Skinfaxi - 01.06.1979, Blaðsíða 7

Reykjavík. Fyrst reyndum við að komast að þvi,
hvers vegna Skálholtsskóli hefði orðið fyrir valinu.
Kári var óráðinn í, hvað gera skyldi að loknum skóla
heima fyrir. Stóð á krossgötum, svo orðrétt sé haft
eftir. Faðir hans benti honum á þennan möguleika.
Á meðan er hægt að svipast um, að hverju skuli
stefna, en afla sér alhliða menntunar jafnframt. Sig-
urður B. hafði svipaða sögu að segja, en var þó bú-
inn að reyna menntaskóla hálfan vetur, en felldi sig
ekki við hina fastmótuðu og hefðbundnu kennslu-
hætti þar. Að fenginni reynslu gatzt þeim vel að
starfsháttum lýðháskólans og því valfrelsi um náms-
greinar, sem þar er. Sigurður B. sagðist ekki heldur
hafa kynnst heimavistarskóla fyrr og líkaði vel.
Þetta væri eins og stór fjölskylda og andinn góður í
skólanum, rólegt og óþvingað andrúmsloft. Um fé-
lagsstarf sagði Kári að haldnar væru kvöldvökur
einu sinni í mánuði, undirbúnar af nemendum. Um
helgar væri yfirleitt eitthvað um að vera, meira og
minna. Skiptinemar frá öðrum löndum kynntu sín
heimalönd og þjóðir. Annað slagið væru málfundir.
Umræðuefni eru af ýmsum toga og þátttaka i um-
ræðum vaxandi. Fundarstjóri hvers fundar hefur
verið valinn á næsta fundi á undan og ræður um-
ræðuefni þess fundar, sem hann stjómar. Allir tóku
þátt í félagsmálanámskeiði UMFÍ. Þá eru farnar
náms- og kynningaferðir tU Reykjavíkur, á söfn, í
leikhús o.fl. Sigurður B. taldi það oflof, að segja
íþróttaaðstöðuna bágboma. Hún væri hreinlega alls
engin, ef frá væri talið borðtennisborð í forstof-
unni. Hins vegar væru nemendur ekki alveg afskiptir
á íþróttasviðinu. Þeim væri ekið að Aratungu í sund
og leikfimi, sem væm valgreinar. En Sigurði, sem
mun vera íþróttafrömuður skólans, fannst það
bagalegt, að ekki skuli vera fyrir hendi íþrótta-
aðstaða við skólann. Slík aðstaða kæmi að góðum
notum í frítimum, auk þess sem kennsla á staðnum
nýttist mun betur. Um bóklega námið sögðu þeir fé-
lagar, að það byggðist á ákveðnum skyldukjarna og
valfrjálsum greinum að öðra leyti. Einu sinni í viku
væru fyrirlestrar utanaðkomandi manna um efni,
sem væra eins margvísleg og mennirnir sem þá
flyttu. Þeir töldu nám og starf í Lýðháskólanum í
Skálholti vera þroskandi og hafa góð áhrif, en höfðu
þann fyrirvara, að e.t.v. væru aðrir betur dómbærir
á það. Eigin framfarir væri erfitt að meta. Undir
lokin sýndu þeir okkur skólablaðið, sem ber heitið
ísleifur og kemur út tvisvar á vetri. Við urðum þús-
undkallinum fátækari, en hrepptum í staðinn sitt
hvort eintakið af ísleifi, sem reyndist hið forvitnileg-
asta lesefni. Beztu þakkir til Sigurðar Kára og Sig-
urðar B. fyrir spjallið.
Sigurður B. og Sigurður Kiri og auðvitað vitum við ekki hvor er hvor.
SKINFAXI 7