Morgunblaðið - 06.02.2007, Blaðsíða 29

svona einstakri konu eins og þér. Sú
viska og reynsla mun verða þeim gott
veganesti inn í komandi framtíð.
Í lokin vil ég láta fylgja fallegt
kvæði Einars Benediktssonar og
mun ég ávallt hafa hjartahlýju og fal-
legt bros þitt í minningunni.
Eitt bros – getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
Svo oft leyndist strengur í brjósti, sem brast
við biturt andsvar, gefið án saka.
Hve iðrar margt líf eitt augnakast,
sem aldrei verður tekið til baka.
En takk fyrir það sem þú hefur
gert fyrir okkur og við vottum fjöl-
skyldu þinni dýpstu samúð.
Kjartan P. Sigurðsson,
Kristín Dögg Kjartansdóttir,
Grétar Már Kjartansson,
Ómar Pétur Kjartansson,
Sigurður Kjartansson.
Nú þegar mín yndislega móður-
systir, Fjóla Guðrún Þorvaldsdóttir,
hefur kvatt þessa jarðvist reikar hug-
urinn og ég minnist allra góðu stund-
anna og símtalanna sem við áttum
saman, en Fjóla passaði vel upp á að
rækta tengslin við sitt fólk símleiðis
þar sem heilsan síðustu árin var
kannski ekki eins og best verður á
kosið, fyrir utan hvað hún var heima-
kær. Heimili hennar var þó alltaf opið
gestum og gangandi hvað sem öllu
leið og ef eitthvað bjátaði á mátti
hringja í hana að nóttu sem degi.
Það er mikil gæfa að hafa kynnst
Fjólu og átt hana að í gegnum árin,
stundum hefur hvarflað að mér að
þar væri á ferðinni engill í manns-
mynd, slík var manngæskan. Og um-
burðarlyndið og þolinmæðin sem hún
hafði til að bera var eiginlega ofar
skilningi okkar hinna. Hún helgaði
sig fjölskyldu sinni og setti velferð
hennar ofar öllu. Það sýndi sig ekki
síst best í því að snemma á 9. ára-
tugnum flutti Fjóla heim til Íslands
eftir margra ára veru í Afríku í þeim
tilgangi að hugsa um tengdamóður
sína, Þóru, sem þá var orðin nokkuð
fullorðin og heilsuveil, en Þorsteinn
tengdafaðir hennar lést 1981. Einnig
sinnti hún Ólöfu móður sinni eftir
bestu getu en hún lést í febrúar 1986.
Hún bjó með Þóru þar til hún lést
snemma árs 1993 og lagði sig alla
fram um að Þóru liði sem best í sínum
veikindum. Þær voru afar nánar og
miklar vinkonur og mikill missir fyrir
Fjólu þegar Þóra lést. Sama ár
greindist Fjóla með krabbamein í
nýra sem var fjarlægt um sumarið. Í
september sama ár lést Gígja
(Guðný), sammæðra systir Fjólu, úr
krabbameini, en eins og nærri má
geta hafði Fjóla verið henni stoð og
stytta í gegnum tíðina og reyndist
henni ákaflega vel þegar halla tók
undan fæti.
Undanfarið ár reyndist Fjólu sér-
lega erfitt, Ingi maðurinn hennar
veiktist í febrúar og lá alvarlega veik-
ur á gjörgæsludeild Landspítalans í
rúman mánuð uns hann lést. Fljót-
lega eftir það kom í ljós að Ingi átti
aðra fjölskyldu í Englandi þar sem
hann hafði búið og starfað um árabil.
Sú fjölskylda birtist á Íslandi eftir að
Ingi lagðist banaleguna. Þrátt fyrir
áfallið og særindin sem það olli henni
sat Fjóla hjá honum meðvitundar-
lausum á hverjum degi og sá til þess
að tímanum væri skipt til jafns á milli
fjölskyldnanna, þannig að hin konan
og sonur gætu líka verið hjá honum.
