Skinfaxi - 01.04.1964, Blaðsíða 8

ég tel að laga verði. Starfsíþróttirnar tel
ég svo mikilvægan þátt í menningarlegu
starfi ungmennafélaga, að efla beri þær,
sem og raun hefur á orðið á Norðurlönd-
um, í Vestur-Evrópu og Bandaríkjum
Norður-Ameríku. ._____
I. Stórauka þarf leiðbeiningar í starfs-
íþrótmm. Ráða þarf fastan starfsmann,
sem helgað getur sig eingöngu skipu-
lags- og fræðslustarfsemi. Hann þarf að
geta ferðast milli félaga ög skóla og
leiðbeint. Þar að auki þarf að vera
hægt að ráða húsmæðrakennara og aðra
kennara tímabundið til kennslu.
II. Námskeiði fyrir félagsleiðbeinendur
þarf að koma á, og stöku sinnum
kynnisferðum forystumanna til annarra
landa
III Koma þarf upp hentugum hjálpartækj-
um við fræðsluna, svo sem góðum
prentuðum leiðbeiningum í fleiri grein-
um en til eru, skuggamyndum til
kennslu ásamt góðum verklýsingum, en
þetta verk er hafið. Kvikmyndir þarf
og að nýta og kaupa þarf vélar til sýn-
inga. en hingað til hafa vélar verið
fengnar að láni.
IV Koma þarf á fót víðtækri samvinnu
um fræðsluna við aðila, sem fást við
atvinnufræðslu s.s. Búnaðarfélag ís-
lands, Kvenfélagasamband fslands,
Stéttarsamband bænda og fleiri aðilar
koma til greina. Þessir aðilar geta haft
ráðgefandi nefnd varðandi skipulagið.
NIÐURLAGSORÐ.
Þegar ég lít yfir þau 12 ár, sem ég hef
lagt Ungmennafélagi íslands lið við að
8
kenna starfsíþróttir, finn ég glöggt, hve
smátt hefur oft þokað áfram. Ég hefi oft
verið óánægður með árangurinn af starfi
mínu og fundizt ég geta sinnt þessu alltof
lítið, vegna míns aðalstarfs. Eigi góður
árangur að nást, verður maðurinn, sem tek-
ur þetta starf að sér, að geta helgað sig
þessu óskiptur. Hann má ekki hafa þetta
sem hjáverk.
En mér er bæði Ijúft og skylt að þakka
ánægjulegt samstarf, sem ég hef haft við
fjölda æskufólks og fullorðinna, karla og
kvenna, bæði innan ungmennafélaganna og
utan.
Freistandi væri að nefna ýmis nöfn, sem
þó verður ekki gert. Þó vil ég geta þess,
að konur tvær, þær frk. Vilborg Björnsdótt-
ir húsmæðrakennari og frk. Steinunn Ingi-
mundardóttir, skólastjóri, hafa öðrum meira
kennt og vakið áhuga fyrir starfsíþróttum
stúlkna og verið mér ómetanleg aðstoð við
fræðsluna.
Væri ég spurður, hvort ég teldi áhuga
hafi farið vaxandi fyrir starfsíþróttum hin
síðari ár, myndi ég svara:
Skilningur á gildi þeirra hefur ótvírætt
farið vaxandi og jafnframt þörfin fyrir
aukna aðstoð við þær, vegna vöntunar á
leiðbeinendum í félagsstörfum. Það er brýn
nauðsyn að veita þessa auknu aðstoð, ef
starfsíþróttirnar eiga að ná til fjöldans og
gera það gagn, sem þeim er ætlað. En full-
nægjandi aðstoð verður því aðeins veitt, að
verulegt fjármagn sé hægt að veita til
þeirra.
Reykjavík í nóvember 1963
Stefán Ólafur Jónsson.
SKINFAXI
4