Morgunblaðið - 17.06.2008, Blaðsíða 18

|þriðjudagur|17. 6. 2008| mbl.is
daglegtlíf
S
agt er að ungt fólk snúi oft ekki aftur
eftir nám erlendis og landsbyggð-
arfólkið setjist að í Reykjavík að
námi loknu. Þetta á ekki við um
ungan landslagsarkitekt úr Þist-
ilfirði og búvísindamann frá Hvammstanga
sem sneru aftur frá útlöndum, völdu að kaupa
sauðfjárjörð skammt frá Þórshöfn og ætla að
setja á fót Ráðgjafarþjónustuna LARKA á
haustdögum og sjá svo bara hvernig vindar
blása.
Hildur Stefánsdóttir frá Laxárdal í Þist-
ilfirði er landslagsarkitektinn og maður henn-
ar, Sigurður Þór Guðmundsson frá Hvamms-
tanga, er héraðsráðunautur í sauðfjárrækt.
„Ég er næstyngst sjö systkina og fjórði ætt-
liður ábúenda á sauðfjárbúinu sem langafi
minn keypti árið 1900. Sigurður á tvö systkini
og faðir hans var verkstjóri í brúarsmíði svo
hann lærði smíðar,“ segir Hildur. Eftir stúd-
entspróf fór hún í Bændaskólann á Hvanneyri,
eins og hann hét þá, og hitti Sigurð, sem var í
búfræðinámi.
Þau útskrifuðust sem búfræðingar árið 2000
en sögðu þó ekki skilið við Hvanneyri því fljót-
lega fór Sigurður í búvísindanám og Hildur að
læra umhverfisskipulag.
Las áfangalýsinguna illa
„Ég vissi í raun ekkert um hvað námið sner-
ist. Í fyrsta tímanum var okkur rétt grunn-
mynd af einbýlishúsi og sagt að hanna garð!
Ég laumaðist til að kíkja betur á áfangalýs-
inguna og sá að ég hefði líklega aldrei lesið
hana vel. Ég lét slag standa og prófaði að
munda pennann. Fyrstu skissurnar mínar
voru nú ekki ýkja glæsilegar en ég fann fljótt
að vinnan átti mjög vel við mig þar sem við
lærðum að koma hugmyndum frá okkur á
skipulegan hátt.
Verkefni urðu margbreytileg, allt frá litlum
einkagarði upp í heilu sveitarfélögin, og þá
fyrst kviknaði áhugi minn að ráði og landslags-
greining varð lokaverkefnið. Hún miðar að því
að greina verðmætin í landinu – nýtanleg sem
ómælanleg – sem nauðsynlegan grunn að
skipulagi og hönnun. Sigurður lagði áherslu á
sauðfé í sínu námi, sérstaklega aðbúnað,
vinnuhagræðingu og fóðuröflun. Við útskrif-
uðumst með B.Sc.-gráðu í maí 2004.“
Hildur og Sigurður ákváðu að drífa sig nú
utan og klára námið. „Mikið var spekúlerað
um val á skóla. Siggi vildi helst fara til Kaup-
mannahafnar og ég í Alnarp í Svíþjóð svo við
settumst að í miðjunni, í Malmö. Siggi var
klukkutíma í skólann og ég 40 mínútur. Ég
lauk síðustu áföngum námsins og lokaverkefn-
inu fyrir síðustu jól, eftir að hafa tafist smá-
vegis vegna barneigna.“
Að þekkja samskiptareglur hrossa
Sigurður og Hildur eru sveitafólk fram í
fingurgóma. Þau hafa keypt jörðina Holt,
næsta bæ við Laxárdal þar sem yngri bróðir
hennar hefur tekið við sauðfjárbúi föður síns.
