Náttúrufræðingurinn - 1977, Qupperneq 19

1 c m
A B
23. mynd. A) Arianta arbustorum (L.), lyngbobbi. B) Cepaea hortensis (Mull.),
brekkubobbi.
Slæðingur. Fannst fyrst árið 1956 í
kirkjugarðinum við Suðurgötu í
Reykjavík (Jón B. Sigurðsson), en var
ekki nafngreindur fyrr en höf. endur-
fann liann þar árið 1967. Loðbobb-
inn finnst á nokkrum stöðum í garð-
inum og virðist dafna vel. Teikningin
er af eintaki þaðan.
Arianta arbustorum (L.), lyngbobbi.
23. rnynd (A).
Samnefni: Helicigona arbustorum.
Útbreiddur á Austurlandi frá Gunn-
ólfsvíkurfjalli til Kvískerja. Trausti
Einarsson (1970) getur fyrstur um
lyngbobbann í Gunnólfsvíkurfjalli. f
Zool. of Icel. er getið um ungt eintak
fundið í Reykjarfirði í Arnarfirði
vestra (safn. Geir Gígja). í Náttúru-
fræðistofnun íslands eru 2 eintök
fundin af H. A. Schlescli á Vestfjörð-
um (ísafjörður og Höfði við Dýra-
fjörð). Samkvæmt þessu má vera, að
lyngbobbi sé til á Vestfjörðum, en
æskilegt væri að fá staðfestingu á því.
Urn lyngbobbann hefur nýlega verið
ritað í Týli (Hjörleifur Guttormsson
1972). Útbreiðslukortið (4. mynd) er
teiknað eftir bréflegum upplýsingum
frá Hjörleifi Guttormssyni að viðbætt-
um upplýsingum frá Hálfdáni Björns-
syni og eigin athugunum.
Cepaea hortensis (Muller), brekku-
Itobbi. 23. mynd (B), 7. mynd.
Samnefni: Helix hortensis.
Bundinn við svæðið undir Eyjafjöll-
um, Mýrdal og Vestmannaeyjar. f
Zoology of Iceland er getið þriggja
fundarstaða utan þessa svæðis (Núps-
hlíð, Norðfjörður og Hornafjörður).
Heimilir um þessa staði eru ótraust-
ar og er þeim sleppt á útbreiðslukort-
inu. Lindroth o. fi. (1973) telja
brekkubobbann ekki finnast í Vest-
mannaeyjum, enda fundu þeir hann
ekki þar í hinni itarlegu könnun sinni
á dýralífi eyjanna. Telja þeir, að
fundur Schlesch á honum þar (Zool.
of Iceland) eigi því ekki við rök að
81
6