Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1981, Blaðsíða 6

F ulMnnum
fískínn heima
Einn af okkar reyndusíu skipstjórum og afla-
klóm, Auðunn Auðunsson, gerir siglingar fiski-
skipa með ferskan fisk að umtalsefni í grein í
Dagblaðinu nýlega, og segir m.a.:
„Skipta má fiskveiðiflota landsmanna í tvo
flokka. Annarflokkurinn erfisköflunartœkifyrir
ákveðnar fiskvinnslustöðvar eða byggðarlög, en í
hinum flokknum eru skip í eigu útgerðarmanna
sem selja aflann upp úr skipi, bœði heima og
erlendis. Vinda parf bráðan bug að því að fram-
fylgja þeirri stefnu, að takmarka siglingar með
ísfisk, utan karfa og ufsa, þar sem ísfisksölur er-
lendis eru þjóðhagslega óarðbærar og á síðasta ári
var nettóverð ferskfisks að jafnaði lœgra erlendis
miðað við útflutningsverðmœti á freðfiski en hér
heima, þegar allur kostnaður sem siglingunum
fylgir er tekinn inn í dœmið. Orsakir þess, að
erlendu markaðirnir, þ.e. í Englandi, Þýskalandi
og Fœreyjum, borga svo lágt verð eru þœr að stór
hluti útgerðarkostnaðar er greiddur beint til
fiskiskipa viðkomandiþjóða í ríkisstyrkjum. Fara
verður framá, að gerður sé greinarmunur á skip-
um sem eru hráefnisöflunartœki fyrir innlendar
fiskverkunarstöðvar, og hinum sem veiða og selja
á erlendum markaði og að strangara eftirlit verði
haft með þeim sem stunda siglingar með ísvarinn
fisk en verið hefur. “
Það er óþarfi að amast við því, að siglt sé með
blautfisk á markað á Bretlandseyjum og í Þýska-
landi, þar sem stundum fœst margfalt hærra verð
fyrir hann óunninn en hér heima, en hinu þarf að
breyta, að siglt sémeð fisk t.d. til Færeyja og hann
unninn þar í landi í stað þess að hann sé unninn
hér og aukið verðgildi hans renni beint í íslenskar
hendur. En til þess að hægt sé að koma með fisk
að landi jafnt allan ársins hring til vinnslu, þarf að
gera raunhœfar ráðstafanir tilþess að miðla afla í
hrotum og jafna út aflatoppana, þannig að frysti-
húsin fái ráðið viðþað magn sem á land kemur og
geti unnið úr því fyrsta flokks vöru. Eflaust mætti
skipuleggjaýmislegt betur í frystihúsunum einsog
víðast annars staðar í þjóðfélaginu, og þá helst
með tilliti til þess að auka afköst þeirra. A ísafirði
hefur t.d. verið tekin upp vaktavinna í frystihúsi
Norðurtanga, og hefur komið í Ijós að afköst
aukast þegar fólk vinnur sér ekki til óbóta í löng-
um törnum. Fleiri dœmi mætti eflaust nefna, sem
sýna hversu brýnt það er að afla- og vinnslugetan
fari hönd í hönd til að tryggja sem mesta þjóð-
hagslega hagkvœmni fiskveiðanna. Hér ríður á
um að stjórnvöld taki af skarið sem allra fyrst og
hindri það, að við flytjum hráefni okkar út óunnin
eins og lengstum hefur tíðkast hjá nýlenduþjóð-
unum.
6
VÍKINGUR