Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1964, Qupperneq 68

„Hvað er þetta?“ spurði stýri-
maður, og þorði varla að trúa
sínum eigin augum. — „Vatn?
Hvaðan getur það komið?“
,,Kokkur!“ þrumaði skipstjóri,
og leit blóðhlaupnum augum á
þann heiðursmann, þegar fölt
andlit hans birtist að baki
stýrimanns, „hvað er þetta? Ef
þú segir að það sé vatn, skal ég
drepa þig.“
„Ég veit ekki, hvað það er,“
sagði kokkurinn gætilega; „en
Dick sendi þér það með beztu
kveðjum, og ég átti að skila, að
það væri nóg til, þaðan sem
þetta kom. Hann er illgjarn,
undirförull og svikull maður,
Dick gamli, og það lítur út fyr-
ir, að hann hafi byrgt sig upp
af vatni á flöskum, áður en þú
blandaðir í tunnuna, og þeir
hafi geymt þær í kistum sínum.“
„Dick er skynsamur, gamall
maður,“ sagði stýrimaður. hellti
sér í glas og drakk það með mik-
illi velþóknun, „er það ekki,
skipstjóri? Það verður ekki
amalegt að vera í félagsskap
slíks manns, hvað sem félagið
heitir, er ekki svo?“
Hann beið eftir svari, en ekk-
ert kom, því skipstjóri starði
sljóum augum inn í framtíðina,
sem var svo einmanaleg og óað-
laðandi, að hann mátti ekki
mæla — jafnvel ekki þeim orð-
um, sem fyrr höfðu létt honum
skap í raunum. — Stýrimaður
glápti á hann forvitnislega and-
artak, svo fór hann að dæmi
kokksins og yfirgaf káetuna.
*K
Tveir félagar komn síðla nætur a'ö
dyrum annars þeirra.
„Kg — liikk — vildi að ég væri
orðin lítil mús,“ sagði annar þeirra.
„Nú, hvers vegna,“ spur'Öi hinn
„Hún er það eina, sem konan mín
er hræcld við.“
— ★ —
Leyndardómurinn við góða f járliags-
afkomu er að lifa jafn sparlega fyrstu
dagana eftir útborgunardaginn og síð-
ustu dagana á undan honum.
Ef dýrin mættu . . .
Framhald af bls. 266
um allt að 60 metra leið. Hann
er á stærð við kött, og fitjarnar,
sem ná milii háls hans og út-
lima mynda ákjósanlega fallhlíf.
Þetta flögr makíans í svartnætt-
ismyrkri hitabeltisins er harla
draugalegt, og við bætist að
hann gefur frá sér hrollvekjandi
stunu á þessum ferðum sínum.
Þá er það flaggmúsin, sem
setja verður í sérblassa, vegna
þess að hún flýgur meir en hún
svífur. Þá mundi maríinn frá
Madagaskar, sem bæði væri
í loftfimleikum. — Hann er á
gjaldgengur sem hástökkvari og
stærð við ref og gengur ekki á
fjórum, heldur rís hann upp og
hoppar á sterkbyggðum aftur-
fótum, en heldur jafnvæginu
með því að lyfta örmunum yfir
höfði sér.
Fæturnir eru svo sterkir, að
indríinn getur hoppað 10 metra
grein af grein, og ef hann tæki
þátt í langstökki, mættu kengúr-
an og antilópan sannarlega vara
sig.
Ef við snúum okkur að sjáv-
ardýrunum, er ljóst að góður ár-
angur mundi nást í sundinu,
ekki sízt í kafsundinu. Við mun-
um veðja á bláhvalinn. Þessi
risi hafsins getur náð 30 metra
lengd og vegið um 120 tonn. —
Bláhvalurinn getur áreynslulítið
haldið 15—20 sjómílna hraða
neöansjávar um lengri tíma. En
selirnir eru heldur engin lömb
við að leika í þessum efnum. Til
eru selir, sem að haustlagi synda
fleiri hundruð mílur frá strönd-
um Alaska í leit að þægilegri og
hlýrri sjávarhita og synda svo
norður aftur með vorinu. Hvað
sjóormur fengi afrekað veit bók-
staflega enginn. í köfun hefir
hvalurinn yfirburði meðal spen-
dýra hafsins. Við eina slíka æf-
ingu festist búrhvalur í síma-
kapli á sjávarbotni og skaddaði
hann svo, að hala varð hvoru-
tveggja upp af eitt þúsund metra
dýpi, — en þá var nú aumingja
hvalurinn drukknaður.
Óhægt er um vik að veðja á
sundfuglana, í þeirra flokki. í
köfun væri trúlegt að kaföndin
hremmdi gullið, á hafi úti nær
hún niður á 100 metra, en marg-
ar andategundir fara iðulega
niður á 60 m. eftir mat sínum,
og geta verið í kafi 6 mínútur.
Margir sundfuglar koma til
greina í kafsundskeppni..
Afrísk skarfategund, með ó-
venjulega langan og sveygjan-
legan háls, hafa hottentottarnir
skírt slönguhálsfuglinn. Þessir
meterlöngu fuglar ná 60 metr-
unum á innan við einnar mín-
útu, neðansjávar, en hann fær
harða keppni við toppandarteg-
und, sem syndir hraðar undir
yfirborðinu en maður hleypur á
landi.
Þýtt, GuSm. Jensson.
Myndin sýnir misvísun frá árinu 1541
til vorra daga. Gert er ráð fyrir að
árið 1988 verði misvísunin 0.
-K
Blaðasali í Texas tóð á götuhomi og
hrópaði: — Svindlað á 98 manns!
Eldri maður keypti blaðið, leit yfir
það. — Ég sé ekkert vun þetta svindl
í blaðinu.
Strákurinn var þá upptekinn við að
hrópa: — Stórsvindl! Svindlað á 99
manns!
282
VÍKINGUR