Þarna sáum við sem á horfðum
hvernig Fjóla brást við á aðdáunar-
verðan hátt, hún hafði fulla samúð
með hinni fjölskyldunni og eftir að
Ingi lést lagði hún ríka áherslu á að
þessi óskilgetni sonur hans yrði við-
urkenndur sem erfðaaðili auk Þor-
steins og hennar. Aldrei hefur fallið
styggðaryrði af hennar vörum gagn-
vart Inga eða hinni konunni. Hafi ég
litið upp til Fjólu áður, þá gerði ég
það meir en nokkurn tíma fyrr eftir
þetta, því ég held að fáum, ef nokkr-
um, sé gefið að sýna jafnmikið göf-
uglyndi og hjartagæsku við slíkar að-
stæður og hún gerði. Hún gerði allt
sem í hennar valdi stóð til að gera
gott úr hlutunum, vildi að allir kæm-
ust óskaddaðir frá þessu. Nokkrum
mánuðum eftir að Ingi lést tók
krabbameinið sig upp aftur og lagði
hana að velli hinn 27. janúar sl.
Þegar komið er að leiðarlokum er
ég fyrst og fremst þakklát fyrir að
hafa átt Fjólu að, hafa notið hennar
við í gegnum árin, geta leitað til henn-
ar í gleði og sorg með kvartanir og
kveinstafi, tuð og fjas, og alltaf fengið
blíðar móttökur hjá þessari einstöku
konu með stóra hjartað. Konu sem
hefur mátt reyna margt í lífinu eins
og gengur, en ekki látið erfiðleika eða
óréttlæti spilla neinu í sínu fari, held-
ur varðveitt alla þá góðu kosti sem
hún hafði til að bera, og reyndar fleiri
en flest okkar, að mínu mati. Ég mun
ætíð minnast hennar sem einstaklega
hlýrrar, jákvæðrar og góðrar konu
sem vildi öllum vel. Það eru mikil við-
brigði að heyra ekki rödd hennar
lengur á hinum enda línunnar og
sakna ég þess sárt. Ég kveð Fjólu nú
með þeim orðum sem hún kvaddi mig
alltaf með: „Guð blessi þig alltaf,
bless elskan mín“.
Ólöf Á. Sigurðardóttir (Addý)
Fáir hafa markað jafn djúp spor og
Fjóla Þorvaldsdóttir í minningum
okkar og lífsviðhorfum.
Fyrir tíu árum fluttum við mæðg-
inin í Faxaskjól 24 og var það mikið
happaskref því það varð upphaf
kynna okkar við Fjólu Þorvaldsdótt-
ur. Við bjuggum í gula húsinu næstu
6 árin og á því tímabili var mikil sam-
gangur á milli hæða. Síðan höfum við
hist reglulega og talast við í síma.
Fjóla var heilsutæp og hélt sig því
mest heimavið en var sannarlega
heimskona í einu og öllu. Í afrískum
slopp með uppsett hárið, með dimma
rödd og dillandi hlátur, gat hún sagt
frá því þegar hún ólst upp á Eskifirði,
frá fyrstu kynnum af eiginmanni sín-
um Inga Þorsteinssyni, tengdafor-
eldrunum sem henni þótti afskaplega
vænt um og síðast en ekki síst, æv-
intýralegum árunum í Afríku. Eins
gat hún sagt án nokkurrar biturðar
frá þeim hluta ævi sinnar sem flestir
hefðu talið dimman, árunum eftir að
hún kom ein heim til Íslands með
veika tengdamóður sína, Þóru, sem
hún hjúkraði í nokkur ár, og eins
langvarandi eigin veikindum. Fjóla
hafði einstaka frásagnargáfu og mik-
ið skopskyn. Hún hafði líka hæfileik-
ann að hlusta og gefa góð ráð. Hún
var trúuð og lagði áherslu á kærleika
og fyrirgefningu. Og það er margt
sem Fjóla fyrirgaf sem hefði reynst
flestum öðrum harla erfitt.
