Morgunblaðið - 06.01.2007, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. JANÚAR 2007 43
✝ Sigrún RakelGuðmundsdóttir
fæddist á Hrauni í
Grindavík 9. maí
1916. Hún lést á
sjúkradeildinni í
Víðihlíð, dval-
arheimili aldraðra,
að morgni gaml-
ársdags. Sigrún
fluttist 3ja vikna
gömul með for-
eldrum sínum,
Agnesi Jónsdóttur,
f. 1875, d. 1968, og
Guðmundi Guð-
mundssyni, f. 1884, d. 1977, að Ís-
ólfsskála í sömu sveit og ólst þar
upp. Systkini Sigrúnar voru 10. Jó-
hanna Guðleif, f. 1900, d. 1984,
Magnúsína, f. 1904, d. 1994, Árn-
fríður, f. 1906, d. 2002, Jón Hafliða-
son, f. 1908, d. 1990 og Lilja, f.
1909, d. 2000, voru börn Vilhjálms,
fyrri manns Agnesar. Alsystkini
Sigrúnar voru Valgerður Guðrún,
f. 1912, Sólrún, f. 1913, d. 2001,
Guðmunda Hannesína Helga, f.
1918, d. 2003, Jón Valgeir, f. 1921
og Ísólfur, f. 1922, d. 1994. Eftirlif-
andi systkini Sigrúnar, Valgerður
og Jón, búa bæði í Grindavík.
Árið 1949 giftist Sigrún Guð-
steini Ágústi Einarssyni, hrepp-
stjóra í Grindavík og forstjóra
Hraðfrystihúss Grindavíkur, f.
1899, d. 1973. Þau áttu eina dóttur,
Guðrúnu Björk, dósent við ensku-
deild Háskóla Íslands, f. 1954, maki
Börkur Hansen prófessor við
Kennaraháskóla Íslands, f. 1954.
Þau eiga tvö börn, þau eru: 1) Silja
Hrund, f. 1975, sambýlismaður Jón
1974, Jón Oddur Sigurðsson, f.
1984, og Gunnar Örn Arnarson, f.
1992, en stjúpbörn hennar eru
Hildur Arnardóttir, f. 1976, og Sæ-
mundur Örn Arnarson, f. 1980. 3)
Kristín, f. 1958, gift Guðbirni Elís
Guðmundssyni, börn þeirra eru
Guðmundur, f. 1977, Veigar Örn, f.
1981, og Thelma Björk, f. 1987. 4)
Vagn, f. 1960, d. 1973. 5) Haukur, f.
1962. Sigrún hóf kennaranám þeg-
ar hún var 17 ára, á undanþágu
vegna ungs aldurs, og lauk kenn-
araprófi árið 1936. Hún var heim-
iliskennari í Grafarholti í Reykja-
vík veturinn 1936, en kenndi svo
við barnaskóla Grindavíkur á ár-
unum 1937–87. Hún sótti fjölda
námskeiða í sambandi við kennslu
og var formaður kennarafélags
Grindavíkur um árabil. Sigrún var
farsæll kennari og með árunum
varð hún mjög hæfur sérkennari
barna með lestrarerfiðleika. Að
manni sínum látnum árið 1973 tók
Sigrún við hreppstjórastarfinu,
fyrst kvenna á Íslandi til að gegna
því embætti, og gegndi því fram til
ársins 1976 þegar Grindavík varð
kaupstaður, en var auk þess stefnu-
vottur um margra ára skeið. Í
fjölda ára var hún í barnaverndar-
og áfengisvarnarnefnd Grindavík-
ur, og var formaður leikvall-
arnefndar. Hún tók virkan þátt í
kvenfélagi Grindavíkur allt frá því
hún hóf störf sem kennari og var
m.a. lengi í stjórn félagsins, og
vann að ýmsum málefnum á þess
vegum, s.s. húsmæðraorlofi. Hún
var gerð að heiðursfélaga kven-
félagsins og Lionsklúbbs Grinda-
víkur. Einnig tók hún virkan þátt í
félagi aldraðra í Grindavík.
