Skinfaxi - 01.04.1987, Page 18

Skotgröf
Utanhússaðstaðan sem nokkuð
hefur verið fjallað um hér að framan, er
góða aðstaðan hér á landi í samanburði
við innanhússaðstöðuna. Hún er nánast
engin. Það er eins og hún sé oftast
látin mæta afgangi við byggingu
íþróttahúsa. "í Reykjavík höfum við
Baldurshaga sem er hálfgerð skot-
gröf',segir Jón Sævar Þórðarson,
frjálsíþróttaþjálfari. "Þar er aðeins
hægt að keppa í einni grein í einu. Ef
áhorfendur mæta á mót, standa þeir í
röðum við veggi með inndreginn
kviðinn til að verða ekki fyrir. Þarna
fer fram Meistaramót íslands innan-
húss." Jón Sævar hefur ákveðnar
skoðanir á því máli. "Persónulega
finnst mér að það ætti að leggja
Meistaramótin niður eins og þau eru í
dag", segir hann Og heldur áfrarn,
"Það er ekki hægt að bjóða mönnum
upp á það að halda þarna Meistaramót
íslands, í fullorðinsflokki. Slíkt er
hreinlega niðurlægjandi gagnvart þeim
sem stunda þessa íþrótt. Trúlega er
hvergi í heiminum verri innan-
hússaðstaða en hér, þar sem frjáls-
íþróttir eru iðkaðar. Veðrið er risjótt
og yfirleitt slæmt á veturna. Það er
auðvitað ófært að hér á landi skuli ekki
vera ein innanhússhöll þar sem hægt er
að stunda frjálsíþróttir."
Jón bendir á að ekki þurfi
endilega að reisa íþróttahöll, einungis
fyrir frjálsíþróttir og ekki einungis fyrir
íþróttir. "Af hverju er ekki hægt að
reisa hér alhliða höll, fyrir frjálsíþróttir,
alls kyns sýningar og tónleika. Er ekki
Laugardalshöllin orðin of lítil fyrir
alþjóðlegar vörusýningar og fyrir stóra
tónleika, svo dæmi sé tekið?", segir
Jón.
Hafsteinn Óskarsson, fram-
kvæmdastjóri FRÍ, mælir á svipaðan
veg. Hann nefnir hugmynd um að setja
upp skála, eitthvað í líkingu við marga
þá sem risið hafa að undanfömu, TBR
húsið og húsið yfir skemmtigarðinn í
Hvergerði.
"Svona skálar þurfa ekki
endilega að vera upphitaðir", segir
Hafsteinn, "brautin er nægileg. Því
það versta fyrir hlaupara á veturna er
ekki kuldinn, heldur rokið og snjórinn.
Ég veit dæmi um svona aðstöðu í
Bretlandi. Þar er slíkur skáli aðallega
notaður sem vörugeymsla og brautum
skellt upp með lítilli fyrirhöfn og
jafnvel keppt á þeim. Það eru ýmsir
möguleikar fyrir hendi ef menn eru bara
nógu opnir og áhugasamir.
Það hvernig til tókst með
hlaupabrautir á Valbjarnarvöllum er að
mínu áliti slæmt. Undirlagið á þessum
brautum er misheppnað og hefur kostað
mikla fjármuni að halda þeim við
síðan. Að sjálfsögðu hefði verið best
ef gerfiefni hefði verið lagt á
hlaupabrautir aðalleikvangsins. En það
er annað sem forráðamenn mættu fara
að huga að. Það er trimmbraut um
Laugardalinn. Þarna er kjörið útivistar-
svæði og ef þarna væru lagðar
trimmbrautir myndu þær verða mikið
notaðar, ekki aðeins af íþróttamönnum
heldur einnig af almenningi. Það
mætti halda þeim opnum á veturna með
3ví að sandbera þær", segir Hafsteinn.
"Þar er aðeins hægt að
keppa í einni grein í einu.
Ef áhorfendur mæta á
mót, standa þeir í röðum
við veggi með inndreginn
kviðinn til að verða ekki
fyrir.
