar við að borða o.fl.
en þannig hefur það verið í mörg ár.
Þú varst alltaf hlý og brosandi og
tókst því sem að höndum bar, þannig
varstu bara. Þegar við hittumst töl-
uðum við um börnin og barnabörnin,
og með jólakortunum fylgdu gjarnan
myndir af barnabörnunum okkar til
skiptis. Þú hafðir sérstaklega fallegt
þykkt og mikið hár og lokkað.
Elsku frænka mín, þú varst falleg.
Guð geymi þig.
Elsku Ágústína, Romeo Rosario,
Romeo Ágúst, Ágústína Sara, Sverr-
ir Florent og fjölskyldur. Innilegustu
samúðarkveðjur frá okkur Guð-
mundi.
Petrína Rósa Ágústsdóttir.
ÁGÚSTA S. JÓNS-
DÓTTIR ROSARIO
(DÚVA)
Elsku frænka. Þar
með lauk sögu síðasta
blómsins. En blómið
lifir enn í hjarta mínu.
Já, frænka, við áttum margar góðar
stundir saman. Ég var svo lánsöm að
fá að deila með þér fyrstu árum æv-
innar og því eldri sem ég varð urðu
samskipti okkar meiri og samveru-
stundir fleiri.
Ég vil telja mér í trú um að ég hafi
alltaf verið svolítið í uppáhaldi þó að
það hafi margir komið við sögu í lífi
þínu.
Það sem er minnisstæðast og ein-
kenndi líf þitt var ást þín á öllu því
sem tengdist íslenskri tónlist og leik-
list og þú varst trygg þínum goðum.
Ekki hef ég tölu á öllum þeim sem
blikkuðu þig eða voru svo lánsamir
ÞORBJÖRG
GUÐLAUGSDÓTTIR
✝ Þorbjörg Guð-laugsdóttir
(Tobba) fæddist í
Reykjavík 20. maí
1943. Hún lést á
heimili sínu, Blesu-
gróf 29, hinn 3.
ágúst síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Bústaða-
kirkju 11. ágúst.
að fá fingurkoss frá
þér, þeir skipta eflaust
hundruðum. Annars
voru helgarnar topp-
urinn á tilverunni og
föstudagarnir höfðu
ákveðna þýðingu í lífi
þínu. Þú ferðaðist mik-
ið með strætó og
margar af þínum ferð-
um höfðu ákveðin
markmið. Þessi mark-
mið voru „rauð“ (þeir
einu vita sem gáfu).
Þar með gast þú hald-
ið áfram ferð þinni á
laugardeginum og sinnt þínum er-
indum. Í hvert skipti sem þessir túr-
ar báru árangur varð ég ríkari fyrir
vikið. Ég gat fengið það gamla, í
formi veskja, seðlaveskja eða í formi
litskrúðugs naglalakks. Ég var svo
sannarlega rík að eiga þig að og gæti
ég haldið endalaust áfram að telja
upp allt góðgætið sem viðað var að
mér í formi súkkulaðibita og ýmis-
legs annars, ef bræður þínir voru
ekki á undan mér. Já, það leyndist
ýmislegt í veskinu þínu, það var gull-
náma þín sem var læst fyrir okkur
hinum. Já, Tobba, minning þín er lit-
rík. Þú varst fædd leikkona og lékst
þitt hlutverk sem prímadonna til
æviloka. Megi orðtök þín og frasar
lifa með okkur eftirkomendum og er-
um við skuldbundin börnum okkar
að segja þeim sögu þessarar litríku
frænku sem við vorum svo heppin að
eiga að. Það er og verður engin þér
lík enda varstu einstök. Öll höfum
við lært eitthvað gott af þér. Fyrir
mína hönd vil ég þakka þér fyrir allt
það góða sem þú hefur gefið mér í
formi ástar, umhyggju og fé-
lagsskapar. Þú ert og verður alla tíð
hluti af mér þó að í dag ljúki einum
kafla ævisögu minnar og kaflaskil
verði. Þú varst miðpunktur fjöl-
skyldunnar sem batt okkur saman
sem eina heild ásamt öllu því ynd-
islega fólki sem var hluti af lífi þínu
og ég var svo lánsöm að kynnast.
Ég mun ætíð elska þig af öllu mínu
hjarta. Megi minning þín lengi lifa.
Ástarkveðjur.
Telma Björk Bárðardóttir
(litla frænka)
Þorbjörg Guðlaugsdóttir hefur
lokið lífsgöngu sinni og komið er að
leiðarlokum.
Ganga hennar var oft grýtt vegna
heilsubrests en hún kvartaði aldrei.
