Náttúrufræðingurinn - 1977, Qupperneq 35

Scalibregma mflatum, Nerine cirra-
tulus, Chaetozone setosa, Ammotry-
pane aulogaster. Einnig í’undust þar
í sandfjöru marflóartegundirnar Ano-
nyx nugax og Pseudalibrotus littor-
alis, hjartaskel (Cardium edule), liall-
loka (Macoma calcarea) og smyrsling-
ur (Mya truncata). Leiruskeri (Nereis
diversicolor fannst í fjörum norðan
og sunnan Breiðafjarðar, þar sem
ferskvatns gætti.
Erfitt er að gera greinarmun á all-
brimasamri og skjólsælli fjöru, og
brimasamri og allbrimasamri fjöru.
Samt sem áður kemur frarn munur
þegar bornar eru saman skjólsælar
fjörur og brimasamar. Ekki voru nógu
margar brimasamar fjörur athugaðar
í Breiðafirði til að tæmandi mynd
fengist af þessum mismun, en hér á
eftir verður þó reynt að gefa nokkra
hugmynd um hann.
Allbrimasamar fjörur eru yfirleitt
klettafjörur eða klettar ásarnt sand-
flákum og nröl. Þang er oft talsvert,
fyrst og fremst bóluþang og skúfa-
þang ásamt klóþangi. Klóþangið er
styttra og gróskuminna en í skjólsæl-
um fjörum. Tegundasamsetning er
svipuð og í skjólsælum fjörum, en auk
þess bætast við ýmsar tegundir sem
iifa venjulega neðan klóþangsbeltis-
ins, en færast nú ofar: kúfstrútur
(Lacuna pallidula), þarastrútur (Lac-
una divaricata), gljásilfri (Margarites
helicinus), silkibadda (Modiolaria dis-
cors) og olnbogaskel (Acmea testudin-
alis). Hrúðurkarlinn Balanus balan-
oides verður algengari, og jaðrar við
að hann myndi belti á klettum og
steinum ofarlega í fjörunni. í úteyj-
um myndar B. balanoides greinilegt
belli í fjörunni. Þanglúsin Idotea
granulosa verður algengari með auk-
inni brimasemi og Amphithoe rubri-
cala (marfló), trjónukrabbar (Hyas
spp.) og kuðungakrabbi (Eupagurus
bernhardus) finnast.
Lokaorð
Alls voru G8 tegundir fjörudýra
greindar á 35 stöðvum við Breiða-
fjörð, meðalfjöldi tegunda á stöð var
um 20. Algengustu fjörugerðirnar eru
skjólsælar leirur með gróskumiklu
klóþangi á klöppum og klettagöng-
um. Tegundasamsetning á stöðvum
er frekar einsleg. Algengustu tegundir
voru:
Littorina saxatilis, klettadoppa
Littorina obtusata, þangdoppa
Balanus balanoides (hrúðurkarl)
Thais lapillus, nákuðungur
Arenicola marina, sandmaðkur
Onoba aculeus, baugasnotra
Cyamium minutum, mæruskel
Skeneopsis planorbis, mærudoppa
Mytilus edulis, kræklingur
Marinogammarus oblusatus (marfló)
Fabricia sabella (burstaormur)
Pygospio elegans (burstaormur)
Þær fundust allar á yfir 70% af söfn-
unarstöðvum. Flestar ofangreindra
tegunda eru algengar í fjörum allt í
kringum landið.
Eftirfarandi tegundir náðu nyrstu
mörkum þekktrar útbreiðslu sinnar
við Island í Breiðafirði: hrúðurkarl-
inn Balanus crenatus, marflóin Mar-
inogammarus marinus og burstaorm-
arnir Scolelepis girardi, Nerine cirra-
tulus og Polydora ciliata.
Niðurstöður slíks verkefnis sem
97
7