Drengjunum mínum tveimur
reyndist hún sem besta amma. Hún
tók gjarnan á móti Sigursteini þegar
hann kom heim úr skólanum og
ræddi við hann um allt milli himins og
jarðar. Sigurður sat oft hjá henni og
þau áttu til að teikna og spila, eða
bara rabba saman. Fjóla sá einnig
alltaf til þess að Ingi keypti eitthvað í
Fríhöfninni handa þeim bræðrum
þegar hann kom frá London.
Fjóla fylgdist vel með fréttum og
hélt miklu sambandi við vinkonur sín-
ar og ættingja, mest símleiðis. Og
svo, sem kom mér einhvern veginn
spánskt fyrir sjónir, var hún eldheit-
ur áhugamaður um íþróttir, ekki síst
fótbolta ef mig misminnir ekki. Það
var helst þegar heimsmeistarakeppn-
in í fótbolta eða Ólympíuleikar stóðu
yfir, að við gátum ekki gengið að
Fjólu alveg vísri. Annars sagði hún
alltaf „Ragnheiður mín, þú manst,
það er 24 tíma vakt á sólarhring!“ Á
lífsleiðinni mætir maður endrum og
sinnum fólki sem gerir mann að rík-
ari og betri manneskju. Fjóla var
sannanlega í þeim hópi. Þegar Sig-
ursteinn var 6 ára skrifaði hann rit-
gerð í skólanum um hvað hús þyrftu
að hafa og þetta var lýsingin: „Það
þarf að hafa stromp, það þarf að hafa
glugga, það þarf að hafa Fjólu“. Með
þessum orðum kveðjum við okkar
góðu vinkonu.
Þakka þér fyrir allt, elsku Fjóla,
megi Guð geyma þig og blessa Þor-
stein og aðra ættingja á þessum sorg-
artíma.
Þínir vinir,
Ragnheiður, Sigursteinn
og Sigurður.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. FEBRÚAR 2007 29
✝ Sigríður Bjarna-dóttir fæddist í
Reykjavík 23. janúar
1911. Hún andaðist á
Elliheimilinu Grund
laugardaginn 27.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ingibjörg
Steinunn Brynjólfs-
dóttir, f. í Reykjavík
2. janúar 1883, d. 21.
júní 1941 og Bjarni
Sverrisson frá Klauf
í Meðallandi, f. 13.
maí 1879, d. 20.
mars 1974. Systkini Sigríðar eru:
Sverrir, f. 1903, Ragnar Júlíus, f.
1904, Sæmundur, f. 1906, Rannveig
Kristjana, f. 1909, Ásta Lóa, f. 1920
og Sverrir Ragnar, f. 1927. Ásta
Lóa og Sverrir Ragnar lifa systkini
sín.
Sigríður giftist ekki, en eignaðist
fjóra syni með Guðbrandi Jónssyni,
f. 30. september 1888, d. 5. júlí
1953, þeir eru 1) Jón dýralæknir á
Selfossi, f. 18. mars 1929, kvæntur
Þórunni Einarsdóttur frá Lækj-
arhvammi í Reykjavík. Börn þeirra
eru: a) Berta Sigrún sjúkraliði, f.
22. maí 1953, gift Pétri Guðjónssyni
rafmagnsverkfræðingi, þau eiga
sex börn. b) Sigríður bóndi og bú-
fræðingur, f. 5. janúar 1955, gift
Hjörleifi Þóri Ólafssyni bónda og
rafvirkja, þau eiga fimm börn og
fjögur barnabörn. c) Einar trésmið-
ur, f. 28. janúar 1958, kvæntur Guð-
finnu Elínu Einarsdóttur tækni-
fræðingur, f. 2. október 1960, í sam-
búð með Guðnýju Freyju Pálma-
dóttur sjúkraliða. Guðbrandur var
áður giftur Valdísi Andersen, þau
eiga fjögur börn og eitt barnabarn.
c) Unnur Inga sjúkraliði, f. 20.
ágúst 1965, gift Sveinbirni Svein-
björnssyni, löggiltum endurskoð-
anda, þau eiga tvö börn. Unnur bjó
áður með Ásgeiri Rúnarssyni og
eiga þau eitt barn. 3) Logi hæsta-
réttarlögmaður, f. 29. september
1937, kvæntur Kristrúnu Krist-
ófersdóttur snyrtifræðimeistara, f.