Laugarvatn
A Laugarvami var í síðasta
mánuði tekið í notkun glæsilegt
íþróttahús og yfirvöld hafa látið í Ijós
þá ósk sína og vilja að á Laugarvatni
verði í framtíðinni íþróttamiðstöð
landsins. Þetta íþróttahús hefur það
fram yfir öll önnur hús á landinu að þar
er hlaupahringur ofan við salinn, á
svölum sem liggja með veggjum allan
hringinn. Þar hefur verið lögð braut
fyrir hlaup en hún er mjó, tveir menn
geta hlaupið þar samsíða. Hornin eru
hins vegar 90 gráður sem takmarkar
notkun brautarinnar við upphitunar-
æfingar. Þó þetta hús sé glæsilegur
áfangi í íþróttasögu Laugarvams og
auðvitað alls landsins, verðum við að
viðurkenna þá staðreynd að þama er
ekki um að ræða þá frjálsíþróttaaðstöðu
sem hefði verið hægt að koma fyrir á
því svæði sem um ókomna framtíð
verður sjálfsagt miðstöð íþrótta- og
æskulýðsstarfs í landinu.
VARMÁ - 1990
En hver er þá helsta vonin fyrir
frjálsíþróttamenn og unnendur frjáls-
íþrótta hér á landi? Áformin um þar
næsta Landsmót, að Varmá í
Mosfellssveit, er þar númer eitt.
UMSK menn og staðaryfirvöld hafa nú
í hyg&ju að gera þar frjálsíþróttavöll
með sex til átta brautum og þar mun
stefnt að gerviefni. Á núgildandi
verðlagi er munurinn á því að reisa þar
6 brauta malar- eða gerviefnisvöll, um
það bil 12 milljónir. 20 milljónir
króna á malarvöll og 32 milljónir á
gerviefnið. Af þessu sést að nokkru
munar um gerviefnið. En þarna koma
fleiri hlutir inn í dæmið; t.d.
viðhaldskostnaður. Einnig má benda á
að frjálsíþróttafólk myndi streyma
þangað, svo lengi sem ekkert breytist á
Valbjarnarvelli, úr öllum nærliggjandi
byggðarlögum, svo ekki sé minnst á
skokkara. Þama væri vel mögulegt að
hafa ákveðinn aðgangseyri inn á
svæðið. En ekki síst myndu staðarbúar
liafa tekið af skarið um að skapa
aðstöðu fyrir íþróttamenn og
almenning, einnig fyrir alþjóðleg
stórmót. Sveitastjórnarmenn í Mos-
fellssveit munu vera nokkuð spenntir
fyrir þessu máli og telja það
metnaðarmál fyrir sveitarfélagið að
koma þessari hugmynd á laggirnar.
Margir telja þó að til að hugmyndin
verði að veruleika, verði bæjar- og
sveitastjórnir á mest öllu höfuð-
borgarsvæðinu að sameinast undirsama
merki. Það er alveg augljóst að ef slíkt
gerist munu allir njóta góðs af.
Ef frjálsíþróttamenn og
unnendur þeirra (að ógleymdum
stjórnmálamönnunum) hafa í sér
einhvern dug, ættu þeir að sameinast
sem einn um að færa íslendinga undan
þeirri skömm sem viðgengst vegna
aðstöðu hér á landi til iðkunar
frjálsíþrótta. Eitt fyrsta skrefið í þeim
aðgerðum yrði líkast til að mynda um
þessi mál heildarstefnu sem farið væri
eftir. Héraðssambönd í ákveðnum
landshlutum gætu til dæmis sameinast
í því að setja upp myndarlega
frjálsíþróttaaðstöðu. Það eru auðvitað
margar leiðir að myndun heildarstefnu.
Svo virðist hins vegar sem þær hafi
lítið verið reyndar.
Hér að framan hefur verið drepið
á nokkur atriði hvað varðar aðstöðu til
iðkunar frjálsíþrótta, eða kannski
aðstöðuleysi. Sumum kann ef til vill
að þykja hér hafa verið nokkuð hart
mælt. Það er þó staðreynd, að eins og
með svo margt annað hér á landi,
virðist sem fara þurfi með látum og
hávaða til að vekja máls á þörfum
hlutum. Það er vonandi að einhver
hrökkvi þá í kút og væri ekki úr vegi
að sá hinn sami leggi orð í belg, ekki
aðeins yfir kaffibolla heldur á
opinberum vettvangi. Til dæmis í
Skinfaxa.
IH
18