Skinfaxi - 01.12.2006, Blaðsíða 29

Jólasaga:
Besta jólagiöfin
Jólin voru að ganga í garð. Halli litli var kominn
í sparifötin og beið nú jólagleðinnar. Hann gekk
inn til ömmu sinnar. Þar ætlaði hann að stytta
sér stundir, meðan jólamaturinn var borinn á
borð. Mamma og pabbi voru búin að raða jóla-
gjöfum umhverfis jólatréð í betri stofunni. Jóla-
bögglarnir voru marglitir og skrautlegir. Halli var
óþreyjufullur. Hann var vanur að fá margar jóla-
gjafir, en nú var eftir að vita hvað hann hlyti að
þessu sinni. Það var best að dveljast hjá ömmu
um stund. Hún var vís til að segja honum sögu,
en þær kunni hún margar og sagði þannig frá
að unun var á að hlýða. Hún kunni vel þá list að
segja sögu.
Amma Halla sat í stólnum sínum og prjón-
aði. Hún reri fram í gráðið. Hún var blind, eldur
augnanna var horfinn, en það var eins og hún
ætti innri augu sem greindu þá hluti, er öðrum
voru huldir. Æviárin höfðu rist rúnir í svip henn-
ar. Löng og hörð lífsbarátta hafði gefið henni
minningar, sumar daprar, en einnig aðrar sem
voru henni Ijós í myrkrinu og vermdu hana á
ævikvöldi.
Halli brosti til ömmu sinnar. Hún faðmaði
hann að sér og faldi smáar hendur hans milli
lófa sinna. Varmi og atlot þreyttra og hrukk-
óttra handa veittu drengnum ró og innri hlýju.
„Ertu nú kominn, blessaður stúfurinn minn?"
„Já, amma mín, viltu segja mér sögu? Mér finnst
tíminn svo lengi að líða. Ég hlakka svo til að fá
jólagjafirnarog ganga íkringum jólatréð."
„Jú, litli vinur, ég skal gjarnan gera það. En
eitt verður þú að muna. Þótt jólagjafirnar þínar
séu góðar, þá mega þær ekki verða til þess að
þú gleymir öðrum, en munir aðeins eftir þér
sjálfum. Þær mega aldrei verða svo margar að
þú kunnir að hætta að meta þær. Gleymdu því
aldrei að besta jólagjöfin, sem mennirnir hafa
eignast, er lítið barn, sem lagt var í jötu, af því
að ekki var rúm fyrir það í gistihúsinu." Svo hóf
gamla konan söguna.
„Þegar ég var lítil stúlka, átti ég heima í sveit.
Ég hlakkaði til jólanna eins og þú. Sérstaklega
eru mér minnistæð jólin sem ég nú ætla að
segja frá. Frost og snjókoma hafði verið
um langan tíma. Þá voru ekki mið-
stöðvar eða rafmagn til þess að hita
upp húsin. Ylurinn frá eldavélinni,
sem kynt var með sverði, hrísi
eða moði frá gripunum, var ekki
nægur til að sigrast á kulda-
num. Svo þurfti líka að spara
eldiviðinn. Það logaði ekki
eldurnema nokkurn hluta
dagsins. Oft var því kalt og
ónotalegt. Ég man líka, að
hendur mínar voru bólgnar
og rauðar. Kuldabólgan sagði
til sín.
Nokkrum dögum fyrir jól veiktist Nonni
litli, bróðir minn. Honum versnaði með hverjum
degi sem leið. Pabbi varð að brjótast í næstu sveit
eftir lækni, hvað sem það kostaði. Við vorum
aðeins fjögur á heimilinu, mamma og pabbi, ég
og litli bróðir á öðru ári. Pabbi átti því illa heiman-
gengt á þessum tíma árs, þegar allar skepnur
voru á gjöf. Langt var til næstu bæja og enga
hjálp þar að fá, því að karlmenn voru margir í
kaupstaðarferð fyrir jólin. En nú var ekki um ann-
að að ræða en að pabbi færi að sækja lækninn.
Litli bróðir varð að fá hjálp ef mögulegt var.
