Morgunblaðið - 01.11.2007, Blaðsíða 34

34 FIMMTUDAGUR 1. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
„Siglfirðingurinn
minn“ er látinn.
Ég kallaði hann
aldrei annað og hafði
einkarétt á því, en nú
mun ég aldrei framar
kalla nokkurn „Siglfirðinginn
minn“, það er of sárt og það er í
raun óskiljanlegt og algerlega óá-
sættanlegt að vita að ég muni aldrei
framar faðma hann Tóta minn,
þennan yndislega og fallega dreng.
Það var í des. 1961 að ung lækn-
ishjón fluttu til Siglufjarðar. Sævar
var ráðinn héraðslæknir þar í tæpt
ár. Sigrún, unga konan, var ófrísk
að Tóta og svo var litla dóttirin
Dóra Soffía tveggja ára. Þau leigðu
íbúð í tvíbýlishúsi þar sem ég fimm-
tán ára unglingur átti heima með
foreldrum mínum.
Foreldrar mínir tóku strax ást-
fóstri við þessi ungu hjón og fannst
þau sem börnin sín og Dóra Soffía
eignaðist afa og ömmu á Sigló. Það
var mikill samgangur milli hæðanna
og varð að ævilangri vináttu sem
aldrei hefur borið skugga á.
Tóti minn var aðeins eins dags
gamall er ég sá hann fyrst og fékk
hann strax þann sess í hjarta mínu,
þaðan sem nú blæðir. Ég hafði unun
af að passa hann og dúlla við hann
þessa fáu mánuði á Sigló 1962.
Hann lét foreldra sína finna ærlega
fyrir því er hann kom í heiminn, af-
ar erfið fæðing og ungi læknirinn
tók sjálfur á móti og man ég enn er
Sævar kom heim af spítalanum og
settist við eldhúsborðið örþreyttur
en óendanlega hamingjusamur með
litla kraftaverkið.
Þessi litli drengur óx og dafnaði
vel, við fylgdumst með honum úr
fjarlægð frá Ameríku með myndum
og bréfum og sáum hann svo oftar
er þau voru flutt aftur heim til Ís-
lands, og yngsta dóttirin Linda Sif
hafði bæst í hópinn.
Tóti var afar góðum gáfum gædd-
ur, góður námsmaður, lauk lækna-
námi og varð geðlæknir, virtur og
elskaður af sjúklingum sínum eins
og öllum sem kynntust honum.
Tóti minn var einstaklega svip-
fallegur drengur með ljósa liðaða
hárið sitt og bláu fallegu augun sín.
Hann hafði fallegt hjartalag, var
einstaklega blíður og afar viðkvæm
sál, fann til með öðrum og átti auð-
velt með að setja sig í spor annarra,
sem án efa hjálpaði mörgum sem til
hans leituðu.
Það eiga margir um sárt að binda
núna en minningin um þennan ljúfa
og góða dreng mun lifa með ástvin-
um hans og bregða birtu á óbæri-
lega sorg þeirra. Við Björn biðjum
algóðan Guð að styrkja Sigrúnu,
Sævar, Dóru Soffíu, Lindu Sif,
Steina og fjölskyldur þeirra.
Ég kveð „Siglfirðinginn minn“
með söknuði og þakklæti fyrir að
hafa auðgað líf mitt með því að vera
sá sem hann var.
Anna Sigríður Árnadóttir.
Það er sannarlega sárara en tár-
um taki að kveðja jafnaldra sinn
hinstu kveðju í blóma lífsins. Þórir –
Tóti æskuvinur minn er horfinn
sjónum okkar. Mér brá svo sann-
arlega þegar ég sá að minn góði
æskuvinur var látinn.
Við Tóti vorum bestu, bestu vinir
allan grunnskólann. Alltaf man ég
þegar hann kom í átta ára bekkinn
minn í Langholtsskóla, þá nýkominn
frá Ameríku.
Mér fannst hann strax svo sér-
staklega sætur, svo var hann bara
svo góður og skemmtilegur. Við
urðum sem sagt perluvinir frá
fyrsta degi.
Mér fannst hann Tóti alveg ein-
stök manneskja. Hann sá spaugi-
legu hliðarnar á lífinu og allt lék
Þórir Þorláksson
✝ Þórir Þorláks-son fæddist á
Siglufirði 20. mars
1962. Hann lést 21.
október síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík 30.
október.
einhvern veginn í
höndunum á honum.
