Lesbók Morgunblaðsins - 14.07.2007, Blaðsíða 1
Ljósmynd/Áróra
Laugardagur 14. 7. 2007
81. árg.
lesbók
ÞJÓÐLAGAHÁTÍÐ
ÞJÓÐLAGAAKADEMÍA Á HÁSKÓLASTIGI STARFRÆKT
Í SAMVINNU VIÐ KENNARAHÁSKÓLA ÍSLANDS » 12
Allir eru Víkverji inn við beinið » 2
Eftir Bergþóru Jónsdóttur
begga@mbl.is
Spessi, slakur og kúl, hvítklæddur meðsvört sólgleraugu. Hvíti stráhatt-urinn á borðinu, svarta taskan ogvatnsbrúsinn, bakpokinn, gemsinn og
smádótið draga upp mynd af manni, langt að
komnum. Er þetta Íslendingur? Hvers konar
nafn er svosem Spessi? Og hvers vegna situr
hann þarna í dæmigerðu íslensku mötuneyti,
sem vísast lyktar af nýétnum gellum og tólg,
svona uppábúinn og heimsmannslegur og í
þessari kæruleysislegu stellingu, sem gefur til
kynna að honum sé slétt sama um allt það
sem venjulegur maður í mötuneyti gæti hugs-
anlega látið sig varða?
Spessi er spes, Spessi er spes ljósmyndari
og sér umhverfi sitt öðrum augum en aðrir
ljósmyndarar segir Sigrún Sigurðardóttir,
höfundur viðtalsgreinar við hann á miðopnu
Lesbókar. Hún rýnir í myndir hans og lýsir
höfundareinkennum hans og sérstöðu í ljós-
myndun á Íslandi.
Fríða Björk Ingvarsdóttir er enn á „stóra
rúntinum“ og viðkomustaður dagsins er
Münster í Þýskalandi. Ég rétt gjóaði aug-
unum á grein Fríðu, og rak í rogastans við
setninguna: „Þannig lýsir kanína lífi sínu sem
listaverks...“ Ég verð að kíkja á rest. Það er
spurning hvort þetta sé einhvers konar orða-
leikur, eða jafnvel sjónhverfing. Kanínur geta
ekki talað; og ef Sigurbjörg Þrastardóttir hef-
ur rétt fyrir sér, þá er það einmitt þetta sem
skilur „skynlausar“ skepnur frá manneskj-
unni - orðin. Sigurbjörg baðar sig í orðum í
dag, stuttum og löngum, merkingarlitlum og
stórmerkilegum. „Allt fyrir fegurðina,“ segir
hún, þar sem hún skoðar bloggkosningu um
fegursta orðið. Í mínum huga er það ekkert
spursmál. Dalalæða er fallegasta orðið í ís-
lensku máli, bæði hljóðfræðilega og merking-
arlega. Það er óendanlega gaman að segja
það, en svo er merking þess líka svo yf-
irgengilega spennandi. Hún er svöl, en mjúk,
og sveipar landið töfraljóma, í morgunskím-
unni. Dalalæðan er óræð, hún læðir sér yfir
landið, og stundum í sinnið, maður getur lagst
svo lágt að fela sig í henni, það er hægt að
ganga inn í hana án þess að reka sig nokkurs
staðar á fyrirstöðu og verða ósýnilegur rétt
eins og lítið skrýtið hús í Wales, sem Halldóra
Arnardóttir segir okkur frá annars staðar í
Lesbók í dag.
Gert út á sjónarmið
Dalalæða Hún gerir Borgarfjörðin fallegri.