Hún kunni að gleðjast og njóta lífs-
ins. Hún var lífsglöð. Hún var smá-
vaxin og fíngerð en stór og sterkur
persónuleiki. Hún var ákveðin, geð-
rík, tilfinningarík og skemmtileg.
Þorbjörg var í leikhópnum Perl-
unni frá upphafi. Hún var frábær
leikari og gat brugðið sér léttilega í
ólík hlutverk. Hún var ógleymanleg
sem síðasta blómið í samnefndu
verki. Þegar síðasta blómið lifnaði
við í meðförum Þorbjargar við und-
urfagra orgeltóna var aldrei þurrt
auga í salnum og leikstjórinn viknaði
alltaf. Atriðið var svo áhrifamikið.
Henni lét líka vel að leika kaldan
hermann í stríði. Fjörlegum og
skondnum trúð skilaði hún líka vel.
Þorbjörg var fjölhæfur listamaður.
Hún lék með Perlunni þar til heilsa
hennar leyfði ekki meira. „Tobba,
hún er perlan okkar,“ sagði oft einn
Perlufélaga. Hún var líka virk í leik-
listarklúbbnum Perlufestinni. Hún
elskaði að fara í leikhús og lét sig
aldrei vanta þegar við fórum saman
út að borða. Hún kom með maukið
sitt með sér því hún gat ekki neytt
fastrar fæðu. Hún var glöð og naut
þess að vera með. Margar eru minn-
ingarnar, allar góðar, skemmtilegar,
stundum skondnar en umfram allt
lærdómsríkar. Einhverju sinni sagði
hún við mig þegar henni fannst ég
gera of miklar kröfur til hennar:
„Hvað er þetta, Sigríður, veistu ekki
að ég er vangefin?“
Minningarnar streyma fram:
Tobba í Noregi, Washington, New
York og Færeyjum, Tobba á Lauga-
veginum, á sýningum og heima í
Blesugróf. Þegar plantan í Litlu
hryllingsbúðinni nálgaðist ískyggi-
lega og Tobba leitaði skjóls í fanginu
á mér. Þegar við héldum upp á af-
mæli Tobbu á bensínstöðinni í
Hveragerði og gæddum okkur á
heimabökuðu kökunum frá Valgerði
móður hennar. Þegar Tobba kom of
seint á leiksýningu í Háskólabíói og
ég fór í hlutverkið hennar. Við mig
sagði hún þegar hún kom inn á svið-
ið. „Bróðir minn á líka afmæli á
mánudaginn, ligga, ligga, lá.“ Hvað
Tobba var fljót undir lakið í rúminu
þegar lögreglan kom inn á hótelher-
bergið í New York að kanna hávaða,
sem kvartað hafði verið undan en
Perluhópurinn var glaður og kátur
að sýna það sem keypt hafði verið.
Kær vinkona er kært kvödd með
þakklæti fyrir gefandi samfylgd á
lífsins vegi.
Sigríður Eyþórsdóttir og
Perlufélagar.
Í dag kveðjum við einstaka og
elskulega konu, gamlan félaga og vin
úr Leikhópnum Perlunni. Hún var
litríkur persónuleiki og verður
ógleymanleg þeim sem henni kynnt-
ust.
Í minningunni er Tobba sjálf svo
samofin einu af hlutverkunum sem
hún lék með Perlunni, og lét engan
ósnortinn sem á horfði, að okkur
finnst hún alltaf vera „Síðasta blómið
í dalnum“.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Við mæðgurnar og fjölskyldan
sendum aðstandendum Tobbu inni-
legar samúðarkveðjur.
Sofðu rótt, kæra vina.
Birgitta og Freyja.
Tobba mín, þú hefur alltaf verið
svo hress í bragði og kát. Það var
gaman að kynnast þér í Bjarkarási
og ævinlega gaman að spjalla við þig.
Við töluðum oft saman um daginn og
veginn. Í ferðalaginu sem við fórum í
þegar hópurinn í Bjarkarási fór á
flakk hérna um árið þá var maður nú
ungur og sætur og þá var nú fjör.
Það var alltaf gaman að heim-
sækja þig á sambýlið og þar var allt-
af tekið vel á móti manni.
Ég þakka Tobbu góð kynni og
sendi ástvinum hennar samúðar-
kveðjur.
Guð geymi þig alla tíð, Tobba mín.
Kveðja frá Aldísi.
Stefán Konráðsson.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda
efni til Morgunblaðsins – þá birtist
valkosturinn Minningargreinar
ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðjudegi).
Ef útför hefur farið fram eða grein
berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar sem
pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áð-
ur en skilafrestur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virð-
ingu sína án þess að það sé gert
með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Minningar-
greinar