Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1980, Qupperneq 58

auk enskunnar og er því ómiss-
andi starfskraftur á sjómanna-
heimilinu.
Þegar danssýningunni lauk var
boðið uppá dísætar kökur með
sykurleðju ofaná sem Ameríkön-
um er einum lagið að búa til.
Þessu var skolað niður með
„punch“, dísætum rauðum vökva
og má því með sanni segja að ekki
hafi verið boðið uppá megrunar-
fæði. Dömurnar sem deildu kræs-
ingunum báru það líka með sér að
þær gengu ekki með neina megr-
unarmaníu. Var nú farið að stytt-
ast í dvölinni, settust menn þá
nokkra stund við sjónvarpið eða
brugðu sér að billiardborðinu.
Fyrr en varði var klukkan orðin 10
en það er lokunartími heimilisins.
Kvöddu menn því og þökkuðu
fyrir kvöldið en síðan var þeim
ekið um borð.
Miss Scolnick í bókasafninu
Sjúklingur á Kleppi gekk með
þá flugu í höfðinu, að hann hefði
gleypt kött og var illa haldinn, því
kvikindið var sífellt að rífa hann
og klóra innvortis svo hann hafði
ekki stundlegan frið.
Nú bar svo við, að sjúklingur-
inn fékk botnlangabólgu svo það
varð að skera hann upp. Þá hugs-
uðu læknamir sér að slá tvær
flugur í einu höggi og losa hann
við kattardilluna í leiðinni.
Þegar hann vaknar af svæfing-
unni, eru þeir þar komnir með
stórt, svart fress og segja, að nú séu
þeir búnir að taka úr honum katt-
arófétið, eins og hann geti sjálfur
séð.
En hann lét ekki leika á sig: —
Þetta er sko alls ekki sá köttur,
sagði hann. — Hann var ekki
svona á litinn.
— Nú, hvernig var hann þá á
litinn?
— Hann var grænn.
Tilvonandi brúðhjón komu ak-
andi heim til sveitaprests í hest-
vagni. Eftir vígsluna sagði brúð-
guminn: — Prestur minn, ég á
enga peninga einsog er, en hérna
er stór og feit hæna handa þér í
matinn, og fyrir jólin lofa ég að
færa þér ágæta aligæs.
Prestur hitti oft þennan sama
mann eftir þetta, en bóndi virtist
vilja forðast að eiga orðaskipti við
hann. En dag einn mættust þeir
augliti til auglitis, og þá sagði
bóndi: — Prestur minn, ég get
einsvel sagt þér, að þú færð enga
gæs frá mér. Ég er nefnilega búinn
að sannreyna, að hún var meira að
segja ofborguð með þessari hænu,
sem ég lét þig fá.
58
VÍKINGUR