Morgunblaðið - 26.11.2006, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26. NÓVEMBER 2006 41
gera Morgunblaðið ábyrgt fyrir skoðunum þess
mikla fjölda greinarhöfunda, sem tjá sig um mál-
efni spítalans á síðum blaðsins?! Á Morgunblaðið
kannski bara að birta þær greinar, sem teljast „já-
kvæðar“ til þess að koma betur út úr skýrslum
Fjölmiðlavaktarinnar til spítalans? En leggjast á
þær greinar, sem eru gagnrýnar t.d. á yfirstjórn
spítalans?! Á Morgunblaðið að hætta að birta
fréttir um fjárhagsvanda spítalans til þess að
fréttaflutningur blaðsins verði ekki talinn „gild-
ishlaðinn“ af neikvæðni í garð spítalans?!
Forstjóri Landspítala – háskólasjúkrahúss get-
ur ekki verið þekktur fyrir svona málflutning.
Ekki var frammistaða heilbrigðisráðherra betri
á umræddum fundi. Hvað í ósköpunum á ráð-
herrann við með því, að Morgunblaðinu sé „upp-
sigað“ við Landspítalann og ýmislegt, sem átt hafi
sér stað í heilbrigðismálum. Hvað er Siv Friðleifs-
dóttir að fara? Hún segist hafa ákveðnar skýr-
ingar á því, sem hún ætli að halda fyrir sjálfa sig.
Hvers vegna hefur heilbrigðisráðherra uppi dylgj-
ur í garð Morgunblaðsins? Hvers vegna segir hún
ekki hreint út við hvað hún á? Er ekki sjálfsagt að
ræða það fyrir opnum tjöldum úr því að ráð-
herrann er þeirrar skoðunar að Morgunblaðinu sé
uppsigað við spítalann? Það er fráleitt að halda
slíku fram, en það er ekki hægt að eiga um það
skoðanaskipti við Siv ef hún talar ekki hreint út
um það sem henni býr í brjósti.
Hver er undirrótin?
H
ver er undirrót þessa málflutn-
ings forstjóra Landspítala –
háskólasjúkrahúss og heilbrigð-
isráðherra í garð Morgunblaðs-
ins? Hann er þessi: Eftir
sameiningu spítalanna í Reykja-
vík undir nafni Landspítala – háskólasjúkrahúss
var á tímabili nokkuð stöðugur straumur starfs-
manna spítalans á ritstjórnarskrifstofur Morgun-
blaðsins, þar sem starfsmennirnir lýstu óánægju
sinni með þróun mála innan sjúkrahússins. Við
öðru var ekki að búast þegar um svo viðamikla
sameiningu var að ræða. Ekki gátu allir, sem
gegnt höfðu yfirmannastöðum á þeim spítölum,
sem fyrir voru, búist við því að ganga inn í slíkar
stöður aftur enda hlaut þeim að fækka. Hins vegar
kom fljótlega upp ágreiningur um það hvernig
staðið var að ráðningum yfirmanna. Allt voru
þetta eðlilegir vaxtarverkir stofnunar, sem er
risastór á íslenzkan mælikvarða. Að leiða þessa
sameiningu var augljóslega eitthvert mesta
vandaverk, sem hægt var að takast á við í opinbera
kerfinu. Og Magnús Pétursson ekki öfundsverður
af því hlutskipti. Alvarlegasta gagnrýnin, sem
viðmælendur Morgunblaðsins báru fram var hins
vegar sú, að yfirstjórn spítalans reyndi að koma í
veg fyrir að gagnrýnisraddir kæmu upp á
yfirborðið og jafnvel að þeim, sem hefðu aðrar
skoðanir væri „refsað“ fyrir það með einhverjum
hætti.
Í lýðræðisríki eins og Ísland er liggur í augum
uppi, að það er óþolandi ef gerð er tilraun til að
koma í veg fyrir að fólk lýsi skoðunum sínum.
Skoðanafrelsi og tjáningarfrelsi eru stjórnar-
skrárvarin mannréttindi og það getur enginn leyft
sér að ganga gegn þeim sjálfsögðu mannréttind-
um.
Viðmælendur Morgunblaðsins úr hópi starfs-
manna Landspítala – háskólasjúkrahúss, og þeir
eru margir, hafa hvað eftir annað sagt, að þeir
þyrðu ekki að tjá sig um málefni spítalans á op-
inberum vettvangi. Þessi alvarlega hlið málsins
hefur stöku sinnum verið gerð að umtalsefni hér í
blaðinu. Þetta er það sem Siv Friðleifsdóttir á við,
þegar hún segir að „Morgunblaðið hafi haldið því á
lofti að andrúmsloft þöggunar ríkti á LSH“.
Þessar umræður eru undirrót þess, að forstjóra
Landspítala – háskólasjúkrahúss er „uppsigað“
við Morgunblaðið, svo að orðalag heilbrigðisráð-
herrans sé notað. Hins vegar er ráðlegt fyrir heil-
brigðisráðherrann að kynna sér þetta mál af eigin
raun. Það getur hún gert með því að tala beint við
starfsfólk Landspítala – háskólasjúkrahúss. Hún
gæti t.d. kynnt sér mál, sem töluvert var fjallað um
á síðum Morgunblaðsins fyrir nokkrum mánuðum,
þegar einn af starfsmönnum spítalans upplýsti að
fólki væri haldið lengur í öndunarvélum en nauð-
syn krefði vegna skorts á starfsfólki.
Landspítali – háskólasjúkrahús er stórmerk
stofnun og þar er unnið mikilvægt starf af mjög
hæfileikamiklu fólki. Vandi spítalans liggur ekki
þar. Hann liggur í samskiptamálum innan spít-
alans. Sá vandi verður ekki leystur með því, að for-
stjóri spítalans og heilbrigðisráðherra taki hönd-
um saman um að ráðast á Morgunblaðið ýmist
með dylgjum eða órökstuddum fullyrðingum.
Lausn vandans felst í að það verði viðhorfsbreyt-
ing innan yfirstjórnar spítalans.
Morgunblaðið telur það sjálfsagða skyldu sína
að eiga skoðanaskipti við Magnús Pétursson og
Siv Friðleifsdóttur úr því að þau óska þess með
þeim hætti, sem þau hafa gert. En þá er jafnframt
æskilegt að gögnin verði lögð á borðið. Þar á meðal
skýrsla Fjölmiðlavaktarinnar, sem forstjórinn
skýlir sér á bak við og hugrenningar heilbrigð-
isráðherrans, sem eru þeirrar gerðar að hún vill
hafa þær fyrir sig.
» Í Morgunblaðinu í gær, föstudag, kemur fram aðMagnús Pétursson blandar þessum efnisþáttum
öllum saman. Með því að blanda saman fréttum, leið-
urum og aðsendum greinum fær hann út þá niðurstöðu,
að umfjöllun Morgunblaðsins sé það, sem hann kallar
„gildishlaðin“.
rbréf
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Kópavogshöfn