Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1967, Qupperneq 1

$
yomanna
ífaílf
VÍKINGUR
Ú9efanJi: %
armanna-
°9
3ul
kiniannaóami
ban j J)a(anJó
Ritstjórar: Guð'm. Jensson áb. og öm Steinsson.
XXIX. árgangur. 5. tbl. 1967
JOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
G. JENSSON
Ekki er ennþá
„dauður sjór
EFNISYFIRLIT
bls.
Ekki ennþá dauður sjór 113
G. Jensson
Sjóinannadagurinn í Rvk. 1967 116
Ræða dagsins 118
Sverrir GuSvarðsson
•
Merkilegur kjarasainningur 120
Einar GuSmundsson
Bréf til Víkings 122
Ekið uiu Reykjavíkurhöfn 124
GuSjinnur Þorbjörnsson
Togveiðar og vökulög > 125
Bátar og formenn 128
Jún Sigurösson
Jón Dúason dr. juris, uiinning 130
Jóhann J. E. Kúld
Franihaldssagan „í návígi við
dauðann“ 132
Lífið um horð i „Ile de France“ 136
Frívaktin o.fl.
Forsíðumyndin:
Skipshöfnin á Snorra goða. Myndin
er tekin í Grimsby þegar togarinn var
sóttur árið 1911.
Við höfum flest nöfnin, þó ekki öll.
Veitunt 1000 kr. verðlaunuiu, þeim, sem
kemur með nöfniu á allri skipshöfninni.
VÍKINGUR
Útgefandi F. F. S. í. Ritstjórar: Guð-
mundur Jensson (áb.), örn Steinsson.
Ritnefnd: Ólafur V. Sigurðsson form.,
Böðvar Steinþórsson, Ármann Eyjólfs-
son, Henry Hálfdansson, Jón Eiríksson,
Halldór Guðbjartsson, Hallgrímur Jóns-
son. Blaðið kemur út einu sinni f mén-
uði og kostar árgangurinn 250 kr. Rit-
stjórn og afgreiðsla er að Bámgötu 11,
Reykjavík. Utanáskrift: „Víkingur," Póst-
hólf 425, Reykjavík. Sími 1 56 53. Prent-
að f Isafoldarprentsmiðju h.f.
VÍKINGUR
Veiðibrögð íslenzkra togara
undanfarnar vikur hafa leitt í
ljós að síður en svo er „dauður
sjór“ á fiskimiðum N.-Atlantz-
hafs, sem nærtækari eru' okkur
en öllum öðrum fiskveiðiþjóðum.
Þessi „óvæntu" atburðir ættu
að hrista eilítið upp í heilabúi
þeirra aðila, sem staðnað hafa í
þeirri oftrú sinni, að íslenzk tog-
araútgerð sé þegar orðin von-
laust fyrirtæki, dauðadæmd og
heyri frekar til liðinni tíð.
Það er þegar orðið tímabært,
að þetta „trúleysi,“ sem gripið
hefir um sig meðal of margra
landsmanna, verði endurskoðað
og að unnið verði ákveðið og með
atorku að því, að afla stærri og
betur útbúinna togara.
Velgengni undanfarinna síld-
ai'vertíða má ekki blinda okkur
svo, að við einhæfum fiskveið-
arnar og missum sjónar á þýð-
ingu þess að afla meiri bolfisks
fyrir hraðfrystihúsin og aðrar
fiskvinnslustöðvar.
Það er í sjálfu sér furðulegt,
að þegar búið er að reisa hrað-
frystihús fyrir hundrað milljón-
ir króna, skuli ekki leitað raun-
hæfra úrræða til að tryggja þeim
þúsundum manna og kvenna,
yngri sem eldri, sem byggja at-
vinnu sína og afkomu á fisk-
vinnslu, varanlega atvinnu.
Fátt virðist benda til annars
en endurnýjun togaraflotans verði
sterkasti liðurinn í jákvæðum
áætlunum um framtíðarlausn í
þessum efnum.
Það virðist líka allt benda til
þess, að nú fari að rofa til á ný.
Áhugi almennings er að vakna
á ný fyrir útgerð með nýtízku
hætti og margir aðilar hafa sótt
um hina fjóra togara, sem ríkis-
stjórnin mun stuðla að byggingu
á.
Er þess að vænta að nú hefjist
nýtt timabil, eftir kyrkinginn,
sem verið hefir í þessari útgerð
undanfarin ár.
Það væri beint í samræmi við
athafnir og áætlanir annarra
fiskveiðiþjóða.
I því efni er fróðlegt að bregða
upp sýnishorni af skoðunum hins
brezka fiskimálastjóra, Sir Roy
Mathews á framtíðarmöguleikum
Breta varðandi úthafsveiðar, í
ræðu, er hann flutti 31. marz
síðastliðinn, en hann var að láta
af störfum fyrir aldurs sakir.
1 starfi sínu kvaðst hann ýmist
hafa verið haldinn svartsýnis
martröð, en hitt veifið björtum
hugsjónum.
113