Ekki var nú verra
hvað hann átti líka
flottar teiknigræjur
sem hann fékk í Am-
eríkunni. Við stelp-
urnar í bekknum vor-
um á sérsamningi hjá
Tóta. Hann teiknaði
fyrir okkur flottar
myndir í minninga-
bækurnar sem þá
voru mjög vinsælar og
við skrifuðum svo
undir „Lifðu í lukku
en ekki í krukku“. Við Tóti vorum
vinir í blíðu og stríðu og við bröll-
uðum margt saman.
Heimilið hans stóð okkur krökk-
unum alltaf opið. Þar lékum við okk-
ur eða þóttumst vera að læra en það
veittist Tóta auðvelt. Aldrei virtist
hann þurfa að glósa, drengurinn
mundi allt úr tímum. Það kom mér
því ekki á óvart þegar hann síðar
fór í læknisfræði svona eldklár eins
og hann var. Eitt atvik situr sér-
staklega í minni mínu frá þessum
samverutímum á heimili hans. Við
fórum að búa til karamellur og
hættum ekki fyrr en við höfðum
prófað flesta fínu potta húsmóður-
innar. Ekkert skildum við í þeim há-
vaða í frúnni sem braust út þegar
hún sá alla fínu pottana sína botn-
fulla af viðbrenndum karamellum.
Þetta voru nú bara pottar fannst
okkur – fínir að vísu en hvaða,
hvaða. Ég skil þetta aldeilis í dag
sem þriggja barna móðir.
Í starfi mínu finnst mér ég sjá
okkur Tóta í flestum þeim bekkjum
sem ég hef kennt. Strákar og stelp-
ur sem eru bestu vinir eiga sér-
stakan vinskap sem er mjög dýr-
mætur, því kynin vega hvort annað
upp á svo skemmtilegan hátt.
Þegar við vorum orðin stór og
ekki lengur samferða í leik eða
starfi og hittumst, jafnvel óvænt, þá
tókum við upp gamla þráðinn þar
sem við lögðum hann frá okkur
forðum daga eins og ekkert væri
sjálfsagðara. Það var alltaf gaman
að tala við þennan góða vin – þessa
góðu manneskju – um lífið og til-
veruna.
Við Tóti vorum sálufélagar og ég
geymi allar fallegu minningarnar
um þennan vinskap í hugarfylgsn-
um mínum um ókomna tíð.
Guð geymi Tóta vin minn.
Þín vinkona
Ása.
Ég reyni að skrifa en orðin koma
ekki út … hugsanirnar renna í
gegnum hugann, minningar, tilfinn-
ingar og orð … en ég get ekkert
sagt né skrifað. Ég skil ekki! Vil
ekki! Get ekki! Þú ert farinn og ég
vil ekki sjá það, vil ekki vita það, vil
ekki muna það! Það hafa ekki allir
verið svo heppnir að eiga svona
frænda. Ég vildi óska þess að ég
hefði getað sagt þér hvað þú skiptir
mig miklu máli. Maður hugsar aldr-
ei út í þess háttar fyrr en það er
orðið of seint. Þú varst einn af fáum
sem skildu mig, það var svo gott að
tala við þig. Þú gast náð til mín þeg-
ar ég lokaði allan heiminn af. Ég
gleymi því aldrei þegar ég missti vin
minn fyrir tæplega tveimur árum.
Þá sat ég á gólfinu frammi á gangi
og talaði við þig í símann. Við rædd-
um dauðann, lífið, þunglyndið og
sjálfsmorð og þú hjálpaðir mér að
skilja að það var ekkert sem ég
hefði getað gert til þess að koma í
veg fyrir það sem gerðist. Þú hjálp-
aðir mér að lifa með þessum missi.
Nú sit ég frammi á gangi en síminn
hringir ekki, enginn til þess að
skýra, enginn til þess að hjálpa mér
að skilja, enginn sem skilur mig!
Bara enginn. Nú þegar þú ert far-
inn, hver á þá að hjálpa mér að lifa
með þessum missi?
Elsku Tóti minn takk fyrir allt!
