Náttúrufræðingurinn - 1981, Blaðsíða 62

Fig. 1. Ranunculus auricomus L. ssp. islandicus Fagerstr. & Kvist. Flolotypus til vinstri. — Foto
Boris Fagerström.
Þessi nýja deiltegund okkar vex eink-
um (samkvæmt grasasafnsmerkimiðum
og bréfi frá Eyþóri Einarssyni 6. mars
1975) í lausum og smágrýttum þurrum
skriðum í bröttum suðurhlíðum, eða á
lítt grónum melum, og jafnvel í gras- og
lynglautum eins og í Svínárdal í 225 m
hæð yfir sjávarmáli (sbr. Eyþór Einars-
son 1964). Hærra til fjalla (eintök frá
670—680 m hæð) verður plantan lág-
vaxnari og blaðfliparnir mjórri.
Flest eintökin koma, eins og Papaver
radicatum, Alchemilla faeroensis og Saxi-
fraga Aizoon, frá fjöllum á austurströnd
Islands, sem gætu hafa staðið upp úr
jöklum ísaldarinnar (Steindór Stein-
dórsson 1962, 1963) á Austfjarðasvæð-
inu, en það hefur Steindór Steindórsson
(1962, 1963) auðkennt sem nr. IV og
telur eitt þeirra svæða sem hafa verið
íslaus á síðasta kuldaskeiði ísaldar (sjá
Steindór Steindórsson 1962). Áskell
Löve (1970) telur R. auricomus coll.
sjaldgæfa á SV-, NA-, A- og SA-landi.
Við höfum rannsakað eintök frá
nokkrum stöðum á íslandi (R = eintök i
140