Náttúrufræðingurinn - 1985, Qupperneq 12

10 15 20 25 30 40 50 60 70 80
Lengd ýsu (cm)
8. mynd. Meðalfæðunám ýsu eftir lengd
1980—81. — The average composilion of
the food of haddock Melanogrammus aeg-
lefinus (L.) in relation to predator length in
1980-81.
ember heldur en í mars-júlí. Líkurnar
fyrir því að sá munur stafi af tilviljun,
eru mjög litlar, eða um 2%.Pví má
álykta að yfirgnæfandi líkur séu fyrir
því að sjálfrán hjá þorski sé í raun
meira á haustin en á öðrum árstímum.
Hér er aðallega um aldursflokka 0, I,
og II að ræða, sem eru rúmlega 80% af
bráðinni (7. mynd).
FÆÐA ÝSU
Fæðunám ýsu, samkvæmt gögnum
frá árunum 1980 og 1981, er sýnt á 8.
mynd. Loðna og önnur sunddýr eru
óverulegur hluti fæðunnar nema hjá
stærstu ýsunni.
Meginhluti fæðunnar í flestum
lengdarflokkum eru botndýr af ýmsu
tagi. Mest ber á burstaormum, sem
eru um 20-40% fæðunnar í flestum
lengdarflokkum. Slöngustjörnur og
önnur skrápdýr eru einnig mjög mikil-
væg bráð. Hlutur þeirra vex jafnt og
þétt með vaxandi lengd ýsunnar og er
um 40% hjá þeim stærstu. Af öðrum
botndýrum má nefna marflær, stór-
krabba, kúmaseur (Cumacea), kuð-
ungakrabba (Eupagurus spp.) og sam-
lokur. Rækjur eru mjög takmarkaður
hluti fæðunnar.
Ýsan er því fyrst og fremst
botndýraæta, en virðist þó mjög háð
dýrasvifi fyrst á uppvaxtarskeiðinu.
Ennfremur étur hún stundum fiska,
t. d. loðnu, í miklu magni, sér í lagi
stærri ýsan (Ólafur K. Pálsson 1983).
FÆÐA UFSA
Fæða ufsa einkennist af þremur
fæðuhópum (9. mynd). Ljósáta er yfir-
gnæfandi hjá uppvaxandi og allt upp í
meðalstóran ufsa (70 cm að lengd).
Með vaxandi lengd ufsans verður
loðna þó stöðugt mikilvægari og er
yfirgnæfandi í fæðu 70-100 cm ufsa.
Smokkfiskur er hins vegar mikil-
vægasta fæða stærsta ufsans.
110