Síðan í mars á sl. ári hefur Sig-
rún búið á sjúkradeildinni í Víði-
hlíð, dvalarheimili aldraðra.
Útför Sigrúnar verður gerð frá
Grindavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Gunnar Þórarinsson,
börn þeirra eru Björk
Lísbet, f. 2001, Börk-
ur Dúi, f. 2005 og
óskírður sonur, f.
2006. 2) Guðsteinn
Haukur, f. 1976,
kvæntur Bryndísi
Böðvarsdóttur, dóttir
þeirra er Rakel Eva
Kristey, f. 1998, en Al-
exander Ingvarsson,
f. 1991, er stjúpsonur
Hauks. Stjúpdóttir
Sigrúnar er Ólöf, f.
1926, var gift George
Edward Champion, f. 1922, d. 2001,
og er búsett í Winscombe í Eng-
landi. Börn þeirra eru tvö: 1) Den-
ise Kristín, f. 1949, búsett á Íslandi,
gift Erni Ásbjarnarsyni. Dætur
þeirra eru Tinna Ýrr, f. 1978, og
Tanja Dögg, f. 1985, en stjúpsynir
Denise eru Ásbjörn Sírnir, f. 1970,
og Starkaður Örn, f. 1972. 2) Adri-
an Jón, f. 1956, býr rétt hjá móður
sinni, ásamt eiginkonunni Anne, og
dætrunum Megan Brynju, f. 1989,
og Kate Láru, f. 1986. Stjúpsonur
Sigrúnar var Einar, f. 1935, d.
1966, kvæntur Guðbjörgu Jóhönnu
Vagnsdóttur, f. 1935. Þau Guðbjörg
misstu nokkurra daga gamalt
sveinbarn árið 1964 en Einar lét
eftir sig fimm börn þegar hann dó
langt fyrir aldur fram, þau eru: 1)
Guðsteinn, f. 1954, kvæntur Erlu
Björk Ólafsdóttur, þau eiga synina
Einar, f. 1979, og Gísla Birgi, f.
1987. 2) Guðbjörg Elsie, f. 1957, er
ekkja Sigurðar Jónassonar og Arn-
ar Kjærnested. Börn hennar eru
Vilhjálmur Vagn Steinarsson, f.
Ég kynntist Sigrúnu Guðmunds-
dóttur tengdamóður minni fyrir rúm-
lega þrjátíu árum. Ég man vel þegar
ég kom fyrst inn á heimili hennar, hve
vel hún tók á móti mér, hávaxin og
tíguleg með sitt fallega rauða hár.
Tók hún mér fljótt sem einum af fjöl-
skyldunni. Flest jól komum við Guð-
rún með börn okkar til Grindavíkur
og vorum þar yfir hátíðarnar. Á að-
fangadag var mikið um að vera en þá
voru jafnan mætt Vala systir Sigrún-
ar, en þær voru mjög samrýndar, og
systkinin frá Staðarhóli, Einar, Jón
og Sulla, þ.e. systkini Guðsteins eig-
inmanns Sigrúnar en hann féll frá
1973. Á þessum stundum var glatt á
hjalla enda Sigrún kát og lífsglöð og
þau Staðarhólssystkin og Vala sögu-
menn góðir. Frásagnirnar tengdust
einkum sögu Grindavíkur og upprifj-
un á ættum skyldmenna. Þá var Sig-
rúnu einkar lagið að gera grín að
sjálfri sér. Þetta eru góðar minningar
sem ég veit að höfðu góð áhrif á börn
okkar Guðrúnar.
