Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1981, Blaðsíða 39

Dregur gildruna í skyndi, en lyftir henni varlega inn fyrir.
hans Helga, ekki nema kortérs
stím á Dropa. Þær eru skammt
utan við Helgaskersbauju. Þama
er fyrsta duflið, hvítur plastbrúsi.
Helgi slær af og lónar að duflinu.
Hann dregur slakann af niður-
stöðunni, en tekur síðan mjög
varlega á færinu, bíður eftir
beinni niðurstöðu.
— Maður verður helst að draga
gildruna lóðrétt upp, segir hann.
Ef snögg hreyfing kemur á hana er
hætt við að kuðungamir sleppi
takinu og velti út af.
Svo dregur hann gildruna inn í
skyndi. Þá sé ég að þetta er nú ekki
gildra eins og ég hafði hugsað
mér, heldur einskonar netpanna.
Á stífan stálhring er þanið vírnet
og á miðju netinu er komið fyrir
beitu, fiskbeinum.
Það eru aðeins fáir beitukóngar
á gildrunni. Helgi egnir hana með
nýju fiskbeini og leggur henni
aftur á sama stað.
- Hefurðu reynt á fleiri
miðum?
- Já, en hann virðist helst
halda sig á ákveðnu dýpi.
- Hvað er djúpt héma?
- Svona um 16 metra.
Helgi heldur áfram að draga
VÍKINGUR
gildrurnar, en veiðin er víst voða
rýr. Á þriðju gildrunni var nær
ekkert, en þar kom þó upp kuð-
ungakrabbi.
- Það er skrýtið, segir Helgi,
þessi kemur alltaf þegar lítið
veiðist.
Á fjórðu gildrunni kemur upp,
að því er mér sýnist, dávæn þyrp-
ing af kóngum.
— Er þetta ekki sæmilegt?
— Nei þetta er bara ekki nokk-
ur skapaður hlutur, segir Helgi, og
skýtur heldur vafasömu hornauga
á manninn með myndavélina. Sá
er auðvitað sakleysið uppmálað,
því að jafnvel þó að maður væri
nú fiskifæla (hvílík fjarstæða!), þá
er þetta sko alls ekki fiskur sem
Helgi er að veiða, ekki einu sinni
krabbi.
Ég tek eftir því að Helgi fleygir
litlum kuðungum aftur í sjóinn.
- Hvað þurfa þeir að vera
stórir?
- Við hirðum ekki undir 6
sentimetrum. Þeir eru margir á
bilinu 7—10 sm.
Helgi heldur um kuðunginn, en dýrið
teygir út fótinn.
Beitukóngar á gildrunni, sem ekki er eiginleg gildra. Næst er ekki beitukóngur, heldur
kuðungakrabbi sem komið hefur sér fyrir í kuðunga af beitukóng.
39