Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1980, Blaðsíða 57

Litið inn á sjómannaheimili
í Norfolk, Virginia
Ingólfur Kristniundsson, vél-
stjóri á Hofsjökli, höfundur þess-
arar greinar, segir hér frá heim-
sókn á sjómannaheimili í Norfolk,
sem rekið er af kirkjulegum sam-
tökum.
Sjómannaheimili eru stofnanir
sem eru vel þekktar meðal sjó-
mánna um allan heirn. Þau eru
staðsett í hafnarborgum þar sem
sjómanna er helst að vænta. Mörg
þeirra eru nokkuð stór og bjóða
uppá afþreyingu af ýmsu tagi. Þar
má nefna billiardstofur. bóka- og
blaðasöfn og jafnvel safn mynd-
segulbanda sem hafa að geyma
kvikmyndir, skemmtiþætti og
fleira sem horfa má á eftir vilja
hvers og eins. Auk þess er þar að
fá ýmiskonar upplýsingar svo sem
Höfundur í tíma í kúasmala steppi
VÍKINGUR
um flug- og lestarferðir. Síðast en
ekki síst eru þar haldnar guðs-
þjónustur fyrir sjómenn. Norður-
löndin reka víða sjómannaheimili
en ekki er fsland beinn þátttak-
andi í þeim rekstri svo mér sé
kunnugt. fslendingar éru þó ávallt
velkomnirá þau heimili.
í Norfolk Virgina U.S.A. er eitt
þessara sjómannaheimila sem
reyndar er ekki styrkt af norður-
landaþjóðunum heldur af 106
kirkjum sem tilheyra 9 mismun-
andi trúarbrögðum. Sá styrkur
nemur einum þriðja heildarút-
gjalda heimilisins. Það sem á
vantar er í formi frjálsra framlaga
frá ýmsum félagasamtökum og
fyrirtækjum.
Nýlega gaf Lions klúbbur í
Norfolk $2.500 en það fé var not-
að til að gera húsið upp að innan.
Þó húsið sé ekki stórt hafa komið
þar um 400.000 sjómenn frá meir
en 50 löndum síðan 1969. Þegar
Hofsjökull var í höfninni í
Portsmouth nýlega kom Sr.
Clifford Olsen um borð færandi
lesefni af ýmsu tagi líkl og hann
gerir í hvert sinn sem skip kernur
þar við. Hann bauð öllum er
áhuga hefðu að koma þá um
kvöldið og njóta þeirra skemmti-
atriða sem uppá yrði boðið. Var
það boð þegið með þökkum. Kom
síðan bíll frá sjómannaheimilinu
um kvöldið þeirra erinda að sækja
hópinn. Þegar á sjómannaheim-
ilið var komið, kom í ljós að þar
var mættur flokkur dansara úr
unglingaskóla í Norfolk og hafði
sá getið sér frægðarorð víða og
unnið til ýmissa verðlauna. Sýndu
þeir síðan dans sinn við góðar
undirtektir áhorfenda.
Þegar líða lók á sýninguna voru
áhorfendur teknir með í dansinn
og vakti það ekki hvað minnsta
kátínu. Þeir gestir sem þarna voru
auk íslendinga voru Indónesar,
Filippseyingar og Grikkir en þeir
þrír síðasttöldu eru tíðastir gestir
sjómannaheimilisins auk Spán-
verja. I stuttu samtali við einn af
stjórnendum heimilisins Miss
Elaine Scolnick kom fram að hún
aðstoðar þessa sjómenn á ýmsan
hátt. Þar á meðal fer hún með þá í
verslanir þar sem þeir eru ekki
sterkir í enskunni. Einnig kemur
fyrir að hún fari með þá á bað-
strönd og jafnvel í næturklúbba.
Ekki taldi hún að sjómenn frá
þessum þjóðum hefðu miklu fé úr
að moða og nefndi hún sem dæmi
að bátsmaður sem hún þekkti af
indónesísku skipi hefði í laun um
60 Bandaríkjadali á mánuði.
Útiverurnar sagði hún langar
hjá filippeyskum sjómönnum og
kæmu sumir þeirra ekki í heima-
höfn í 18 mánuði. Norðurlanda-
sjómenn sagði hún ekki vera tíða
gesti á heimilinu og væri ástæðan
sú að þar væri engan bjór að fá.
Það væri skilyrði af hálfu þeirra
trúarsamtaka sem styddu heim-
ilið. Sjómenn af norðurlanda-
skipum vendu hins vegar komur
sínar á sjómannaheimili það sem
norðurlandaþjóðirnar rækju og
væri þar nægan bjór að fá. Miss
Scolnick sagði sjómennina helst
kaupa fatnað á sig og sína en
Grikkir hefðu þá sérstöðu að þeir
keyptu helst rúmlök sem þeir síð-
an seldu með stórhagnaði þegar
heim væri komið.
Miss Scolnick talar reiprenn-
andi spænsku, grísku og þýsku
57