Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.01.1910, Qupperneq 24

20
bakka stór fastaverzlun: Lefoliisverzlun, sem lengi hefir
verið kennd við eigendur hennar, feðga tvo, danska stór-
kaupmenn, vandaða menn og áreiðanlega. Lefolii, yngri,
mun nú búinn, eða hafa reynt að minnsta kosti, að selja
verzlun þessa, að nokkru leyti, í fjelagshendur. En út-
lent mun fjelag það víst, að mestu leyti.
Það er illt, þegar útlend fjelög ná hjer miklum eign-
um, og stór voði getur hlotizt af stefnunni, sem nú rík-
ir í landinu, að láta allt laust við útlendinga: jarðeignir,
skip og verzlanir.
í þessu tilfelli var þó eigi öðru um að kenna, en efna-
leysi hjeraðsbúa, erviðleikum í peningasökum og áræðis-
leysi til að gera slík kaup, er nema mörgum tugum þús-
unda, að krónutali. Parna var líka í boði landeign mikil
og verðmæt, verzlunarhús stór og ramger mjög, m. m.,
og, ef til vill, var þarna líklegasta hafnarstæðið »milli
ánna«. Lefolii er sá vinur íslendinga, að hann gaf hjer-
aðsbúum fyrst kost á kaupum þessum, og kvaðst vilja
fremur selja innlendum mönnum en útlendum.
Öldum saman hefir verzlunin á þessum stað verið eina
verzlunin, eða nálega hin eina á Suðurlandsundirlendinu,
og vafalaust ein af dropasömustu hreytum Dana á landi
voru. Svo hafa þó loks, á síðustu árum, hin innlendu
fjelög færst í aukana, og gamla hreytan góða hefir sam-
anfært svo nytina, að hún var til frálags metin.
F*ví meiri virðingu verðskuldar það, að eigandi þess-
arar föstu verzlunar mun aldrei hafa, á neinn hátt, reynt
að spilia fyrir keppinautum sínum, eða veikja álit þeirra.
Vert er Iíka að geta þess, verzlunarstjóranum prúðmann-
lega til maklegs lofs, og hinum velviljaða kaupstjóra fje-
lagsins — sem áður var þjónn hins — að jafnan hefir ver-
ið vinum að mæta og höndum tekið saman frá báðum
hliðum, þegar svo hefir þótt betur fara.
* *
*