Takk fyrir að skilja mig þegar eng-
inn annar gerði það. Takk fyrir að
hjálpa mér þegar ég þurfti á að
halda. Takk fyrir að brosa til mín
þegar ég vildi bara gráta. Takk fyrir
að hafa verið þú! Mér finnst svo sárt
að þurfa að halda áfram án þess að
hafa þig hér en ég reyni að segja
sjálfri mér allt sem þú hefur sagt
mér áður og þú myndir segja mér
aftur núna ef þú gætir. Mig langar
að kveðja þig með orðum sem ég
veit að þú skilur, en ég efast um að
aðrir skilji.
Hvert fórstu hamingja? Ég var
svo viss um að ég hefði þig í hendi
mér! En ég hélt þér of fast og þú
rannst burt á milli fingra minna.
Og eftir sit ég …
með tóman lófann.
Sigrún Erla Ólafsdóttir.
Elsku Tóti, mig langar að kveðja
þig með örfáum orðum. Ég veit að
við höfum ekki verið í miklu sam-
bandi undanfarin ár en þú átt alltaf
stað í hjarta mínu.
Þessa síðustu daga hef ég rifjað
upp vinskap okkar sem hófst þegar
við vorum krakkar í Langholts-
skóla, efldist í MS og hélst síðan alla
tíð. Það fylgir mikil hlýja þessum
minningum. Ég leita nú orða, en
með litlum árangri, til að segja þér
hversu mikils virði vinskapur þinn
er.
Ég ætla því að enda kveðju mína
með ljóði sem lýsir betur en mín
eigin orð hvað mér þykir vænt um
þig. Hvíldu í friði, elsku Tóti.
Ef tár þín væru vatn
er félli á jörð
og viðkvæm andtök þín
hið eina rok
en blærinn þeirra bergmál
þá mætti ég vera gras
er gréri þar
og grjót er næmi vindinn
sér á kinn
í fjöllum í fjarska
(Sölvi B. Sigurðarson)
Ólöf Björg Steinþórsdóttir
(Ollý).
Við kveðjum góðan vin og félaga
Þóri Þorláksson. Við áttum nánast
daglega samleið um tíu ára skeið.
Vegir okkar lágu fyrst saman í
Menntaskólanum við Sund, þaðan
sem við útskrifuðumst 1982. Við
vorum ung og framtíðin blasti við
okkur. 4-T eða „King size cosy
club“, sem við svo oft kölluðun
bekkinn, var líflegur bekkur fullur
af metnaðarfullu fólki. Mennta-
skólaárin voru ár gleði, Tóti tók full-
an þátt í þeirri gleði, með skóla-
félögum og öðrum vinum. Frá
fyrstu kynnum okkar var hluti af lífi
hans hulinn dulúð. Þeirri hlið var
hann ekki reiðubúinn að deila með
okkur þá, en það breytti því ekki að
hann var góður félagi og vinur í
raun.
Eins og lög gera ráð fyrir dreifð-
ist fólkið eftir stúdentspróf, hver
hafði sitt áhugasvið og stefndi að
sínu markmiði. Við vorum þó nokk-
ur sem urðum samferða í nám við
Læknadeild Háskóla Íslands, stefn-
an var tekin á að undirrita Hippo-
kratesareiðinn.
Það þurfti ekki löng kynni við
Tóta til að sjá hversu hæfileikaríkur
hann var. Honum var vel skammtað,
afburðagreindur, listrænn, góður
teiknari, myndarlegur og drengur
góður. Fyrsta árið í læknadeildinni
tók á, Numerus Clausus var beitt í
fyrsta skipti. Við úr T-inu stóðum
þétt saman, sumir áttu léttara með
námið en aðrir, þannig var það með
Tóta. Þó að hann vantaði af og til í
tíma bætti hann sér það upp með
glósum frá okkur hinum og var oft
fremri okkur á prófum. Það var
ánægjulegt að vinna verkefni með
Tóta, þá fékk greind hans og skerpa
að njóta sín en einnig nákvæmni og
á stundum smámunasemi því verk-
efninu skyldi skilað fullkomnu. Á
þessum árum sinnti félagi okkar
krefjandi námi ásamt því að takast
á við ýmis persónuleg mál sem við
þekktum ekki til. Við skynjuðum oft
tilvistarkreppu hans og reyndum að
styðja hann á okkar hátt. Við áttum
á hinn bóginn alltaf stuðning hans
vísan.