I bernsku minni þekktust ekki aðrar jólagjafir
en einhver þörf flík. Ég fékk oftast nýja ullar-
sokka og brydda skó og þótti mikið til koma,
var glöð og ánægð. Nú vissi ég, að mamma gat
ekki lokið þessum kærkomnu jólagjöfum vegna
veikinda Nonna litla. Ég forðaðist að hugsa um
þau vonbrigði, en bað þess heitt og innilega, að
litli bróðir fengi að lifa. í þeirri bæn gleymdi ég
öll-um erfiðleikum mínum.
Ég gekk inn í svefnherbergið til mömmu.
Það logaði á stóra lampanum í einu horninu.
Mamma kraup við rúmstokkinn og hlúði að
Nonna litla. Það var þung raun að sjá kvala-
drættina í andlitinu og hlusta á kvein hans.
Mamma sagði ekki neitt, en það blikuðu tár I
augum hennar. Við vonuðum, að pabbi kæmi
sem fyrst með lækninn þrátt fyrir veðurofsann.
Ég kraup við hlið mömmu. Við grétum báðar við
hvílu litla bróður. Tár okkar vættu heitar
hendur hans. Bænin í saklausum aug-
um barnsins gekk okkur til hjarta.
Stormurinn hvein úti og
nóttin var myrk. Loksins, loks-
ins hrikti í bæjarhurðinni. Ég
hentist fram og opnaði dyrn-
ar. Inn úrdyrunum reikuðu
tvær klökugar og fannbarðar
verur, líkari ófreskjum en
mennskum mönnum Það voru
pabbi og læknirinn. Aðfanga-
dagur jóla var kominn.
Læknirinn, pabbi og mamma höfðu
vakað alla nóttina. Þau höfðu sameiginlega
gert allt, sem í þeirra valdi stóð, til þess að hjálpa
litla bróður. Þessa nóttáttu þau aðeins eina ósk,
óskina, sem fólst í bæninni um sigur lífsins.
Ég hafði oltið út af í rúmi mínu í öllum fötun-
um og vaknaði ekki fyrr en með birtu. Jólahátíð-
in var komin. Pabbi og læknirinn röbbuðu sam-
an. Mamma tendraði jólaljósin með bros á vör.
Ég sat við rúm Nonna litla. Hann hreyfði sig ofur-
lítið, opnaði augun og starði á mig um stund.
Fagurt bros breiddist yfir andlitið. Þetta bros er
fegursta og besta jólagjöfin, sem ég hef eignast
um ævina.
Heimild: julli.is
Geisluðu afáhuga
og prúðmennsku
Sunnudaginn 27. nóvember var haldið héraðs-
móti HSH í frjálsum íþróttum innanhúss í
íþróttahúsi Snæfellsbæjar í Ólafsvík. Skráðir
keppendur voru 87 talsins og er þetta stærsta
frjálsíþróttamót sem haldið hefur verið í
íþróttahúsinu til þessa. Keppt var í sjö grein-
um (sjö aldursflokkum drengja og stúlkna.
Mótið hófst kl. 10 og lauk fljótlega eftir hádegi
þannig að skipulag og framkvæmd mótsins
var til mikillar fyrirmyndar. Krakkarnir stóðu
sig frábærlega en þau geisluðu af áhuga og
prúðmennsku. Festir keppendur voru frá
UMFG 33, 27 keppendurfrá Snæfelli, 12 kepp-
endur úrVíkingi, 11 keppendurfrá Reyni og 4
keppendurfrá Umf. Staðasveitar. Keppendur
frá UMFG báru sigur úr bítum í stigakeppninni
með 117,5 stig, Snæfell varð í öðru sæti með
97,5 stig og Víkingur og Umf. Staðasveitar
voru jöfn að stigum í 3.-4. sæti.
Gaman var að sjá hve margir keppendur voru
yngri en 11 ára. HSH óskar öllum til hamingju
með árangurinn og vonar að allir krakkarnir
haldi áfram að stunda íþróttir og njóti góðs
gengs í framtíðinni. Mótsstjórn var í höndum
Lilju Stefánsdóttur, en margar styrkar hendur
komu að skipulagningunni. Ber þar helst að
nefna frjálsíþróttaráð og framkvæmdarstjóra
HSH. Styrktaraðili mótsins var Sparisjóður
Ólafsvíkur. Frjálsíþróttaráð Víkings/Reynis vill
þakka öllum þeim sem komu að þessu móti
og gerðu það eins glæsilegt og raunin varð.
SKINFAXI - tímarit Ungmannafélags íslands 29