Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1980, Page 51

I seinni heimsstyrjöldinni fengu
nokkrir bandarískir flugmenn það
verkefni að dreifa flugritum yfir
Berlín. Allar vélarnar komu til
baka um kvöldið nema ein, en
mönnum til mikillar furðu kom
hún aftur til bækistöðvarinnar sex
dögum síðar.
— Hvar hefur þú verið, spurði
flugforinginn flugmanninn. Allir
hinir slepptu sínum flugritum
fyrir sex dögum.
— Slepptu þeim? hváði flug-
maðurinn. Ég sem er búinn að
vera næstum því í viku að troða
þeim í bréflúgurnar.
★
Leigusalar í fínum hverfum eru
stundum meira en lítið vandlátir
með þá, sem þeir vilja ieigja.
Margir húseigendur í Beverley
Hills útiloka algerlega leigjendur,
sem hafa hunda, ketti, háværar
tengdamæður eða börn. „Við
kenndum tíu ára syni okkar að
reykja vindla og blístra á eftir
ljóshærðu kvenfólki,“ sagði Roger
Price gamanleikari. „Svo töldum
við húseigandanum trú um, að
hann væri dvergvaxinn föður-
bróðir frá Ohio.“
★
— Áður en við giftum okkur,
sagði ungi maðurinn við stúlkuna
sína, — finnst méi þú eigir heimt-
ingu á að fá að vita um fyrri af-
skipti mín af kvenfólki.
— Já, en þú sagðir mér frá því
öllu fyrir hálfum mánuði, sagði
hún. — Við skulum ekki tala
meira um það. Ég er búin að
fyrirgefa þér.
— Já, og það gleður mig, elsk-
an, sagði hann, — en sjáðu til. . .
það var nú fyrir hálfum mán-
uði...!
VÍKINGUR
51