Náttúrufræðingurinn - 1985, Blaðsíða 27

4. mynd. Hluti af þeim skerjum í Ófeigsfirði, þar sem fylgst var með hegðun sela. -
Some ofthe skerries in Ófeigsfjörður, where hauling-out behaviour ofcommon seals were
studied. (Ljósm. / photo Erlingur Hauksson).
látrum. Kannanir þessar á hegðun
Iandsela voru framkvæmdar í því
augnamiði að niðurstöðurnar gerðu
kleift að endurbæta árangur af taln-
ingu landsela úr lofti og afla sambæri-
legra gagna um fjölda sela í látrum hér
við land. Með niðurstöðurnar að
leiðarljósi væri hægt að tímasetja taln-
ingar þannig að talið væri á sambæri-
legum tíma í látrum miðað við sjávar-
föll, eða leiðrétta fjölda séðra dýra
með viðeigandi margföldunarstuðli
eftir því hvenær talið er miðað við
háfjöru (tafla 4).
Þeir leiðréttingarstuðlar, sem hér
eru birtir eru allir frá stöðum, þar sem
sjávarfalla gætir. Koma greinilega í
Ijós áhrif flóðs og fjöru á það hversu
margir selir eru á landi á hverjum
tíma. Áhrif sjávarfalla koma einnig
greinilega fram í könnun á landselum
á Stage Point í Massachusettsfylki í
Bandaríkjunum (Schneider og Payne
1983). Víkja niðurstöður mínar, hvað
varðar hlutfall sela á þurru m. t. t.
sjávarfalla, ekki marktækt frá þeim.
Landselir eru jafnan taldir frá bát
eða úr flugvél. Á þennan hátt hefur
fjöldi landsela á Bretlandseyjum, ír-
landi, Aljútaeyjum og víðar verið
ákvarðaður, en af ýmsum ástæðum
eru slíkar tölur jafnan lágmarksgildi
(Everitt og Braham 1980; Summers og
Mountford 1975; Summers og fl.
1980). Þeir þættir sem hafa áhrif á
þetta eru: / fyrsta lagi: Tímasetning
talninga m. t. t. sjávarfalla og sólar-
gangs, þegar mestur fjöldi sela er á
125