„Við Siggi höfum alla tíð verið sammála um að
það séu forréttindi að búa í sveit og alast upp
við frelsið og samheldnina sem því fylgir og
viljum að börnin okkar njóti þess sem við erum
svo þakklát fyrir úr eigin uppeldi. Það er
þroskandi að alast upp með dýrin í kringum
sig, geta hvíslað leyndarmáli í eyra hundsins,
lært að þekkja samskiptareglur hrossa í stóði,
lesa í veðrið, leysa vandamál á sauðburði.“
Þetta segir Hildur dýrmætt veganesti fyrir
börnin.
„Menntun okkar beggja nýtist hvar sem er
og við getum unnið í gegnum netið. Sigurður
starfar sem héraðsráðunautur í sauðfjárrækt
hjá Búgarði, Ráðgjafarþjónustu Norðurlands
á Akureyri og ég er hjá Halldóri Jóhannssyni
landslagsarkitekt en ég vinn á skrifstofu minni
á Þórshöfn aðra hverja viku. Halldór er með
mörg stór spennandi verkefni, sum úr minni
heimabyggð. Ég hef unnið við aðalskipulag
Vopnafjarðarhrepps, Langanes- og Fjalla-
byggðar, deiliskipulög fyrir hesthúsahverfi,
akstursíþróttabrautir, fjölskyldugarð á Þórs-
höfn, sumarbústaðahverfi og margt fleira. Enn
hef ég ekki unnið sjálfstætt enda hefur mig
skort reynsluna. Það er tvennt ólíkt að læra
aðferðafræði í skóla og að nýta sér hana rétt í
starfi.“
Ungu hjónin horfa björtum augum á fram-
tíðina. Þau hafa keypt sauðfjárbú og verða
með 300-350 fjár. Gallinn er sá að ekki fást
tekjur af búinu fyrr en haustið 2009. Því er
ætlunin að stofna landslagsarkitektastofu í
Þistilfirði með sérþekkingu á landsbyggð-
armálum. Sérmenntun hjónanna beggja ætti
að nýtast vel þegar Ráðgjafarþjónustan
LARKA tekur til starfa.
Þórshöfn Þau kynntust í bænda-
skólanum og geta hvergi annars
staðar hugsað sér að búa en á
landsbyggðinni. Fríða Björns-
dóttir ræddi við ung hjón sem
vita hvar hjarta fjölskyldunnar
slær.
Ljósmynd/Hólmfríður Jóhannesdóttir
Hestafólk Fjölskyldan nýtur sveitasælunnar úti í haga í Holti. Hildur og Sigurður með drengina Stefán Pétur og Ólaf Ingva sem kunna vel að meta fjórfætta félaga á bænum.
„Í fyrsta tímanum var okkur rétt
grunnmynd af einbýlishúsi og
sagt að hanna garð! Ég laum-
aðist til að kíkja betur á áfanga-
lýsinguna og sá að ég hefði lík-
lega aldrei lesið hana vel.“
Að hvísla leyndarmáli í eyra hunds
HÚN er engin smásmíði skeiðin sem
þessi smiður í verksmiðju nokkurri í
Búlgaríu pússaði af natni í gær.
Skeiðin er hvorki meira né minna en
4,32 metrar að lengd og alfarið smíð-
uð í höndunum. Trésmiðjan, sem
skeiðin er smíðuð í, er í smáþorpinu
Mogilitsa sem er um 280 kílómetra
frá höfuðborginni Sofiu.
Eigandi trésmiðjunnar, Mincho
Minchev, stefnir að því að fá stað-
festingu Heimsmetabókar Guinness
á því að um sé að ræða lengstu skeið
sem gerð hefur verið í heiminum, að
smíðinni lokinni.
Gangi það eftir má gera ráð fyrir
að matarspónninn atarna muni auka
hróður bæði þorpsins og trésmiðju
Michevs enda ekki ólíklegt að leik-
urinn sé til þess gerður. Og ef sama
vandvirkni verður viðhöfð við loka-
sprettinn á smíðinni ætti markmiðið
að nást því varla eru þær margar
skeiðarnar sem komast með tærnar
þar sem ofurskeiðin í Mogilitsa hefur
hælana hvað stærð varðar.
Stærsta skeið í heimi?
REUTERS