Á sjötta ári í læknisfræði hitt-
umst við nokkrir félagar reglulega
til að leysa sjúkdómstilfelli sem birt
voru í tímaritinu „New England Jo-
urnal of Medicin“. Tóti var að venju
skarpur, með góðar tillögur að sjúk-
dómsgreiningu, þannig kom það
okkur á óvart þegar hann í mars-
mánuði sagðist ekki ætla að ljúka
prófi þá um vorið, hann gaf þá skýr-
ingu að hann væri ekki nægjanlega
vel undirbúinn. Við vissum að það
var ekki ástæðan en hann vildi ekki
hleypa okkur inn í sinn hulda heim.
Hann lauk kandídatsprófi í lækn-
isfræði ári síðar, þá hafði hann
gengið í gegnum mjög erfiðan tíma
árinu áður.
Tóti var mjög næmur á líðan sam-
ferðafólks, það virtist nægja honum
að horfa á einstaklinginn til að vita
hvernig viðkomandi leið. Stundum
var þetta nánast óþægilegt, maður
fann sig berskjaldaðan. Hann fór
vel með þennan hæfileika sinn sem
síðar átti eftir að nýtast honum vel í
starfi sem sérfræðingur í geðlækn-
ingum.
Myrkrið kom af og til og varð
þess valdandi að hinn hæfileikaríki
vinur okkar náði ekki að blómstra
að fullu. Síðustu mánuðir hafa verið
dimmir en nú birtir á nýjum stað.
Við vottum aðstandendum og vin-
um Tóta okkar dýpstu samúð.
Ingibjörg, Guðmundur og
Georg.
Sumir samferðamenn tengjast
manni meir en aðrir og það átti við
um Þóri. Hann tók einstaklega vel á
móti mér þegar við unnum saman á
Borgarspítalanum og uppfrá því átt-
um við góðan kunningsskap. Minn-
ist þess tíma sem við vorum ná-
grannar, það var gaman að geta
staldrað við á horninu og spjallað
við þá Steina. Þakka fyrir góðar
samverustundir. Eftir löng og erfið
veikindi er fráfall Þóris sárt. Sendi
hugheilar samúðarkveðjur til að-
standenda.
Margrét Valdimarsdóttir.
Á hendur fel þú honum,
sem himna stýrir borg,
það allt, er áttu í vonum,
og allt, er veldur sorg.
Hann bylgjur getur bundið
og bugað storma her,
hann fótstig getur fundið,
sem fær sé handa þér.
Mín sál, því örugg sértu,
og set á Guð þitt traust.
Hann man þig, vís þess vertu,
og verndar efalaust.
Hann mun þig miskunn krýna.
Þú mæðist litla hríð.
Þér innan skamms mun skína
úr skýjum sólin blíð.
(Björn Halldórsson í Laufási.)
Elsku Þórir, ég óska þér góðrar
ferðar til nýrra heima og fjölskyldu
þinni sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Vilhelmína H. Guðmundsdóttir.
Okkur langar að minnast fyrrver-
andi samstarfsfélaga okkar, Þóris
Þorlákssonar, sem vann á deild 12 á
Kleppsspítala um árabil. Þórir var
svo einstaklega viðkunnanlegur,
hlýr og notalegur í samskiptum.
Hann kom fram við alla sem jafn-
ingja og sinnti sjúklingum sínum af
alúð og hlýju. Þórir átti alltaf gott
samstarf við okkur hér á deildinni.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Það var á sínum tíma sárt að sjá
af Þóri af deildinni en það er enn
sárara að þurfa að sjá af honum
endanlega og eiga ekki von á að sjá
honum bregða fyrir, hitta hann og
eiga við hann samræður um lífsins
gang og geta vonað að einhvern tím-
ann komi að því að við fáum að
starfa með honum aftur. Við sem
eftir lifum syrgjum en reynum að
nýta okkur sorgina til góðra verka
og til að vinna í minningu góðs
vinnufélaga. Ættingjum og vinum
sendum við okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Starfsfólk deildar 12.
Bryndís Þorsteinsdóttir og
María Haraldsdóttir Íslands-
meistarar kvenna
Íslandsmót kvenna í tvímenningi
var haldið um síðustu helgi með þátt-
töku 12 para. Í annarri umferð móts-
ins tóku þær Bryndís og María foryst-
una og héldu henni til mótsloka og
unnu með yfirburða skori.
Í 2. sæti urðu þær stöllur Dóra
Axelsdóttir og Erla Sigurjónsdóttir
og í 3ja sæti voru þær Hulda
Hjálmarsdóttir og Sigríður Eyjólfs-
dóttir.
