Skinfaxi - 01.04.1987, Síða 22

Sálfræðilega hliðin
En svona í alvöru. Þetta er
aðstaða sem ég tek fram yfir það að fara
í eitthvert happdrætti erlendis. Til þess
að fá betri aðstæður en þær sem ég hef
hér heima þyrfti ég að komast í bestu
háskólana. Og það er ekki það eina.
Það er einnig sálfræðileg hlið á þessu.
Fær maður jafn góðan þjálfara og
maður hefur hér heima, nær maður jafn
góðu samstarfi við hann? Hér er
fjölskylda manns og vinir. Það spilar
svo margt inn í þetta dæmi. Það er
ekki allt fengið með stórri laug. Nú, ef
maður lítur til reynslunnar í V-Evrópu,
það hafa farið margir súper sundmenn
til Bandaríkjanna og það verður ekkert
úr þeim. Þeir bæta sig sjaldan, fara
bara í partí!
Það er í raun og vem óalgengt
að topp sundmaður bæti sig þegar hann
fer til Bandaríkjanna. Það er ekkert
lítið mál að falla inn aðstæður. Eg hef
heyrt af ýmsum þekktum sundmönnum
frá V-Evrópu sem farið hafa til æfinga í
bandarískum háskólum en hafa ekkert
bætt sig og eiga í erfiðleikum með að
laga sig að nýjum aðstæðum.
-En hver eru helstu markmið
þín þessa dagana?
"Fyrst eru það Ólympíuleikarnir
í Seoul, það hlýtur að vera markmið
númer eitt, góður árangur þar. En svo
er einnig Evrópumeistaramótið í
Strassbourg í ágúst. Þetta er á sama
stað og Golden Cup mótið var í vetur.
Skólanum lýkur hjá mér í endaðan apríl
og síðan er það bara sund og aftur sund,
alveg fram í ágúst, engin vinna. Ef
maður er að slíku, kemur þreyttur
heim, er ekkert úr þessu að hafa. í það
minnsta hvað mig varðar."
Að örva þá yngri
-Eruð þið ekki nokkur saman að
æfa fyrir mót sem þetta?
"Jú, við Magnús Ólafsson
vorum hér t.d. síðasta sumar og
Ragnheiður Runólfsdóttir verður hér nú
í sumar. Ég veit nú ekki hvernig
verður með Magnús í sumar. Þetta fer
að verða spurning um pláss. Það eru
komnir fram svo margir efnilegir
krakkar hér á staðnum."
Flestir þeir sem rætt er við um
Eðvarð taka það fram hversu duglegur
hann sé að hvetja þá yngri. "Hann Eddi
hefur ekki látið frægð og frama stíga
sér til höfuðs", segir einn. Og bætir
við: "Hann er geysi duglegur að mæta á
mót og hvetja unga og upprennandi
krakka."
Aðrir taka í sama streng og einn
þeirra segir að þetta atriði geti í raun
verið eitt hans mikilvægasta framlag til
sundíþróttarinnar hér á landi. "Hann er
fyrirmyndar íþróttamaður og góður
félagi", segir einn viðmælandi minn.
En gefum Edda orðið. Hann
nefnir sérstaklega ungan sundmann í
UMFN, Ævar Jónsson, sem hann segir
vera sérstaklega efnilegan. "Ævar er 14
ára og hann er að komast á þann
standard sem ég var á á hans aldri.
Hann er farinn að nálgast mín met og er
langbestur í sínum aldursflokki. Svo er
engin smáræðis stærð á drengnum.
Hann er 1.86 á hæð, einum sentimeU'a
lægri en ég. Það hefur gífurlega mikið
að segja fyrir sundmann. Hann siglir
sjálfsagt fram úr manni bráðlega hvað
stærðina varðar. Hann hættir áreiðan-
lega ekkert að stækka við 1.90."
-En ef þú berð nú saman þá
aðstöðu sem þú bjóst við þegar þú
varst að byrja, og svo aðstöðu Ævars,
hver er þá helsti munurinn?
"Munurinn er fyrst og fremst
laugin á Vellinum. Við æfum þar
báðir, saman. Það er gífurlegur munur
á 15 metra og 25 metra innilaug. Því
verður ekki líkt saman. Svo hefur hann
gott markmið, er viljasterkur. Og það
að við æfum saman hlýtur að hafa
eitthvað að segja. Ég segi fyrir mig,
þessa aðstöðu hafði ég ekki, að vera að
æfa með mér mun betri manni. Ég
hafði aðeins klukkuna. Hjá þeim sem
skara fram úr er þetta bara barátta við
klukkuna. Og það getur nú verið
nokkuð einmannalegt", segir Eðvarð
brosandi.
Klukkan, klukkan,
klukkan...
-Hvað þetta varðar, væri
aðstaðan önnur úti, er skotið að
Eðvarð. Þar gæti hann fengið sam-
keppni aðra en klukkuna.
"Það hefur nú ekki svo mikið
að segja, að maður fari að tlytjast
búferlum fyrir slíkt", svarar Eðvarð.
"Ég er þar að auki orðinn svo vanur
þessu, klukkan orðin besti vinur
manns. Ég hef að vísu aldrei brotið
neina klukku...
En svona í alvöru. Jú, auðvitað
er það ekki svo slæmt að geta verið
samsíða einhverjum. Auðvitað er það
mikið skemmtilegra að geta haft
einhvern til að keppa við. En maður
hefur bara aldrei kynnst því. Það er
bara klukkan, klukkan, klukkan."
-Þetta hlýtur að fara mikið eftir
persónunni, spyr ég Eðvarð.
"Jú, jú, auðvitað verður maður
að hafa geysilegan metnað. Maður er
alltaf að reyna að koma inn á réttum
tíma. Hver bætt sekúnda vekur manni
ánægju. Þetta er í sjálfu sér ekkert
nýtt, þetta hafa topp sundmenn alltaf
þurft að búa við. Guðmundur Gísla var
í þessari stöðu líka, klukkan."
Andrúmsloftið á
toppnum
Eðvarð er spurður um
andrúmsloftið á toppnum.
"Maður þekkir orðið þessa
stráka sæmilega. Það er að koma upp
skemmtilegur mórall innan þessa hóps.
Sá besti í þessum hóp og yfirburða-
maður innan hans, er rússinn
Políjanskí. Hann er jafngamall og ég.
En það er hins vegar spurning með
hann. Þannig er að hann komst í raun
á toppinn 19 ára gamall. Skaust fram
úr öllum. Síðan þá hefur hann ekki
fengið neina keppni og undanfarið hel'ur
hann ekki bætt sig svo neinu nemur.
Á eftir Políjanskí koma síðan
þrír menn, V-Þjóðverjinn, Frank
Hoffmeister og tveir A-Þjóðverjar, Dirk
Richter og Frank Baldrus.í þessum hópi
eru líka annar Rússi, Savlinof og ég.
Richter, Baldrus og Savlinof eru allir af
'62 og '63 árgöngum, verða sem sagt
24 og 25 ára á þessu ári. Hoffmeister
verður 22 ára á þessu ári. Políjanskí er
síðan '67 módel eins og ég. Síðan er að
koma upp Ungverji, jafngamall og ég,
Tamas Darnyi. Hann setti heimsmet í
25 metra laug nú í byrjun febrúar. En
hann er enn sem komið er óþekkt
stærð, hann komst ekki í úrslit á
22