Náttúrufræðingurinn - 1946, Blaðsíða 29

NÁTTÚRUFRÆfilNGURINN
123
Það gróðurlendi, sem setur svip sinn á Öxarfjörð, er birkikjarrið,
eins og áður er að vikið. En auk þess er nokkuð um lyngmóa, sem
orðið hafa til við eyðingu skógarins.
Vallendi er ekki teljandi nema túnin. Mýrlendi og deigjur er á
allmörgum stöðum, m. a. á allstóru svæði undir Öxarnúp. Eigin-
legur háfjallagróður er ekki til á fjöllum þeim, sem rísa yfir sveit-
ina, því bæði eru þau lág (hæst 525 m) og rakasnauð. Vatnagróður
er á fáum stöðum.
Skai nú drepið á fáein gróðurlendi og einkennisplöntur þeirra.
Mýrlendi.
L Hálfblautar mýrar: Gulstör, mýrastör og mýrelfting sem ráð-
andi tegundir.
2. Mýi'adeigjur: Blátoppastör, broddastör, hengistör, mýrasef,
fitjafinnungur, gulvíðir, loðvíðir, mýrelfting, mýradúnurt, mýra-
sóley, engjarós og hrafnaklukka.
3. Mýradeigjur í þurrkun: Bjarnarbroddur, bláberjalyng, ein-
hneppa, engjarós, fjallastör, friggjargras, gulmaðra, gulvíðir, hálm-
gresi, hárleggjastör, hengistör, hrafnaklukka, ljósastör, loðvíðir, loka-
sjóður, klófífa, mýrasef, mýrasóley, mýrastör, mýrelfting, skriðlín-
gresi, skarifíiill, smjörgras, túnblaðka og vallarsveifgras.
Vatna- og tjamagróður.
L Tjörn, sunnan Kópaskers: Grasnykra, guistör, lófótur, síkja-
mari, vatnsnál og þráðnykra.
2. Smápollar á Klifsbagaengjum: Fergin, grasnykra. liðaskriðsóley,
lófótur, lónasóley, mógrafabrúsi, síkjamari, trefjasóley, vatnsnál og
vætusef (Scirpus uniglumis).
Valllendi.
Fátt er um vallendi nema túnin. Er gróður á þeim all-breytilegur
eftir legu þeirra, rækt, snjólagi á vetrum og fl. Á túninu á Prest-
hólum í Núpasveit voru eftirtaldar tegundir ríkjandi: Brjóstagras,
fjallasveifgras, hálíngresi, hvítsmári, jakobsfífill, skollapuntur, týtu-
língresi, túnblaðka, túnsúra, túnvingull, vallarsveifgras, vallhumall
og vallhæra.
Gras- og lyngmóar.
í Núpasveit, þar sem birki vantar algerlega, eru gras- og lyngmóar
mjög algeng gróðurlendi. Vaxa lyngtegundirnar víða liver innan um
aðra, bæði kræki-, sortu-, bláberja- og beitilyng, sem öll eru algeng