Sigrún og Guðsteinn bjuggu lengst
af á Ysta-Felli í Grindavík, síðar
Skólabraut 6. Það hús byggðu þau
rétt fyrir miðja síðustu öld og bjó Sig-
rún þar fram til þess síðasta. Sigrún
var mikil áhugamanneskja um blóm
og tré og var garðurinn við Ysta-Fell
jafnan fallegur. Það var þó kartöflu-
ræktin sem átti hug hennar og hjarta
en hún setti niður í um hundrað fer-
metra garð alla sína tíð til að vera viss
um að eiga nóg af kartöflum fyrir vet-
urinn. Þær systur Sigrún og Vala
deildu áhuganum á kartöfluræktinni
sem var að umfangi eins og fjöldi
manns væri hjá þeim í heimili. Sigrún
hélt mikið upp á fjólubláa blálands-
keisarann sem ég hef reynt að halda
við og rækta. Vala var meira fyrir ís-
lenskar rauðar.
Sigrún ólst upp á Ísólfsskála í
stórum systkinahópi. Á uppvaxtarár-
um hennar voru skilyrðin önnur en nú
þekkjast á tímum allsnægta og of-
framboðs. Þessi ár höfðu mikil áhrif á
Sigrúnu og systkini hennar en viðhorf
þeirra mótuðust mjög af nýtni og hag-
sýni. Sigrún fór því vel með alla hluti
og gat breytt hversdagsmat í veislu-
mat með lítilli fyrirhöfn. Sigrún hafði
eigi að síður næmt auga fyrir lífsins
gæðum og átti t.d. málverk eftir virt-
ustu listamenn þjóðarinnar. Þá ók
hún um á Volvo sem að hennar mati
voru „gæðabílar“. Sigrún var einnig
mikil áhugamanneskja um verslun og
viðskipti og reyndi að ávaxta sitt pund
sem best. Oft sást hún ekki fyrir í
þeim efnum enda skjóthuga að eðl-
isfari. Þessi eðliskostur nýttist henni
samt vel í kennslu sem hún gerði að
sínu lífsstarfi. Í samskiptum við stór-
an hóp barna getur verið nauðsynlegt
að vera fljótur að hugsa og greiða úr
málum á stuttum tíma. Það þurfti
kjark og áræði fyrir unga sveita-
stúlku að sækja nám fjarri heimahög-
unum á þeim tíma sem Sigrún fór í
Kennaraskólann en kennslan varð
hennar líf og yndi. Það þekkja þær
kynslóðir Grindvíkinga sem Sigrún
kenndi á starfsferli sínum.
Alla sína ævi var Sigrún heilsu-
hraust utan að fá berkla sem ung
kona. Hún sá um heimili sitt þar til
hún fór á dvalarheimilið Víðihlíð fyrir
um átta mánuðum. Hún var níutíu ára
þegar hún lést eftir farsælt lífsstarf.
Ekki síst voru afkomendurnir henni
mikils virði. Blessuð sé minning Sig-
rúnar Guðmundsdóttur.
Börkur Hansen.
Hún amma mín var bæði sterk og
sjálfstæð kona. Hún fór sínar eigin
leiðir í lífinu, án þess jafnvel að gera
sér sjálf grein fyrir eigin afrekum.
Hún var einstakur persónuleiki, ein
af skemmtilegustu manneskjum sem
ég hef kynnst, enda glæsileg að innan
sem utan. Hún hafði smitandi hlátur
og gat hlegið hjartanlega, ekki síst að
sjálfri sér. Hún amma var alltaf til
staðar fyrir mig og mína fjölskyldu og
mun minning hennar lifa áfram meðal
okkar.
Silja Hrund Barkardóttir.
Það er erfitt að trúa því að þú sért
fallin frá Sigrún. Þú varst alltaf svo
hress, bæði líkamlega og andlega, al-
veg fram á síðustu stund.