Keppnistjóri mótsins var Páll
Þórsson og afhenti Ólöf Þorsteins-
dóttir verðlaun í mótslok og fannst
henni ekki leiðinlegt að afhenda syst-
ur sinni Bryndísi verðlaunin fyrir
fyrsta sætið.
Íslandsmót eldri
og yngri spilara
Íslandsmót eldri og yngri spilara í
tvímenningi fer fram laugardaginn 3.
nóvember nk. í húsi BSÍ Síðumúla 37.
Mótið hefst kl.11.00 á laugardaginn.
Eldri spilarar þurfa að vera orðnir
50+ ára eða par samanlagt 110 ára.
Aldur yngri spilari miðast við 25 ára
og miðast það við árið.
Hægt er skrá sig á skrifstofu BSÍ s.
587-9360 og einnig vefnum bridge.is.
Bridsdeild FEB í Reykjavík
Tvímenningskeppni spiluð í Ás-
garði, Stangarhyl, mánud. 29.10.
Spilað var á 10 borðum.
Árangur N-S
Oddur Halldórss. - Magnús Oddsson 274
Sæmundur Björnss. - Gísli Víglundss. 242
Sigurður Pálsson - Guðni Sörensen 228
Árangur A-V
Ragnar Björnss.- Guðjón Kristjánss. 266
Alfreð Kristjánss. - Oliver Kristóferss. 251
Soffía Theodórsd. - Elín Guðmannsd. 245
Tvímenningskeppni spiluð fimm-
tud. 25.10. Spilað var á 10 borðum. Ár-
angur N-S
Júlíus Guðmss. – Rafn Kristjánsson 261
Friðrik Jónsson – Tómas Sigurjónsson 246
Magnús Oddsson – Sæmundur Björnss. 234
Árangur A-V
Guðjón Kristjánss. – Guðjón Kristjánss. 261
Bragi Björnsson – Albert Þorsteinsson 246
Þröstur Sveinss. – Kristján Jónasson 245
Meðalskor 216 stig.
Námskeið fyrir konur
og yngri spilara
Bridssambandið býður áhugasöm-
um keppniskonum og yngri spilurum
upp á 5 kvölda námskeið, sem hefst
seinni partinn í nóvember. Guðmund-
ur Páll Arnarson hefur
umsjón með námskeiðinu og verður
tekinn upp þráðurinn frá því í vetur.
Nánskeiðin verða á fimmtudags-
kvöldum milli kl 19 og 22 í litla salnum
í Síðumúla.
1. kvöld 22. nóvember
2. kvöld 29. nóvember
3. kvöld 6. desember
4. kvöld 13. desember
5. kvöld 4. janúar 2008
Námskeiðið er endurgjaldslaust, en
skráning er á skrifstofu BSÍ í síma
587-9360 milli kl. 13 og 17.
Hallgrímssynir í fínu formi
Mánudaginn 29. október spiluðu
Borgfirðingar tvímenning á 9 borðum.
Við fengum góða gesti úr Grundar-
firði þá Guðna Hallgrímsson og Gísla
Ólafsson. Þeir launuðu auðvitað gest-
risnina með því að taka efsta sætið
verðskuldað. Sveinn á Vatnshömrum,
einn af mörgum eldri bræðrum
Guðna, gat ekki verið þekktur fyrir að
gefa litla bróður nokkuð eftir og
tryggði sér með harðfylgi efsta sætið í
hinum riðlinum. Það gerði hann í síð-
asta spili á kostnað pistlahöfundar.
Það verður geymt en ekki gleymt. Úr-
slit urðu annars sem hér segir:
N-S
Guðni Hallgrímss. – Gísli Ólafsson 60,8%
Sveinbjörn Eyjólfss. – Lárus Péturss. 59,4%
Anna Einarsd. – Kristján Axelss. 59,0%
A-V
Sveinn Hallgrss. – Magnús Magnúss. 58,7%
Sigríður Arnard. – Davíð Sigurðsson 58,6%
Einar Guðmss.– Sigurgeir Sveinsson 51,6%
Næsta mánudag, 5. nóvember,
hefst aðaltvímenningur félagsins og
mun hann standa í 6 kvöld.
BRIDS
Umsjón Arnór G.
Ragnarsson| norir@mbl.is