Náttúrufræðingurinn - 1985, Side 45

2. mynd. Myndin sýnir hvern-
ig tilkynningar urn fleygar
drottningar húsamaura dreif-
ast yfir árið. Um er að ræða
tilkynningar til ársloka 1984.
— The figure shows how rep-
orts of winged queens of Hyp-
oponera punctatissima are
distributed over the year.
útbreiðslu mauranna í Reykjavík.
Nýju hverfin í austurhluta borgarinnar
virðast enn laus við ófögnuðinn, enda
eru lagnir þar eflaust enn í besta
standi. í vestari hlutanum er ástandið
annað. Gamlar lagnir eru víða lélegar,
geta jafnvel verið horfnar með öllu,
eins og sannaðist í einu húsi, þar sem
maurar herjuðu af miklum krafti. Það
er því alls ekki óhugsandi, að
maurarnir geti borist með holræsakerf-
inu á milli staða.
í öðru lagi má hugleiða þann mögu-
leika, að hitaveitulagnir eigi þátt í
dreifingunni. Húsamaur hefur fundist
við hitaveitustokkinn í Öskjuhlíðinni í
Reykjavík. Það sannar þó ekki, að
maurarnir séu komnir inn í dreifikerfi
hitaveitunnar. Nokkur mauratilfelli
hafa komið upp í Hlíðunum og gætu
fleygir maurar því borist þaðan upp í
Öskjuhlíðina.
í þriðja lagi ber að minnast þess, að
húsamaurinn fannst fyrst í gróðurhúsi
hér á landi. Erlendis hefur tegundin
einnig fundist í gróðurhúsum. Eins og
sjá má á 3. mynd hefur húsamaurinn
fundist á einum stað í Breiðholts-
hverfi. Hann virtist ekki vera í neinum
tengslum við laskaðar skólplagnir,
heldur var um að ræða bú í blóma-
Potti, sem hafði verið keyptur í gróð-
urhúsi. Útbreiðsla húsamaurs á
landinu virðist tilviljanakennd. Mætti
e.t.v. ætla að hún sé að einhverju leyti
tilkomin vegna dreifingar með potta-
plöntum úr gróðurhúsum.
Ugglaust eru fleiri Ieiðir mögulegar.
Til dæmis mætti hugsa sér, að fólk geti
borið frjóvgaðar drottningar með
varningi. Þó er ólíklegt, að það gerist í
miklum mæli.
SKAÐSEMI MAURANNA
Erlendis virðast þessi dýr yfirleitt
ekki vera talin meindýr. Ber það
kannske helst til, að tegundin veldur
ekki verðmætatjóni, og í þeim
löndum, þar sem húsamaurar eru al-
gengir, eru menn yfirleitt ekki upp-
næmir fyrir skordýrum í umhverfi
sínu.
Erfitt er að fullyrða nokkuð um
143