Þú ert tengdamamma bróður míns,
en þú skilur svo sannarlega eftir spor
í lífi mínu líka. Ég kynntist þér fyrst
þegar þú varst hætt þínum formlegu
störfum en fólk hefur sagt mér að þú
hafir alla þína tíð verið frábær kenn-
ari og einhvern tíma varstu eini
hreppstjórinn í pilsi á landinu. Þú
hafðir greinilega áræði til þess að fara
ótroðnar slóðir og láta margt gott af
þér leiða. Í mínum huga ertu alltaf
svo tignarleg og virðuleg, nánast eins
og drottning! Þig vantaði sem betur
fer aldrei um jól og við önnur hátíðleg
tækifæri í lífi stórfjölskyldunnar
heima hjá henni Guðrúnu dóttur þinni
og Berki bróður. Þú varst alltaf svo
glæsileg og glöð á slíkum stundum.
Gaman var að geta rætt við þig um
alla heima og geima því þú varst svo
fróð um svo margt enda víðlesin og
með ákveðnar skoðanir á flestu. Mér
þótti sérstaklega vænt um það hvað
þú sýndir börnunum mínum alltaf
mikinn áhuga. Þú vissir greinilega
hvað móðurhjartað er meyrt þegar
kemur að slíkum þáttum. Þau fallegu
og jákvæðu orð sem þú lést falla um
þau hlýja mér enn um hjartarætur.
Takk innilega fyrir þau Sigrún mín.
Samband ykkar Guðrúnar, einka-
dóttur þinnar, var mjög einstakt og
náið og ég veit að fráfall þitt kemur til
með að rista djúpt skarð í lífi hennar
og fjölskyldunnar allrar. Hún vakti og
studdi þig öllum stundum undir hið
síðasta þegar þú þurftir á því að
halda. Hún stóð sig eins og hetja eins
og við mátti búast af henni. Enn einu
sinni gastu verið stolt af þinni heitt-
elskuðu dóttur.
Ég votta þér Guðrún mín og Börk-
ur, börnum ykkar, barnabörnum og
stórfjölskyldunni allri mína dýpstu
samúð og vona að minningin um heil-
steypta og vel gerða konu, sem hún
Sigrún var, geti veitt ykkur styrk um
ókomna framtíð.
Sigurlaug Hauksdóttir.
Elsku amma, ég sakna þín meira
en orð fá lýst. Mér finnst eins og það
hafi verið í gær sem þú kenndir mér
að lesa og stafsetja eftir margra ára
dvöl okkar fjölskyldunnar í Kanada.
Þegar ég dvaldi hjá þér sem barn,
unglingur og síðar fullorðinn maður
gafstu mér besta veganesti fyrir lífið
sem nokkur gat gefið, að elska aðra
eins og sjálfan sig. Þú varst ótæmandi
þekkingarbrunnur og minni þitt brást
aldrei. Það var alltaf hægt að leita til
þín með öll heimsins vandamál og allt-
af hafðir þú svör og góð ráð á reiðum
höndum. Það tómarúm sem hefur nú
myndast í hjarta mínu fylli ég nú með
öllum þeim góðu minningum sem við
áttum saman.
Guðsteinn Haukur Barkarson.
Sigrún Rakel
Guðmundsdóttir
þegar staðreyndin er sú að við mun-
um ekki eiga fleiri ánægjustundir
með þér, ein besta jólagjöfin sem
hægt er að gefa börnum sínum.
Þakka þér fyrir það.