31. desember 1941. Með fyrri konu
sinni, Helgu Karlsdóttur, f. 22. maí
1936, d. 3. janúar 1978, eignaðist
Logi fjögur börn, þau eru: a) Karl
læknir, f. 28. júní 1962, kvæntur Jó-
hönnu Magnúsdóttur leikskóla-
kennara, þau eiga þrjú börn, b)
Hrafn iðnverkamaður, f. 8. mars
1967, c) Áshildur efnafræðingur, f.
30. júní 1972, gift Sune Rastad
Bahn eðlisfræðingi, þau eiga þrjú
börn, og d) Sigrún Birna, innan-
hússarkitekt og byggingafræð-
ingur, f. 6. mars 1974. 4) Ingi Stein-
ar, vélvirki í Reykjavík, f. 23. ágúst
1942, kvæntur Theodóru Hilm-
arsdóttur, f. 16. janúar 1943. Dóttir
þeirra er Hildur Elísabet, f. 8. ágúst
1975, gift Árna þór Erlendssyni, f.
15. maí 1976, dóttir þeirra er Sóldís
Lilja, f. 14. desember 2003.
Sigríður ólst upp með foreldrum
sínum í Reykjavík. Eftir að móðir
hennar dó hélt hún heimili með föð-
ur sínum, en vann alla tíð utan
heimilisins á meðan kraftar leyfðu.
Útför Sigríðar verður gerð frá
Fossvogskapellu þriðjudaginn 6.
febrúar og hefst athöfnin klukkan
15.
teiknara, þau eiga
fjögur börn og eitt
barnabarn. d) óskírð-
ur drengur, f. 8. mars
1960, d.
9. mars 1960. e)
Ragnhildur þroska-
þjálfi, f. 8. mars 1961,
gift Antoni S. Hart-
mannssyni kjötiðn-
aðarmanni, þau eiga
þrjú börn. f) Guð-
brandur trésmiður, f.
28. febrúar 1962,
kvæntur Guðrúnu
Eddu Haraldsdóttur
hárskera, þau eiga þrjú börn. g) Ing-
ólfur Rúnar landfræðingur, f. 29.
september 1963, kvæntur Svan-
borgu B. Þráinsdóttur geislafræð-
ingi, þau eiga þrjú börn. h) Sveinn
Þórarinn pípulagningameistari, f.
10. september 1965, kvæntur Selmu
Sigurjónsdóttur húsmóður, þau eiga
þrjú börn. i) Brynhildur, félagsliði
og þroskaþjálfanemi, f. 8. júlí 1969,
gift Guðjóni Kjartanssyni símsmið,
þau eiga þrjár dætur. í) Matthildur
búfræðingur, f. 11. janúar 1976, í
sambúð með Hirti B. Halldórssyni,
búfræðingi og viðskiptafræðingi,
þau eiga tvö börn. 2) Bjarni, pípu-
lagningameistari í Reykjavík, f. 17.
nóv. 1932 kvæntur Guðrúnu G. Ingv-
arsdóttur, f. 26. september 1932.
Börn þeirra eru: a) Kristín Karólína
verslunarmaður, f. 22. maí 1955, gift
Helga Sigurbjartssyni húsasmíða-
meistara, þau eiga þrjú börn og eitt
barnabarn. b) Guðbrandur tölvu-
Elsku amma, mig langar að kveðja
þig með þessum sálmi sem kom í
huga mér þegar ég frétti af andláti
þínu:
Heyr, himna smiður,
hvers skáldið biður,
komi mjúk til mín
miskunnin þín.
Því heit eg á þig,
þú hefur skaptan mig,
ég er þrællinn þinn,
þú ert Drottinn minn.
Guð, heit eg á þig,
að græðir mig,
minnst, mildingur, mín,
mest þurfum þín.
Ryð þú, röðla gramur,
ríklyndur og framur,
hölds hverri sorg
úr hjartaborg.
Gæt, mildingur, mín,
mest þurfum þín
helzt hverja stund
á hölda grund.