Ég minnist þeirrar stundar er við
áttum saman í bílnum í sumar, á leið-
inni heim á leið frá Stokkseyri. Þú
fórst á kostum í endurminningum
þínum og sögurnar sem komu frá
þér voru hrein undur. Hve mikið ég
vildi nú að ég hefði haft á mér upp-
tökutæki til þess að leyfa öðrum að
njóta þess með mér er þú sagðir mér
þá. Það var engu líkara en ég væri
stödd í fallegri, rómantískri mynd
sem átti sér upphaf á balli í
Glaumbæ. Þegar ung stúlka leit mun
eldri mann augum og felldi hug til
hans. Upphaf ástar ykkar Birgis
blasti lifandi við mér og við brostum
báðar yfir þessum leiftrandi minn-
ingum. Þú sagðir mér frá þegar þið
hófuð sambúð og eignuðust fyrsta
barnið ykkar, hana Siggu Birnu. Þú
sagðir mér frá lífinu á Eyrarbakka
og börnunum sem fylgdu í kjölfar
Siggu. Þú sagðir mér frá tvíburun-
um sem þú kvaddir í móðurkviði en
varst þó svo undurstolt af þeim
börnum sem þú fékkst að eiga, svo
heilbrigð og falleg. Þú varst svo stolt
af þeim öllum með tölu, taldir upp
kosti þeirra og sigra. Ekki skorti þig
falleg orð, Ella mín, þegar kom að
börnum þínum eða barnabörnum og
mega þau vera lánsöm að hafa átt
móður og ömmu sem elskaði þau
svona undurheitt líkt og þú gerðir og
gerir. Tíminn á Eyrarbakka var þér
greinilega mikils virði og mátti
heyra í frásögn þinni mikinn söknuð
til þess tíma. Þess tíma þegar börnin
þín gátu ráfað um á milli heimilisins
og hússins hennar Guggu ömmu og
Sigurjóns afa. Þeim tíma þegar ykk-
ur var öllum boðið í kótelettur á
sunnudögum. Þegar Bjössi bjó sér
til fleka og sigldi á vatninu, þegar
Kolur stöðvaði Rúnar frá því að
hlaupa út á götu, þegar Sævar vék
ekki frá föður sínum við skyldustörf
sín, þegar Sigga vaknaði á morgn-
ana til að koma systur sinni og
bræðrum í skólann á réttum tíma
svo eitt lítið sé nefnt af því sem ég
man eftir í frásögn þinni. Þú minnt-
ist þess einnig þegar Sævar var
skírður og amma Gugga tók það ekki
í mál að hann yrði skírður Sæúlfur
og fékk því að ráða nafninu hans á
síðustu stundu.
Þegar líða tók á ferð okkar fóru
sögurnar að nálgast nútíðina enn
frekar og hljómur þinn varð pínu
sár. Þér fannst þú hafa brugðist svo
mörgum vegna veikinda þinna og
ekki verið nægilega mikið til staðar
fyrir börnin þín. Ég man við sætt-
umst á að allir gera bara eins vel og
þeir geta, við þær aðstæður sem við
glímum við hverju sinni.
Já, minningarnar streymdu frá
þér þennan fallega sumardag á ferð
okkar í bæinn. Það var dásamlegt að
sitja með þér í bílnum þennan dag og
fá að hlusta á þig, Ella mín, takk fyr-
ir að hafa deilt þessu með mér. Ég
veit, Ella mín, að þú gerðir eins vel
og þú gast í skjóli veikinda þinna og
ég er stolt af þér á alla vegu.
Anton Þór átti mikið í þér og var
ávallt til í að kíkja í heimsókn til
hennar Ellu ömmu. Þú varst honum
alltaf svo góð og tókst þátt í leikjum
hans sem okkur foreldrunum þótti
oft á tíðum heldur smábarnalegir.
En þú skildir hann svo vel og áttir
alltaf til kókómjólk í ísskápnum
handa honum og nammi í namm-
iskúffunni. Hann tók þér alltaf bara
alveg eins og þú varst, elsku Ella
mín, og elskaði ömmu sína undur-
heitt, því máttu trúa. Júlíus fær ekki
að kynnast þér eins vel og Anton
minn hefur fengið, en hann á eftir að
fá að heyra sögur af þér og þinni
góðmennsku.
Það verður skrítið, Ella mín, að
geta ekki komið til þín í kjötsúpu eða
baunasúpu eða læri. Enginn getur
gert eins ljúffenga kjötsúpu og þú
gerðir. En ég er þó svo þakklát fyrir
að eiga svona yndislegar minningar
um þig og heimsóknirnar til þín. Ég
er svo þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast konu sem elskaði af öllu
hjarta og var óhrædd við að segja
hug sinn.
Þakka þér fyrir öll góðu orðin þín,
þakka þér fyrir öll góðu orðin í garð
þeirra sem ég þekki, þakka þér fyrir
að hafa verið börnum mínum frábær
amma, frábær vinur og samherji. Ég
mun minnast þín með gleði því þann-
ig tel ég best að minnast konu sem
hefur slíka reynslu að baki sér sem
þú hafðir.
Hvert örstutt spor var auðnuspor
með þér.
Þín vinkona
Jórunn Arna.
Elsku Ella, margar góðar minn-
ingar eigum við systkinin um þig frá
árunum góðu á Eyrarbakka.
Við nutum þeirra forréttinda að fá
að alast upp með þig, Birgi, börnin
ykkar og ömmu og afa í næsta ná-
grenni.
Á þessari kveðjustund minnumst
við allra góðu stundanna í Merki-
steini.
Kallið er komið
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja,
vininn sinn látna
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guði þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku Ella, við þökkum þér allt og
allt og biðjum guðs engla að geyma
þig.
Bára, Ragnhildur, Dagný
Lind og Kristinn Elís.
Ég ætla að skrifa nokkur kveðju-
orð um elsku Ellu frænku. Ella var
mér meira en venjuleg frænka, ég
var svo oft hjá henni og Bigga þegar
ég var barn. Alltaf fannst mér gott
að vera hjá þeim og heimili þeirra
var eins og í ævintýri, iðandi af lífi,
fullt hús af börnum, dýrum, gestum
og góðum mat og allir fengu að vera
eins og þeir vildu. Það átti vel við
Ellu mína að hafa heimilið fullt af
börnum og dýrum en mamma segir
að sem barn hafi hún verið feimin og
oft er það svo með feimið fólk og lok-
aðar tilfinningar að það nýtur sín
best með börnum og dýrum. Ellu
var alveg sama um þetta jarðneska
drasl eins og hún orðaði það sjálf en
lagði þess meira í það að vera til
staðar fyrir fólkið sitt. Ég veit að
hún átti erfiðar stundir þegar sjúk-
dómur hennar ágerðist og varð þess
valdandi að hún þurfti að dvelja
langtímun saman fjarri því sem
henni var kærast, börnunum sínum
og heimilinu.
Börnin mín voru það lánsöm að
kynnast Ellu frænku og fannst þeim
gaman að heimsækja hana í Hátún-
ið, ég sagði þeim oft sögur um
hversu gaman mér fannst að vera
hjá Ellu og Bigga sem barn. Ég er
þakklát fyrir þá stund sem við áttum
saman fyrir jól og þegar ég kom
opnaði hún fyrir mér dyrnar og
sagði eins og alltaf: „Nei, er það
Dagga mín,“ og faðmaði mig.
Lífið er stutt og tíminn flýgur, ég
man að mamma og Ella ætluðu sér
að fara á sólarströnd saman með
barðastóra hatta en sú ferð var aldr-
ei farin nema í sameiginlegum
draumi systranna.
Ég veit að Ella mín er ábyggilega
búin að hitta Bigga sinn. Elsku Ella
mín, góða ferð og vertu Guði geymd.
Nánustu aðstandendum votta ég
mína dýpstu samúð og bið Guð að
gefa þeim styrk í sorg sinni.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu gengin á guðanna fund,
það geislar af minningu þinni.
(Fr. Steingr. frá Grímsstöðum)
Dagbjört Ósk Steindórsdóttir.
 Fleiri minningargreinar um Sig-
rún Rakel bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga. Höf-
undar eru: GuðmundsdóttirHulda
Hauksdóttir