Set, meyjar mögur,
máls efni fögur,
öll er hjálp af þér,
í hjarta mér.
(Kolbeinn Tumason)
Guð blessi minningu hennar.
Brynhildur og fjölskylda.
Amma á Bjargarstígnum er dáin.
Oft situr maður sorgbitinn og hrjáð-
ur yfir andláti ástvinnar en þegar við
fréttum að amma Sigríður Bjarna-
dóttir væri dáin var það ekki sorg
heldur gleði sem fyllti hugann. Gleði
að loksins eftir öll þessi ár hefði hún
fengið hvíldina. Amma náði því að
verða 96 ára en hún var fædd 23. jan-
úar 1911. Síðustu ár ævi sinnar bjó
hún á elliheimilinu Grund. Líkam-
lega var hún hraust en hugurinn var
farinn frá okkur fyrir löngu.
Bestu minningar okkar um ömmu
voru þegar hún bjó á Bjargarstíg 6 í
Reykjavík. Þegar við fengum að
koma þangað og gista og það er svo
skrítið að þegar við hugsum til baka
finnst okkur alltaf hafa verið sólskin
á Bjargarstígnum.
Amma var alltaf glöð og hlátur-
mild og vildi allt fyrir okkur gera.
Eitt af því sem við báðum hana alltaf
um var að lesa Andrés önd sem hún
og gerði en fljótlega fór að síga á
hana svefn við lesturinn. Var þá allt-
af mikil spenningur að vita hvort hún
sofnaði alveg eða hvort henni tækist
að klára söguna, ef okkur fannst við
vera að missa hana inn í drauma-
heima var hnippt í hana, hún hrökk
upp og hélt áfram eins og ekkert
hefði í skorist.
Í húsinu á Bjargarstígnum bjuggu
fleiri fjölskyldur, Bjarni faðir henn-
ar, sem hún annaðist um á elliárum
hans, Rannveig systir hennar og fjöl-
skylda, Sverrir bróðir hennar og fjöl-
skylda og seinna Bjarni sonur henn-
ar og fjölskylda og einnig litli
strákurinn hennar, hann Ingi.
Amma eignaðist fjóra syni með
Guðbrandi Jónssyni rithöfundi. Jón,
Bjarna, Loga og Inga.
Oft hefur lífið verið einstæðri móð-
ur erfitt en við teljum að það að búa í
faðmi stórfjölskyldunnar hafi veitt
henni þann stuðning sem til þurfti til
að lífið gæti gengið sinn vanagang.
Amma var stolt af strákunum sín-
um og helgaði þeim allt sitt líf þótt
hún hefði ekki um það mörg orð frek-
ar en um annað í sínu lífi og þannig
var hún dul en hjartahlý og verndaði
þá sem í kringum hana voru.
Við erum stoltar af því að vera
skyldar þessari konu. Megi minning-
in um hana lifa með afkomendum
hennar um ókomna tíð.
Sigríður og Ragnhildur
Jónsdætur.
Sigríður Bjarnadóttir
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Minningargreinar
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
EBBA THORARENSEN,
Efstaleiti 10,
Reykjavík,
andaðist föstudaginn 26. janúar.
Útför hennar fór fram frá Dómkirkjunni fimmtu-
daginn 1. febrúar.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug.
Jónína Ebenezerdóttir, Böðvar Valgeirsson,
Ragnheiður Ebenezerdóttir, Stefán Friðfinnsson,
Ásgeir Ebenezersson
og ömmubörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegs eiginmanns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
SVAVARS SVAVARSSONAR
múrarameistara,
Austurvegi 16,
Grindavík.
Sæbjörg M. Vilmundsdóttir,
Kristín Þorsteinsdóttir, Hallur Gunnarsson,
Lárus Svavarsson,
Svavar Þór Svavarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
 Fleiri minningargreinar
um Fjólu Guðrúnu Þorvalds-
dóttur bíða birtingar og munu birt-
ast í blaðinu næstu daga. Höfundar
eru: Amala Paroomal, Frakklandi.,
Steinunn H. Yngvadóttir og Sandra
Dögg, Benedikt og Jónína.